اعمال رسولان 23 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ پس پولُس به اهل شورا نیک نگریسته، گفت: «ای برادران، من تا امروز با کمال وجدان صالح در خدمت خدا رفتار کرده‌ام.»

² آنگاه حَنانیا، رئیس کاهنان، حاضران را فرمود تا به دهانش زنند.

³ پولُس به او گفت: «خدا تو را خواهد زد، ای دیوار سفید شده! تو نشسته‌ای تا مرا مطابق شریعت داوری کنی و به ضدّ شریعت حکم به زدنم می‌کنی؟»

⁴ حاضران گفتند: «آیا رئیس کاهنان خدا را دشنام می‌دهی؟»

⁵ پولُس گفت: «ای برادران، ندانستم که رئیس کاهنان است، زیرا نوشته شده است: 'پیشوای قوم خود را بد مگوی.'»

⁶ چون پولُس فهمید که بعضی از صَدّوقیان و بعضی از فریسیانند، در مجلس ندا در‌ داد که «ای برادران، من فریسی، پسر فریسی هستم و برای امید و زنده شدن مردگان از من بازپرس می‌شود.»

⁷ چون این را گفت، در میان فریسیان و صَدّوقیان نزاع برپا شد و جماعت دو گروه شدند،

⁸ زیرا که صَدّوقیان منکر زنده شدن مردگان و فرشتگان و ارواح هستند، لیکن فریسیان باور به همه اینها دارند.

⁹ پس غوغای بزرگ برپا شد و کاتبان از فرقه فریسیان برخاسته به سختی مجادله نموده، می‌گفتند که «در این شخص هیچ بدی نیافته‌ایم و اگر روحی یا فرشته‌ای با او سخن گفته باشد، با خدا جنگ نباید نمود.»

¹⁰ و چون نزاع زیادتر می‌شد، مین‌باشی ترسید که مبادا پولُس را بدرند. پس فرمود تا سپاهیان پایین آمده، او را از میانشان برداشته، به قلعه در آوردند.

¹¹ و در شب همان روز خداوند نزد او آمده، گفت: «ای پولُس، خاطر جمع باش، زیرا چنانکه در اورشلیم در حق من شهادت دادی، همچنین باید در روم نیز شهادت دهی.»

¹² و چون روز شد، یهودیان با یکدیگر عهد بسته، بر خود لعنت گذاشتند که تا پولُس را نکشند، نخورند و ننوشند.

¹³ و آنانی که دربارهٔ این، هم‌قسم شدند، زیاده از چهل نفر بودند.

¹⁴ اینها نزد سران کاهنان و مشایخ رفته، گفتند: «بر خود لعنت سخت گذاشتیم که تا پولُس را نکشیم، چیزی نچشیم.

¹⁵ پس الآن شما با اهل شورا، مین‌باشی را اعلام کنید که او را نزد شما بیاورد که گویا قصد دارید در احوال او نیکوتر تحقیق نمایید؛ و ما حاضر هستیم که قبل از رسیدنش او را بکشیم.»

¹⁶ امّا خواهرزاده پولُس از کمین ایشان اطلاع یافته، رفت و به قلعه وارد شده، پولُس را آگاهانید.

¹⁷ پولُس یکی از یوزباشیان را خواسته، گفت: «این جوان را نزد مین‌باشی ببر، زیرا خبری دارد که به او بگوید.»

¹⁸ پس او را برداشته، به حضور مین‌باشی رسانیده، گفت: «پولُس زندانی مرا خواسته، خواهش کرد که این جوان را به خدمت تو بیاورم، زیرا چیزی دارد که به تو عرض کند.»

¹⁹ پس مین‌باشی دستش را گرفته، به خلوت برد و پرسید: «چه چیز است که می‌خواهی به من خبر دهی؟»

²⁰ عرض کرد: «یهودیان متفق شده‌اند که از تو بخواهند تا پولُس را فردا به مجلس شورا بیاوری که گویا قصد دارند در حق او زیادتر تفتیش نمایند.

²¹ پس خواسته ایشان را به جا میاور زیرا که بیشتر از چهل نفر از ایشان در کمین او هستند و به سوگند عهد بسته‌اند که تا او را نکشند، چیزی نخورند و نیاشامند و الان حاضر و منتظر رضایت تو می‌باشند.»

²² مین‌باشی آن جوان را مرخص فرموده، قدغن نمود که «به هیچ‌‌کس مگو که مرا از این راز آگاه ساختی.»

²³ پس دو نفر از یوزباشیان را خواسته، فرمود که «دویست سپاهی و هفتاد سوار و دویست نیزه‌دار در ساعت سوم از شب حاضر سازید تا به قیصریه بروند؛

²⁴ و اسبی حاضر کنید تا پولُس را سوار کرده، او را به امنیّت به نزد فِلیکس والی برسانند.»

²⁵ و نامه‌ای به این مضمون نوشت:

²⁶ «کلودیوس لیسیاس، به والی گرامی فِلیکس سلام می‌رساند.

²⁷ یهودیان این شخص را گرفته، قصد قتل او داشتند. پس با سپاه رفته، او را از ایشان گرفتم، چون فهمیده بودم که رومی است.

²⁸ و چون خواستم بفهمم که به چه سبب بر او شکایت می‌کنند، او را به مجلس ایشان در آوردم.

²⁹ پس یافتم که در مسائل شریعت خود از او شکایت می‌دارند، ولی هیچ شکایتی مستوجب قتل یا حبس نمی‌دارند.

³⁰ و چون خبر یافتم که یهودیان قصد کمین‌سازی برای او دارند، بی​درنگ او را نزد تو فرستادم و شاکیان او را نیز فرمودم تا در حضور تو بر او شکایت آورند.»

³¹ پس سپاهیان چنانکه مأمور شدند، پولُس را در شب برداشته، به آنتیپاتریس رسانیدند.

³² و صبحگاهان سواران را گذاشته که با او بروند، خود به قلعه برگشتند.

³³ و چون ایشان وارد قیصریه شدند، نامه را به والی سپردند و پولُس را نیز نزد او حاضر ساختند.

³⁴ پس والی نامه را ملاحظه فرموده، پرسید که از کدام ولایت است. چون دانست که از کیلیکیه است،

³⁵ گفت: «چون شاکیان تو حاضر شوند، سخن تو را خواهم شنید.» و فرمود تا او را در کاخ هیرودیس نگاه دارند.