اعمال رسولان 28 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پولُس در مالتا

¹ و چون رهایی یافتند، فهمیدند که جزیره مالتا نام دارد.

² و آن مردمان بومی با ما کمال مهربانی نمودند، زیرا به خاطر باران که می‌بارید و سرما آتش افروخته، همه ما را پذیرفتند.

³ چون پولُس مقداری هیزم فراهم کرده، بر آتش می‌نهاد، به سبب حرارت، افعی‌ای بیرون آمده، بر دستش چسپید.

⁴ چون بومیان جانور را از دستش آویخته دیدند، با یکدیگر می گفتند: «بدون شک این شخص، قاتل است که با اینکه از دریا نجات یافت، عدالت نمی‌گذارد که زنده بماند.»

⁵ امّا پولُس آن جانور را در آتش افکنده، هیچ ضرر نیافت.

⁶ پس منتظر بودند که او ورم کند یا به ناگاه افتاده، بمیرد. ولی چون انتظار بسیار کشیدند و دیدند که هیچ ضرری به او نرسید، از عقیده خود برگشته گفتند که از خدایان است.

⁷ و در آن نواحی، املاک رئیس جزیره که پوبلیوس نام داشت، بود که او ما را به خانه خود دعوت کرده، سه روز به مهربانی مهمانی نمود.

⁸ از قضا پدر پوبلیوس به تب و اسهال دچار شده خفته بود. پس پولُس نزد وی آمده و دعا کرده و دست بر او گذارده، او را شفا داد.

⁹ و چون این امر واقع شد، سایر مریضانی که در جزیره بودند آمده، شفا یافتند.

¹⁰ و ایشان ما را احترام بسیار نمودند و چون روانه می‌شدیم، آنچه لازم بود برای ما حاضر ساختند.

پولُس به روم می‌رسد

¹¹ و بعد از سه ماه به کشتی اسکندریه که نشانه جوزا داشت و زمستان را در جزیره به سر برده بود، سوار شدیم.

¹² و به‌ سیراکیوز آمده سه روز توقف نمودیم.

¹³ و از آنجا دور زده، به ریگیون رسیدیم و بعد از یک روز باد جنوبی وزیده، روز دوّم وارد پوتیولی شدیم.

¹⁴ و در آنجا برادران یافته، طبق خواسته ایشان هفت روز ماندیم و همچنین به روم آمدیم.

¹⁵ و برادران آنجا چون از احوال ما آگاه شدند، به استقبال ما بیرون آمدند تا بازار آپیوس و 'سه میخانه'. و پولُس چون ایشان را دید، خدا را شکر نموده، قوی‌دل گشت.

¹⁶ و چون به روم رسیدیم، یوزباشی زندانیان را به ‌سردار فوجهای ویژه سپرد. امّا پولُس را اجازه دادند که با یک سپاهی که نگاهبانی او می‌کرد، در منزل خود بماند.

¹⁷ و بعد از سه روز، پولُس بزرگان یهود را طلبید و چون جمع شدند به ایشان گفت: «ای برادران عزیز، با وجودی که من هیچ عملی خلاف قوم و رسوم اجداد نکرده بودم، مرا در اورشلیم بسته، به‌ دستهای رومیان سپردند.

¹⁸ ایشان بعد از بازخواست چون در من هیچ جرم قتل نیافتند، قصد آن کردند که مرا رها کنند.

¹⁹ ولی چون یهود مخالفت نمودند، ناچار شده برای دادخواهی به قیصر متوسل شدم، نه تا آنکه از ملت خود شکایت کنم.

²⁰ اکنون به این جهت خواستم شما را ملاقات کنم و سخن گویم، زیرا که برای امید اسرائیل، به این زنجیر بسته شدم.»

²¹ وی را گفتند: «ما هیچ نوشته در حق تو از یهودیه نیافته‌ایم و نه کسی از برادرانی که از آنجا آمدند، خبری یا سخن بدی درباره تو گفته است.

²² لیکن مصلحت دانستیم از تو مقصود تو را بشنویم، زیرا ما را معلوم است که این فرقه را در هر جا بد می‌گویند.»

²³ پس چون روزی برای وی معین کردند، بسیاری نزد او به منزلش آمدند که برای ایشان به پادشاهی خدا شهادت داده، شرح می‌نمود و از تورات موسی و انبیا از صبح تا شام درباره عیسی مُجابشان می‌کرد.

²⁴ پس بعضی به سخنان او ایمان آوردند و بعضی ایمان نیاوردند.

²⁵ و چون با یکدیگر جرّ و بحث می‌کردند، از او جدا شدند بعد از آنکه پولُس این یک سخن را گفته بود که «روح‌القدس به وسیلهٔ اِشِعیای نبی به اجداد ما نیکو خطاب کرده،

²⁶ گفته است که 'نزد این قوم رفته به ایشان بگو: به گوش خواهید شنید و نخواهید فهمید و نگاه کرده خواهید نگریست و نخواهید دید؛

²⁷ زیرا دل این قوم سخت شده و به گوشهای سنگین می‌شنوند و چشمان خود را برهم نهاده‌اند، مبادا به چشمان ببینند و به گوشها بشنوند و به دل بفهمند و بازگشت کنند تا ایشان را شفا بخشم.'

²⁸ پس بر شما معلوم باد که نجات خدا نزد غیریهودیان فرستاده می‌شود و ایشان خواهند شنید.»

²⁹ چون این را گفت یهودیان رفتند و با یکدیگر مباحثه بسیار می‌کردند.

³⁰ امّا پولُس دو سال تمام در خانهٔ اجاره‌ای خود ساکن بود و هر که به نزد وی می‌آمد، می‌پذیرفت.

³¹ و به پادشاهی خدا موعظه می‌نمود و با کمال دلیری در امور عیسی مسیح خداوند بدون ممانعت تعلیم می‌داد.