۲سموئیل 20 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

گردنکشی شِبَع

¹ و اتفاقا مردی فرومایه، به اسم شِبَع پسر بِکری بِنيامينی در آنجا بود و شیپور را نواخته، گفت که «ما را در داوود سهمی نيست، و برای ما در پسر يِسا نصيبی نیست. ای اسرائيل! هر کس به خيمه خود برود.»

² و تمامی مردان اسرائيل از پیروی داوود به پیروی شِبَع پسر بِکری برگشتند، اما مردان يهودا از اُردن تا اورشليم، پادشاه را پیروی کردند.

³ و داوود به خانه خود در اورشليم آمد. پادشاه ده زن مُتَعِه را که برای نگاهبانی خانه خود گذاشته بود، گرفت و ايشان را در خانه محروس نگاه داشته، احتیاجاتشان را مهیا می‌کرد، اما با ايشان همخواب نمی‌شد و ايشان تا روز مردن در حالت بيوه​گی زندانی بودند.

⁴ و پادشاه به عَماسا گفت: «مردان يهودا را در سه روز نزد من جمع کن و تو نیز در اينجا حاضر باش.»

⁵ پس عَماسا رفت تا يهودا را جمع کند، اما از زمانی که داوود برايش تعيين نموده بود، بیشتر طولش کرد.

⁶ داوود به اَبيشای گفت: «الان شِبَع پسر بِکری بيشتر از اَبشالوم به ما ضرر خواهد رسانيد؛ پس خادمان آقايت را برداشته، او را تعقیب نما، مبادا شهرهای حصاردار برای خود پيدا کند و از چشم ما رهايی يابد.»

⁷ و کسان يوآب و کِريتيان و فِليتيان و تمامی شجاعان از پی او بيرون رفتند و به جهت تعقیب نمودن شِبَع پسر بِکری از اورشليم روانه شدند.

⁸ و چون ايشان نزد سنگ بزرگی که در جِبعون است، رسيدند، عَماسا به استقبال ايشان آمد. و يوآب ردای جنگی دربرداشت و بر آن بند شمشيری که در غلافش بود، بر کمرش بسته. و چون می‌رفت شمشير از غلاف افتاد.

⁹ يوآب به عَماسا گفت: «ای برادرم، آيا به سلامت هستی؟» و يوآب ريش عَماسا را به ‌دست راست خود گرفت تا او را ببوسد.

¹⁰ و عَماسا به شمشيری که در دست يوآب بود، اعتنا ننمود. پس یوآب آن را به شکم عَماسا فرو برد که احشايش به زمين ريخت و او بدون وارد کردن ضربه دوّم مرد.

¹¹ يکی از خادمان يوآب نزد او ايستاده، گفت: «هر که يوآب را می‌خواهد و هر که به طرف داوود است، در پی يوآب بيايد.»

¹² و عَماسا در ميان راه در خونش می‌غلطيد، و چون آن شخص ديد که تمامی قوم می‌ايستند، عَماسا را از ميان راه در صحرا کشيد و لباسی بر او انداخت، زيرا ديد که هر ‌که نزدش می‌آيد، می‌ايستد.

¹³ پس چون از ميان راه برداشته شد، تمامی مردان در عقب يوآب رفتند تا شِبَع پسر بِکری را تعقیب نمايند.

¹⁴ و او از تمامی قبایل اسرائيل تا آبِل و تا بيت‌مَعَکه و تمامی بيريان عبور کرد، و ايشان نيز جمع شده، او را پیش گرفتند.

¹⁵ و ايشان آمده، او را در آبِل‌بيت‌مَعَکه محاصره نمودند و پشته‌ای در برابر شهر ساختند که در برابر حصار برپا شد، و تمامی قوم که با يوآب بودند، حصار را می‌زدند تا آن را منهدم سازند.

¹⁶ و زنی حکيم از شهر ندا کرد: «بشنويد! بشنوید! به يوآب بگوييد، ”اينجا نزديک بيا تا با تو سخن گويم.“»

¹⁷ و چون یوآب نزديک او شد، زن گفت که «آيا تو يوآب هستی؟» او گفت: «من هستم.» وی را گفت: «سخنان کنيز خود را بشنو.» او گفت: «می‌شنوم.»

¹⁸ پس زن صحبت کرده گفت: «در زمان قديم چنين می‌گفتند که ”به یقین در آبل می‌بايد مشورت بجويند.“ و همچنين هر امری را ختم می‌کردند.

¹⁹ من در اسرائيل سالم و امين هستم و تو می‌خواهی شهری را که در اسرائیل شهر مادر است، ویران کنی. چرا می‌خواهی نصيب خداوند را به تمامی هلاک کنی؟»

²⁰ پس يوآب در جواب گفت: «به دور باد از من! به دور باد از من! که هلاک يا خراب نمايم.

²¹ کار چنين نيست، بلکه شخصی به اسم شِبَع پسر بِکری از کوهستان اِفرايم دست خود را بر داوود پادشاه بلند کرده است. او را تنها بسپاريد و از نزد شهر خواهم رفت.» زن در جواب يوآب گفت: «اينک سر او را از روی حصار نزد تو خواهند انداخت.»

²² پس آن زن به حکمت خود نزد تمامی قوم رفت و ايشان سر شِبَع پسر بِکری را از تن جدا کرده، نزد يوآب انداختند و او شیپور را نواخته، ايشان از نزد شهر، هر کس به خيمه خود متفرق شدند. و يوآب به اورشليم نزد پادشاه برگشت.

²³ و يوآب، سردار تمامی لشکر اسرائيل بود، و بِناياهو پسر يِهوياداع سردار کِريتيان و فِليتيان بود.

²⁴ و اَدورام سردار باجگيران و يِهوشافاط پسر اَخيلود وقايع نگار،

²⁵ و شيوا کاتب و صادوق و اَبياتار، کاهن بودند،

²⁶ و عيرای يائيری نيز کاهن داوود بود.