اعمال رسولان 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پطرس و یوحنا در برابر شورا

¹ و چون ایشان با قوم سخن می‌گفتند، کاهنان و سردار سپاه معبد و صدوقیان بر سر ایشان ریختند،

² چونکه ناراحت بودند از اینکه ایشان قوم را تعلیم می‌دادند و در عیسی به زنده شدن از مردگان اعلام می‌نمودند.

³ پس دست بر ایشان انداخته، آنها را تا فردا زندانی نمودند، زیرا که دیگر وقت عصر بود.

⁴ امّا بسیاری از آنانی که کلام را شنیدند، ایمان آوردند و تعداد ایشان نزدیک به پنج هزار رسید.

⁵ صبحگاهان سران و مشایخ و کاتبان ایشان در اورشلیم گرد آمدند

⁶ با حَنّای کاهن اعظم و قیافا و یوحنا و اسکندر و همهٔ کسانی که از اقوام کهانت اعظم بودند.

⁷ و ایشان را در میان بداشتند و از ایشان پرسیدند که «شما به کدام قوّت و به چه نام این کار را کرده‌اید؟»

⁸ آنگاه پطرس از روح‌القدس پر شده، به ایشان گفت: «ای سران قوم و مشایخ اسرائیل،

⁹ اگر امروز از ما بازپرس می‌شود دربارهٔ کار نیکی که به این مرد افلیج شده، یعنی به چه سبب او شفا یافته است،

¹⁰ تمامی شما و تمام قوم اسرائیل را معلوم باد که به نام عیسی مسیح ناصری که شما مصلوب کردید و خدا او را از مردگان برخیزانید، در او این کس به حضور شما تندرست ایستاده است.

¹¹ این است آن سنگی که شما معماران آن را رد کردید و اینک سنگ اصلی بنا شده است.

¹² و در هیچ‌‌کس غیر از او نجات نیست، زیرا که اسمی دیگر زیر آسمان به مردم عطا نشده که به آن باید ما نجات یابیم.»

¹³ پس چون دلیری پطرس و یوحنا را دیدند و دانستند که افرادی آموزش ندیده و عامی هستند، تعجّب کردند و ایشان را شناختند که از همراهان عیسی بودند.

¹⁴ و چون آن شخص را که شفا یافته بود با ایشان ایستاده دیدند، نتوانستند به ضدّ ایشان چیزی گویند.

¹⁵ پس فرمان دادند که ایشان از مجلس بیرون روند و با یکدیگر مشورت کرده، گفتند که:

¹⁶ «با این دو شخص چه کنیم؟ زیرا که بر تمامی ساکنان اورشلیم معلوم شد که معجزه‌ای آشکار از ایشان به عمل آمد و نمی‌توانیم انکار کرد.

¹⁷ لیکن تا بیشتر در میان قوم شیوع نیابد، ایشان را سخت تهدید کنیم که دیگر با هیچ‌‌کس این اسم را به زبان نیاورند.»

¹⁸ پس ایشان را خواسته قدغن کردند که هرگز نام عیسی را بر زبان نیاورند و تعلیم ندهند.

¹⁹ امّا پطرس و یوحنا در جواب ایشان گفتند: «اگر نزد خدا درست است که اطاعت شما را بر اطاعت خدا ترجیح دهیم، حکم کنید.

²⁰ زیرا که ما را امکان آن نیست که آنچه دیده و شنیده‌ایم، نگوییم.»

²¹ و چون ایشان را زیاد تهدید نموده بودند، آزاد ساختند، چونکه راهی نیافتند که ایشان را تنبیه کنند، به خاطر قوم، زیرا همه به واسطهٔ آن ماجرا خدا را تمجید می‌نمودند،

²² زیرا آن شخص که معجزه شفا در او پدید گشت، بیشتر از چهل ساله بود.

²³ و چون رهایی یافتند، نزد رفقای خود رفتند و ایشان را از آنچه سران کاهنان و مشایخ به ایشان گفته بودند، آگاه ساختند.

²⁴ چون این را شنیدند، صدای خود را به یکدل به خدا بلند کرده، گفتند: «ای خداوند، تو آن خدا هستی که آسمان و زمین و دریا و آنچه در آنها است آفریدی،

²⁵ که به‌وسیله روح‌القدس به زبان پدر ما و خادم خود داوود گفتی: 'چرا ملّتها آشوب می‌کنند و قومها به باطل می‌اندیشند؛

²⁶ پادشاهان زمین برخاستند و حاکمان با هم مشورت کردند؛ به ضدّ خداوند و به ضدّ مسیحش.'

²⁷ زیرا که به راستی بر خادم قدّوس تو عیسی که او را مسح کردی، هیرودیس و پُنتیوس پیلاتُس با غیریهودیان و قوم اسرائیل با هم جمع شدند،

²⁸ تا آنچه را که دست و نقشه تو از قبل مقدر فرموده بود، به‌ جا آورند.

²⁹ و الان ای خداوند، به تهدیدات ایشان نظر کن و غلامان خود را عطا فرما تا به دلیری تمام به کلام تو سخن گویند،

³⁰ به دراز کردن دست خود، به خاطر شفا دادن و جاری کردن نشانه‌ها و معجزات به نام خادم قدّوس خود عیسی.»

³¹ و چون ایشان دعا کرده بودند، مکانی که در آن جمع بودند، تکان خورد و همه به روح‌القدس پر شده، کلام خدا را به دلیری می‌گفتند.

³² و همهٔ مؤمنین را یک دل و یک جان بود، به حدّی که هیچ‌‌کس چیزی از اموال خود را از آن خود نمی‌دانست، بلکه همه ‌چیز را مشترک می‌داشتند.

³³ و رسولان به قوّت عظیم به زنده شدن عیسی خداوند شهادت می‌دادند و فیضی عظیم بر همگی ایشان بود.

³⁴ زیرا هیچ‌‌کس از آن گروه محتاج نبود، زیرا هر ‌که صاحب زمین یا خانه بود، آنها را فروختند و پول فروخته شده‌ها را آورده،

³⁵ به قدمهای رسولان می‌نهادند و به هر یک به قدر احتیاجش تقسیم می‌نمودند.

³⁶ و یوسف که رسولان او را بَرنابا یعنی 'پسر تشویق' لقب دادند، مردی از قبیلهٔ لاوی و از ملت قپرس،

³⁷ زمینی را که داشت فروخته، قیمت آن را آورد و پیش قدمهای رسولان گذارد.