اعمال رسولان 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حَنانیا و سَفیره

¹ امّا شخصی حَنانیا نام، با همسرش سَفیره مِلکی فروخته،

² قدری از قیمت آن را به اطلاع زن خود نگاه داشت و قدری از آن را آورده، نزد قدمهای رسولان نهاد.

³ آنگاه پطرس گفت: «ای حَنانیا، چرا شیطان دل تو را پر ساخته است تا روح‌القدس را فریب دهی و مقداری از قیمت زمین را نگاه داری؟

⁴ آیا چون داشتی از آنِ تو نبود و چون فروخته شد، در اختیار تو نبود؟ چرا این را در دل خود نهادی؟ به انسان دروغ نگفتی، بلکه به خدا.»

⁵ حَنانیا چون این سخنان را شنید افتاده جان بداد و ترسی شدید بر همهٔ شنوندگان این چیزها چیره گشت.

⁶ آنگاه جوانان برخاسته، او را کفن کردند و بیرون برده، دفن نمودند.

⁷ و حدود سه ساعت گذشت که همسرش از ماجرا آگاه نشده وارد شد.

⁸ پطرس به او گفت: «مرا بگو که آیا زمین را به همین قیمت فروختید؟» گفت: «بلی، به همین.»

⁹ پطرس به وی گفت: «برای چه یکی شدید تا روح خداوند را امتحان کنید؟ اینک پایهای آنانی که شوهر تو را دفن کردند، بر آستانه است و تو را هم بیرون خواهند برد.»

¹⁰ سَفیره همان لحظه پیش قدمهای او افتاده، جان بداد و جوانان داخل شده، او را مرده یافتند. پس بیرون برده، به پهلوی شوهرش دفن کردند.

¹¹ و ترسی شدید تمامی کلیسا و همهٔ آنانی را که این را شنیدند، فرو گرفت.

نشانه‌ها و معجزات بسیار به عمل می‌آید

¹² و نشانه‌ها و معجزات بزرگ از دستهای رسولان در میان قوم به ظهور می‌رسید و همه به یکدل در 'ایوان سلیمان' می‌بودند.

¹³ امّا هیچ کس از دیگران جرأت نمی‌کرد که به ایشان ملحق شود، لیکن خلق، ایشان را محترم می‌داشتند.

¹⁴ و از هر زمان بیشتر ایمانداران به خداوند اضافه می‌شدند، جماعتی از مردان و زنان،

¹⁵ تا به آنجا که که مریضان را در کوچه‌ها بیرون آوردند و بر بسترها و تختها خوابانیدند تا وقتی که پطرس آید، دست‌کم سایهٔ او بر بعضی از ایشان بیفتد.

¹⁶ و گروهی از شهرهای اطراف اورشلیم، بیماران و رنجدیدگان ارواح پلید را آورده، جمع شدند و تمامی ایشان شفا یافتند.

رسولان دستگیر و آزاد می‌شوند

¹⁷ امّا کاهن اعظم و همه رفقایش که از فرقه صدوقیان بودند، برخاسته، به غیرت پر گشتند

¹⁸ و بر رسولان دست انداخته، ایشان را در زندان عمومی انداختند.

¹⁹ شبانگاه فرشته خداوند درهای زندان را باز کرده و ایشان را بیرون آورده، گفت:

²⁰ «بروید و در معبد ایستاده، تمام سخنان این حیات را به مردم بگویید.

²¹ چون این را شنیدند، وقت سحر به معبد در آمده، تعلیم دادند. اما رئیس کاهنان و رفیقانش آمده اهل شورا و تمامی مشایخ بنی‌اسرائیل را طلب نموده به زندان فرستادند تا ایشان را حاضر سازند.

²² پس خادمان رفته، ایشان را در زندان نیافتند و برگشته، خبر داده،

²³ گفتند که «زندان را به احتیاط تمام بسته یافتیم و پاسبانان را بیرون درها ایستاده، لیکن چون باز کردیم، هیچ‌‌کس را در آن نیافتیم.»

²⁴ چون سردار سپاه معبد و سران کاهنان این سخنان را شنیدند، دربارهٔ ایشان در حیرت افتادند که «عاقبت این کار چه خواهد شد؟»

²⁵ آنگاه کسی آمده ایشان را آگاهانید که اینک آن کسانی که زندانی نمودید، در معبد ایستاده، مردم را تعلیم می‌دهند.

²⁶ پس سردار سپاه با خادمان رفته ایشان را آوردند، لیکن نه به زور، زیرا که از قوم ترسیدند که مبادا ایشان را سنگسار کنند.

²⁷ و چون ایشان را به مجلس حاضر کرده، برپا بداشتند، کاهن اعظم از ایشان پرسیده، گفت:

²⁸ «مگر شما را با تأکید قدغن نفرمودیم که به این اسم تعلیم مدهید؟ شما که اورشلیم را به تعلیم خود پر ساخته‌اید و می‌خواهید خون این مرد را به گردن ما فرود آرید.»

²⁹ پطرس و رسولان در جواب گفتند: «خدا را می‌باید بیشتر از انسان اطاعت نمود.

³⁰ خدای پدران ما، آن عیسی را برخیزانید که شما به صلیب کشیده، کشتید.

³¹ او را خدا بر دست راست خود بالا برده، سَرور و نجات‌دهنده ساخت تا اسرائیل را توبه و بخشش گناهان بدهد.

³² و ما هستیم شاهدان او بر این امور، چنانکه روح‌القدس نیز است که خدا او را به همهٔ مطیعان او عطا فرموده است.»

³³ آنها چون شنیدند، خشمگین شده مشورت کردند که ایشان را به قتل رسانند.

³⁴ امّا شخصی فریسی، غمالائیل نام که معلم شریعت و نزد تمامی خلق محترم بود، در مجلس برخاسته، فرمود تا رسولان را مدّتی بیرون برند.

³⁵ پس ایشان را گفت: «ای مردان اسرائیلی، مواظب باشید از آنچه می‌خواهید با این اشخاص بکنید.

³⁶ زیرا قبل از این روزها، تِئوداس نامی برخاسته، خود را شخصی می‌پنداشت و گروهی نزدیک به چهار صد نفر به او پیوستند. او کشته شد و پیروانش نیز پراکنده و نیست گردیدند.

³⁷ و بعد از او یهودای جلیلی در روزهای سرشماری قیام کرد و جمعی را در عقب خود کشید. او نیز هلاک شد و همهٔ پیروان او پراکنده شدند.

³⁸ الان به شما می‌گویم از این مردم دست بردارید و ایشان را واگذارید، زیرا اگر این نقشه و عمل از انسان باشد، خود تباه خواهد شد.

³⁹ ولی اگر از خدا باشد، نمی‌توانید آن را برطرف نمود مبادا خود را در جنگ با خدا یابید.»

⁴⁰ پس به سخن او متقاعد شدند و رسولان را حاضر ساخته، شلاق زدند و قدغن نمودند که دیگر به نام عیسی حرف نزنند. سپس ایشان را مرخص کردند.

⁴¹ و ایشان از حضور اهل شورا شادخاطر رفتند از آنرو که شایسته آن شمرده شدند که به خاطر اسم او رسوایی کشند

⁴² و هر روزه در معبد و خانه‌ها از تعلیم و مژده دادن که عیسی مسیح است، دست نکشیدند.