اعمال رسولان 18 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پولُس در قُرِنتُس

¹ و بعد از آن پولُس از آتن روانه شده، به قُرِنتُس آمد.

² و مرد یهودی آکیلا نام را که محل تولّدش پونتوس بود و از ایتالیا تازه رسیده بود و زنش پریسکیلا را یافت، زیرا کلودیوس فرمان داده بود که همهٔ یهودیان از روم بروند. پس نزد ایشان آمد.

³ و چونکه با ایشان هم‌پیشه بود، نزد ایشان مانده، به ‌کار مشغول شد و کسب ایشان خیمه‌دوزی بود.

⁴ و هر سبّت در کنیسه مباحثه کرده، یهودیان و یونانیان را مجاب می‌ساخت.

⁵ امّا چون سیلاس و تیموتائوس از مَقدونیه آمدند، پولس خود را به تمامی وقف موعظه کلام کرده،، برای یهودیان شهادت می‌داد که عیسی، مسیح است.

⁶ ولی چون ایشان مخالفت نموده، کفر می‌گفتند، دامن خود را بر ایشان افشانده، گفت: «خون شما بر سر شما است. من مبرّا هستم. بعد از این به نزد غیریهودیان می‌روم.»

⁷ پس از آنجا نقل کرده، به خانهٔ شخص خداپرستی به نام تیتوس یوستوس آمد که خانه او متصل به کنیسه بود.

⁸ امّا کریسپوس، رئیس کنیسه با تمامی اهل خانه‌اش به خداوند ایمان آوردند و بسیاری از اهل قُرِنتُس چون شنیدند، ایمان آورده، تعمید یافتند.

⁹ شبی خداوند در رویا به پولُس گفت: «ترسان مباش، بلکه سخن بگو و خاموش مباش،

¹⁰ زیرا که من با تو هستم و هیچ‌‌کس تو را اذیّت نخواهد رسانید، زیرا که مرا در این شهر خلق بسیار است.»

¹¹ پس مدّت یک سال و شش ماه توقف نموده، ایشان را به کلام خدا تعلیم می‌داد.

¹² امّا چون گالیو والی اَخائیه بود، یهودیان یکدل شده، بر سر پولُس ریخته، او را پیش مسند حاکم بردند

¹³ و گفتند: «این شخص مردم را مُجاب می کند که خدا را به ضدّ شریعت عبادت کنند.»

¹⁴ چون پولُس خواست حرف زند، گالیو گفت: «ای یهودیان، اگر ظلمی یا جرمی فاحش می‌بود، به راستی شرط عقل می‌بود که متحمّل شما بشوم.

¹⁵ ولی چون مسئله‌ای است درباره سخنان و نامها و شریعت شما، پس خود رسیدگی کنید. من در چنین امور نمی‌خواهم داوری کنم.»

¹⁶ پس ایشان را از پیش مسند براند.

¹⁷ و همه سوستِنِس رئیس کنسیه را گرفته، او را در مقابل مسند والی زدند و گالیو را از این امور هیچ پروا نبود.

¹⁸ امّا پولُس بعد از آن، روزهای بسیار در آنجا توقف نمود. سپس برادران را وداع نموده، به سوریه از راه دریا رفت و پریسکیلا و آکیلا همراه او رفتند. و در کِنخریه موی خود را تراشید، چونکه نذر کرده بود.

¹⁹ و چون به اِفِسُس رسید، آن دو نفر را در آنجا رها کرده، خود به کنیسه وارد شده، با یهودیان مباحثه نمود.

²⁰ و چون ایشان خواهش نمودند که مدّتی با ایشان بماند، قبول نکرد،

²¹ بلکه ایشان را وداع کرده، گفت که: «مرا به هر شکل باید عید آینده را در اورشلیم صرف کنم. لیکن اگر خدا بخواهد، باز به نزد شما خواهم برگشت.» پس از اِفِسُس روانه شد.

²² و به قیصریه آمده (به اورشلیم) رفت و کلیسا را سلام نموده، به اَنطاکیه آمد.

آپولُس به شجاعت در اِفِسُس صحبت می‌کند

²³ و مدّتی در آنجا مانده، باز به سفر عازم شد و در مملکت غَلاطیه و فریجیه جا به جا می‌گشت و همهٔ شاگردان را استوار می‌نمود.

²⁴ امّا شخصی یهود آپولُس نام از اهل اسکندریه که مردی فصیح و در کتاب توانا بود، به اِفِسُس رسید.

²⁵ او در طریق خداوند تربیت یافته و در روح پرحرارت بوده، درباره عیسی به دقّت صحبت و تعلیم می‌نمود، هر‌چند جز از تعمید یحیی اطلاعی نداشت.

²⁶ همان شخص در کنیسه به دلیری سخن آغاز کرد، امّا چون پریسکیلا و آکیلا او را شنیدند، نزد خود آوردند و به دقّت تمام راه خدا را به او آموختند.

²⁷ پس چون او عزیمت سفر اَخائیه کرد، برادران او را ترغیب نموده، به شاگردان سفارش نامه‌ای نوشتند که او را بپذیرند. و چون به آنجا رسید، آنانی را که به‌وسیله فیض ایمان آورده بودند، یاری بسیار نمود،

²⁸ زیرا به قوّت تمام با یهودیان پیش روی همگان مباحثه می کرد و از کتب ثابت می‌نمود که عیسی، مسیح است.