۲سموئیل 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

داوود، پادشاه يهودا

¹ و بعد از آن واقع شد که داوود از خداوند سؤال نموده، گفت: «آيا به يکی از شهرهای يهودا برآيم؟» خداوند او را گفت: «برآي.» داوود گفت: «کجا برآيم؟» گفت: «به حِبرون.»

² پس داوود به آنجا برآمد و دو زنش نيز اَخينوعَم يزِرِعيلی و اَبيجايل زن نابال کَرمِلي.

³ و داوود کسانی را که با او بودند، با خانواده‌هایشان برد. و در شهرهای حِبرون ساکن شدند.

⁴ و مردان يهودا آمده، داوود را در آنجا مسح کردند تا بر خاندان يهودا پادشاه شود. و به داوود خبر داده، گفتند که «اهل يابيش جلعاد بودند که شائول را دفن کردند.»

⁵ پس داوود قاصدان نزد اهل يابيش جلعاد فرستاده، به ايشان گفت: «شما از جانب خداوند مبارک باشيد، زيرا که اين نیکویی را به آقای خود شائول نموديد و او را دفن کرديد.

⁶ و اکنون خداوند به شما نیکویی و وفا بنمايد و من نيز جزای اين نيکويی را به شما خواهم نمود، چونکه اين کار را کرديد.

⁷ و حال دستهای شما قوی باشد و شجاع باشيد، زيرا آقای شما شائول مرده است و خاندان يهودا نيز مرا بر خود به پادشاهی مسح نمودند.»

جنگ داوود با خاندان شائول

⁸ اما اَبنير پسر نیر سردار لشکر شائول، ایشبوشِت، پسر شائول را گرفته، او را به مَحَنایِم برد.

⁹ و او را بر جلعاد و بر آشوريان و بر يزرِعيل و بر اِفرايم و بر بِنيامين و بر تمامی اسرائيل پادشاه ساخت.

¹⁰ و ایشبوشِت، پسر شائول هنگامی که بر اسرائيل پادشاه شد، چهل ساله بود. او دو سال سلطنت نمود، اما خاندان يهودا، داوود را پیروی کردند.

¹¹ و شماره روزهایی که داوود در حِبرون بر خاندان يهودا سلطنت نمود، هفت سال و شش ماه بود.

¹² و اَبنير پسر نیر و خادمان ایشبوشِت، پسر شائول از مَحَنایِم به جِبعون بيرون آمدند.

¹³ و يوآب پسر صِرويه و خادمان داوود بيرون آمده، نزد برکه جِبعون با آنان رویاروی شدند، و اينان به اين طرف برکه و آنان بر آن طرف برکه نشستند.

¹⁴ اَبنير به يوآب گفت: «الان جوانان برخيزند و در حضور ما باهم مبارزه کنند.» يوآب گفت: «برخيزند.»

¹⁵ پس برخاسته، به شماره عبور کردند؛ دوازده نفر برای بِنيامين و برای ایشبوشِت پسر شائول، و دوازده نفر از خادمان داوود.

¹⁶ و هر يک از ايشان سر حريف خود را گرفته، شمشير خود را در پهلويش زد. پس با هم افتادند. از این رو آن مکان را که در جِبعون است، حِلقَت​هَصوریم ناميدند.

¹⁷ و آن روز جنگ بسيار سخت بود و اَبنير و مردان اسرائيل از حضور خادمان داوود تار و مار شدند.

¹⁸ و سه پسر صِرويه، يوآب و اَبيشای و عَسائيل، در آنجا بودند، و عَسائيل مثل غزال وحشی سبک پا بود.

¹⁹ عَسائيل، اَبنير را تعقیب کرد و در رفتن به طرف راست يا چپ از تعقیب اَبنير انحراف نورزيد.

²⁰ اَبنير به عقب نگريسته، گفت: «آيا تو عَسائيل هستی؟» گفت: «من هستم.»

²¹ اَبنير او را گفت: «به طرف راست يا به طرف چپ خود برگرد و يکی از جوانان را گرفته، اسلحه او را بردار.» اما عَسائيل نخواست که از تعقیب او انحراف ورزد.

²² پس اَبنير بار ديگر به عَسائيل گفت: «از تعقیب من دست بردار! چرا تو را به زمين بزنم؟ در آن صورت چگونه سر خود را نزد برادرت يوآب بلند کنم؟»

²³ و چون عَسائیل نخواست که باز ایستد، اَبنير با ته نيزه خود چنان به شکمش زد که سر نيزه از پشتش بيرون آمد و او همانجا افتاده و مرد. و هر کس که به مکان افتادن و مردن عَسائيل رسيد، ايستاد.

²⁴ اما يوآب و اَبيشای، اَبنير را تعقیب کردند و چون ايشان به تپه اَمّه که به مقابل جياح در راه بيابان جِبعون است رسيدند، آفتاب فرو رفت.

²⁵ پسران بِنيامين پشت اَبنير جمع شده، يک گروه گردیدند و بر سر يک تپه ايستادند.

²⁶ اَبنير يوآب را صدا زده، گفت که «آيا شمشير تا به ابد هلاک سازد؟ آيا نمی‌دانی که آخر به تلخی خواهد انجاميد؟ پس تا به کی قوم را امر نمی‌کنی که از تعقیب برادران خويش برگردند؟»

²⁷ يوآب در جواب گفت: «به خدای زنده قسم، اگر سخن نگفته بودی، هر آينه قوم تا صبح از تعقیب برادران خود باز نمی‌ایستادند.»

²⁸ پس يوآب شیپور نواخته، تمامی قوم ايستادند و اسرائيل را دیگر تعقیب ننمودند و ديگر جنگ نکردند.

²⁹ و اَبنير و کسانش، تمامی آن شب را از راه عَرَبّه رفته، از اُردن عبور کردند و از تمامی بیت‌رون گذشته، به مَحَنایِم رسيدند.

³⁰ و يوآب از تعقیب اَبنير باز گشته، تمامی قوم را جمع کرد. و از مردان داوود سوای عَسائيل نوزده نفر مفقود بودند.

³¹ اما مردان داوود، بِنيامين و مردمان اَبنير را زدند که از ايشان سيصد و شصت نفر مردند.

³² و عَسائيل را برداشته، او را در قبر پدرش که در بیت​لِحِم است، دفن کردند و يوآب و کسانش، تمامی شب کوچ کرده، هنگام سپیده صبح به حِبرون رسيدند.