۲سموئیل 19 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

یوآب داوود را توبیخ می‌کند

¹ و به يوآب خبر دادند که اينک پادشاه گريه می‌کند و برای اَبشالوم ماتم گرفته است.

² و در آن روز برای تمامی قوم پیروزی به ماتم تبدیل گشت، زيرا قوم در آن روز شنيدند که پادشاه برای پسرش داغدار است.

³ و قوم در آن روز دزدانه به شهر داخل شدند، مثل کسانی که از جنگ فرار کرده، از روی خجالت دزدانه می‌آيند.

⁴ و پادشاه روی خود را پوشانيد و پادشاه به صدای بلند صدا زد: ‌«ای پسرم اَبشالوم! ای اَبشالوم! پسرم! پسرم!

⁵ پس يوآب نزد پادشاه به خانه درآمده، گفت: «امروز روی تمامی بندگان خود را شرمنده ساختی که جان تو و جان پسرانت و دخترانت و جان زنانت و جان مُتَعِه‌هايت را امروز نجات دادند.

⁶ چونکه دشمنان خود را دوست داشتی و دوستداران خويش را نفرت نمودی، زيرا که امروز آشکار ساختی که سرداران و خادمان نزد تو هيچند و امروز فهميدم که اگر اَبشالوم زنده می‌ماند و تمامی ما امروز می‌مرديم، آنگاه در نظر تو پسند می‌آمد.

⁷ و الان برخاسته، بيرون بيا و به بندگان خود سخنان دلگرم کننده بگو، زيرا به خداوند قسم می‌خورم که اگر بيرون نيايی، امشب برای تو کسی نخواهد ماند و اين بلا برای تو بدتر خواهد بود از همه بلايايی که از کودکی تا اين وقت به تو رسيده است.»

⁸ پس پادشاه برخاست و نزد دروازه بنشست و تمامی قوم را خبر داده، گفتند که «اينک پادشاه نزد دروازه نشسته است.» و تمامی قوم به حضور پادشاه آمدند.

بازگشت داوود به اورشليم

⁹ و تمامی قوم در تمامی قبایل اسرائيل نزاع کرده، می‌گفتند که «پادشاه ما را از دست دشمنان ما رهانيده است، و اوست که ما را از دست فلسطينيان رهايی داده، و حال به خاطر اَبشالوم از مملکت فرار کرده است.

¹⁰ و اَبشالوم که او را برای خود مسح نموده بوديم، در جنگ مرده است. پس الان شما چرا در باز آوردن پادشاه چیزی نمی‌گویید؟»

¹¹ و داوود پادشاه نزد صادوق و اَبياتار کاهن فرستاده، گفت: «به مشايخ يهودا بگوييد: ”شما چرا در باز آوردن پادشاه به خانه‌اش، آخر همه هستيد، و حال آنکه سخن تمامی اسرائيل نزد پادشاه به خانه‌اش رسيده است؟

¹² شما برادران من هستيد و شما استخوانها و گوشت منيد. پس چرا در باز آوردن پادشاه، آخر همه می‌باشيد؟

¹³ و به عَماسا بگوييد: ”آيا تو استخوان و گوشت من نيستی؟ خدا به من مثل اين بلکه زياده از اين به عمل آورد اگر تو در حضور من در همه اوقات به ‌جای يوآب، سردار لشکر نباشي.“»

¹⁴ پس دل تمامی مردان يهودا را مثل يک شخص مايل گردانيد که ايشان نزد پادشاه پيغام فرستادند که تو و تمامی بندگانت برگرديد.

¹⁵ پس پادشاه برگشته، به اُردن رسيد و يهودا به استقبال پادشاه به جِلجال آمدند تا پادشاه را از اُردن عبور دهند.

¹⁶ و شِمعی پسر جيرای بِنيامينی که از بَحوريم بود، عجله نموده، همراه مردان يهودا به استقبال داوود پادشاه فرود آمد.

¹⁷ و هزار نفر از بِنيامينيان و صيبا، خادم خاندان شائول، با پانزده پسرش و بيست خادمش همراهش بودند، و ايشان پيشاپیش پادشاه از اُردن عبور کردند.

¹⁸ و گذرگاه را عبور دادند تا خاندان پادشاه عبور کنند، و هر‌ چه در نظرش پسند آيد به جا آورند.

¹⁹ و به پادشاه گفت: «آقايم گناهی بر من اسناد ندهد و خطايی را که بنده​ات در روزی که آقايم پادشاه از اورشليم بيرون می‌آمد، ورزيد، به یاد نياورد و پادشاه آن را به دل خود راه ندهد.

²⁰ زيرا که بنده تو می‌داند که گناه کرده‌ام و اينک امروز من از تمامی خاندان يوسف، اول آمده‌ام و به استقبال آقايم پادشاه فرود شده‌ام.»

