اعمال رسولان 10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پطرس و کُرنِلیوس

¹ و در قیصریه مردی کُرنِلیوس نام بود، یوزباشی فوجی که به ایتالیایی مشهور است.

² و او با تمامی اهل خانه‌اش پرهیزگار و خداترس بود که صدقه بسیار به قوم می‌داد و پیوسته نزد خدا دعا می‌کرد.

³ روزی نزدیک ساعت نهم، فرشته خدا را در عالم رویا آشکارا دید که نزد او آمده، گفت: «ای کُرنِلیوس!»

⁴ آنگاه او بر وی نیک نگریسته و ترسان گشته، گفت: «چیست، ‌ای خداوند؟» به وی گفت: «دعاها و صدقات تو چون هدیه یادگاری به نزد خدا برآمد.

⁵ اکنون کسانی به یافا بفرست و شمعون ملقب به پطرس را طلب کن

⁶ که نزد دباغی شمعون نام که خانه‌اش به کناره دریا است، مهمان است. او به تو خواهد گفت که تو را چه باید کرد.»

⁷ و چون فرشته‌ای که به وی سخن می‌گفت غیب شد، دو نفر از نوکران خود و یک سپاهی سرسپرده از ملازمان خاص خود را خوانده،

⁸ تمامی ماجرا را به ایشان باز‌گفته، ایشان را به یافا فرستاد.

⁹ روز دیگر چون از سفر نزدیک به شهر می‌رسیدند، نزدیک به ساعت ششم، پطرس به بام خانه رفت تا دعا کند.

¹⁰ و واقع شد که گرسنه شده، خواست چیزی بخورد. امّا چون برای او حاضر می‌کردند، به خلسه فرو رفت.

¹¹ پس آسمان را گشاده دید و چیزی را چون سفره‌ای بزرگ به چهار گوشه بسته، به سوی زمین آویخته بر او نازل می‌شود،

¹² که در آن هر نوع حیوان و خزنده و پرنده آسمان بود.

¹³ و ندایی به وی رسید که «ای پطرس، برخاسته، سر بِبُر و بخور.»

¹⁴ پطرس گفت: «به هیچوجه، ای خداوند! زیرا چیزی ناپاک یا حرام هرگز نخورده‌ام.»

¹⁵ بار دیگر ندا به وی رسید که «آنچه خدا پاک کرده است، تو حرام مخوان.»

¹⁶ و این سه مرتبه واقع شد که بی‌درنگ آن سفره به آسمان بالا برده شد.

¹⁷ و چون پطرس در خود بسیار متحیر بود که این‌ رویایی که دید چه باشد، ناگاه فرستادگان کُرنِلیوس خانهٔ شمعون را جُسته، به دروازهٔ خانه رسیدند،

¹⁸ و ندا کرده، می‌پرسیدند که «آیا شَمعون معروف به پطرس در اینجا منزل دارد؟»

¹⁹ و چون پطرس در رویا تفکر می‌کرد، روح وی را گفت: «اینک سه مرد تو را می‌طلبند.

²⁰ پس برخاسته، پایین شو و همراه ایشان برو و هیچ شک مبر، زیرا که من ایشان را فرستادم.»

²¹ پس پطرس نزد آنانی که کُرنِلیوس نزد وی فرستاده بود، پایین آمده، گفت: «اینک منم آن کس که می‌طلبید. سبب آمدن شما چیست؟»

²² گفتند: «کُرنِلیوس یوزباشی، مرد صالح و خداترس و نزد تمامی ملت یهود نیکنام، از فرشته مقدّس الهام یافت که تو را به خانه خود بطلبد و سخنان از تو بشنود.»

²³ پس ایشان را به خانه برده، مهمانی نمود. و فردای آن روز پطرس برخاسته، همراه ایشان روانه شد و چند نفر از برادران یافا همراه او رفتند.

²⁴ روز دیگر وارد قیصریه شدند و کُرنِلیوس خویشان و دوستان خاص خود را خوانده، انتظار ایشان می‌کشید.

²⁵ چون پطرس داخل شد، کُرنِلیوس او را استقبال کرده، بر پایهایش افتاده، پرستش کرد.

²⁶ امّا پطرس او را برخیزانیده، گفت: «برخیز، من خود نیز انسان هستم.»

²⁷ و با او گفتگوکنان به خانه درآمده، جمعی زیاد یافت.

²⁸ پس به ایشان گفت: «شما آگاه هستید که مرد یهودی را با شخص اجنبی معاشرت کردن یا نزد او آمدن حرام است. لیکن خدا مرا تعلیم داد که هیچ‌‌کس را حرام یا نجس نخوانم.

²⁹ از این جهت به محض خواهش شما بی‌درنگ آمدم و اکنون می‌پرسم که از برای چه مرا خواسته‌اید؟»

³⁰ کُرنِلیوس گفت: «چهار روز قبل از این، تا این لحظه روزه‌دار می‌بودم؛ و در ساعت نهم در خانهٔ خود دعا می‌کردم که ناگاه شخصی با لباس نورانی پیش من بایستاد

³¹ و گفت: 'ای کُرنِلیوس، دعای تو مستجاب شد و صدقات تو در حضور خدا یادآور گردید.

³² پس به یافا بفرست و شمعون معروف به پطرس را طلب نما که در خانهٔ شمعون دباغ به کناره دریا مهمان است. او چون بیاید با تو سخن خواهد راند.'

³³ پس بی‌درنگ نزد تو فرستادم و تو نیکو کردی که آمدی. اکنون همه در حضور خدا حاضریم تا آنچه خداوند به تو فرموده است، بشنویم.»

³⁴ پطرس زبان را گشوده، گفت: «به راستی دریافته‌ام که خدا را نظر به ظاهر نیست،

³⁵ بلکه از هر ملّتی هر ‌که از او ترسد و عمل نیکو کند، نزد او مقبول گردد.

³⁶ کلامی را که نزد قوم اسرائیل فرستاد، چونکه به‌وسیله عیسی مسیح که خداوند همه است به سلامتی مژده می‌داد،

³⁷ آن سخن را شما می‌دانید که شروع آن از جلیل بود و در تمامی یهودیه پخش شد، بعد از آن تعمیدی که یحیی به آن موعظه می‌نمود،

³⁸ یعنی عیسی ناصری را که خدا او را چگونه به روح‌القدس و قوّت مسح نمود که او در همه‌جا گشته، کارهای نیکو به‌ جا می‌آورد و همه آنهایی را که زیر ستم ابلیس بودند، شفا می‌بخشید، زیرا خدا با وی می‌بود.

³⁹ و ما شاهد هستیم بر تمامی کارهایی که او در مرز و بوم یهود و در اورشلیم کرد که او را نیز بر صلیب کشیده، کشتند.

⁴⁰ همان کس را خدا در روز سوم برخیزانیده، ظاهر ساخت.

⁴¹ لیکن نه بر تمامی قوم، بلکه بر شاهدانی که خدا پیش برگزیده بود؛ یعنی ماهایی که بعد از برخاستن او از مردگان با او خورده و آشامیده‌ایم.

⁴² و ما را فرمان داد که به قوم موعظه و شهادت دهیم به این که خدا او را تعیین فرمود تا داور زندگان و مردگان باشد.

⁴³ و جمیع انبیا بر او شهادت می‌دهند که هر ‌که به وی ایمان آورد، به اسم او بخشش گناهان را خواهد یافت.»

⁴⁴ این سخنان هنوز بر زبان پطرس بود که روح‌القدس بر همهٔ آنانی که کلام را شنیدند، نازل شد.

⁴⁵ و مؤمنان از اهل ختنه که همراه پطرس آمده بودند، در حیرت افتادند از آنکه بر غیریهودیان نیز عطای روح‌القدس فرو ریخته شد،

⁴⁶ زیرا که ایشان را شنیدند که به زبانها صحبت کرده خدا را تمجید می‌کردند.

⁴⁷ آنگاه پطرس گفت: «آیا کسی می‌تواند آب را منع کند، برای تعمید دادن اینانی که روح‌القدس را چون ما نیز یافته‌اند؟»

⁴⁸ پس فرمود تا ایشان را به نام عیسی مسیح تعمید دهند. آنگاه از او خواهش نمودند که روزی چند توقف نماید.