²¹ و اَبيشای پسر صِرويه متوجه شده، گفت: «آيا شِمعی به خاطر اينکه مسيح خداوند را دشنام داده است، کشته نشود؟»

²² اما داوود گفت: «ای پسران صِرويه مرا با شما چه‌ کار است که امروز دشمن من باشيد؟ آيا امروز کسی در اسرائيل کشته شود؟ مگر خود نمی‌دانم که امروز بر اسرائيل پادشاه هستم؟»

²³ پس پادشاه به شِمعی گفت: «نخواهی مرد.» و پادشاه برای او قسم خورد.

²⁴ و مِفيبوشِت پسر شائول به استقبال پادشاه آمد و از روزی که پادشاه رفت تا روزی که به سلامتی برگشت نه به پايهايش رسیده بود، و نه ريش خويش را اصلاح نموده، و نه لباس خود را شسته بود.

²⁵ و چون برای ملاقات پادشاه به اورشليم رسيد، پادشاه او را گفت: «ای مِفیبوشِت، چرا با من نيامدی؟»

²⁶ او عرض کرد: «ای آقايم پادشاه، خادم من مرا فريب داد. زيرا بنده‌ات گفت که: ”الاغ خود را خواهم آراست تا بر آن سوار شده، نزد پادشاه بروم.“ چونکه بنده تو لنگ است.

²⁷ و او بنده تو را نزد آقايم پادشاه متهم کرده است. ليکن آقايم پادشاه، مثل فرشته خداست؛ پس هر‌ چه در نظرت پسند آيد، به عمل آور.

²⁸ زيرا تمامی خاندان پدرم به حضورت آقايم، پادشاه، مثل مردمان مرده بودند، و بنده خود را در ميان خورندگان سفره‌ات امتیاز بخشیدی، پس من ديگر‌ چه حق دارم که باز نزد پادشاه فرياد سر دهم؟»

²⁹ پادشاه او را گفت: «چرا ديگر از کارهای خود سخن می‌گويی؟ گفتم که تو و صيبا، زمين را تقسيم نماييد.»

³⁰ مِفیبوشِت به پادشاه عرض کرد: «نه، بلکه او همه را بگيرد، چونکه آقايم پادشاه به خانه خود به سلامتی برگشته است.»

³¹ و بَرزِلائی جلعادی از روجِليم آمد و با پادشاه از اُردن عبور کرد تا او را به آن طرف اُردن مشايعت نمايد.

³² و بَرزِلائی مرد بسيار پير هشتاد ساله بود، و هنگامی که پادشاه در مَحَنایِم توقف می‌نمود، احتیاجات او را فراهم می‌ساخت، زيرا مردی بسيار بزرگ بود.

³³ پادشاه به بَرزِلائی گفت: «تو همراه من بيا و احتیاجات تو را در اورشليم مهیا خواهم کرد.»

³⁴ برزِلائی به پادشاه عرض کرد: «روزهای سالهای زندگی من چند است که با پادشاه به اورشليم بيايم؟

³⁵ من امروز هشتاد ساله هستم و آيا می توانم در ميان خوب و بد تميز بدهم و آيا بنده تو طعم آنچه را که می‌خورم و می‌نوشم، توانم دريافت؟ يا ديگر آواز نغمه‌خوانان و نغمه​ها را توانم شنيد؟ پس چرا بنده​ات ديگر برای آقايم پادشاه بار باشد؟

³⁶ بنابراین بنده تو همراه پادشاه اندکی از اُردن عبور خواهد نمود و چرا پادشاه مرا چنين پاداش دهد؟

³⁷ بگذار که بنده​ات برگردد تا در شهر خود نزد قبر پدر و مادر خويش بميرم، و اينک بنده تو، کِمهام، همراه آقايم پادشاه برود و آنچه در نظرت پسند آيد، با او به عمل آور.»

³⁸ پادشاه گفت: «کِمهام همراه من خواهد آمد و آنچه در نظر تو پسند آيد، با او به عمل خواهم آورد و هر‌ چه از من خواهش کنی، برای تو به انجام خواهم رسانيد.»

³⁹ پس تمامی قوم از اُردن عبور کردند و چون پادشاه عبور کرد، پادشاه بِرزِلائی را بوسيد و او را برکت داد و او به مکان خود برگشت.

⁴⁰ و پادشاه به جِلجال رفت و کِمهام همراهش آمد و تمامی قوم يهودا و نصف قوم اسرائيل نيز پادشاه را عبور دادند.

⁴¹ و اينک تمامی مردان اسرائيل نزد پادشاه آمدند و به پادشاه گفتند: «چرا برادران ما، يعنی مردان يهودا، تو را دزديدند و پادشاه و خاندانش را و تمامی کسان داوود را همراهش از اُردن عبور دادند؟»

⁴² و تمامی مردان يهودا به مردان اسرائيل جواب دادند: «از اين سبب که پادشاه از خويشان ماست، پس چرا از اين امر حسد می بريد؟ آيا چيزی از پادشاه خورده‌ايم يا انعامی به ما داده است؟»

⁴³ و مردان اسرائيل در جواب مردان يهودا گفتند: «ما را در پادشاه ده سهم است و حق ما در داوود از شما بيشتر است. پس چرا ما را حقير شمرديد؟ و آيا ما برای باز آوردن پادشاه خود، اول سخن نگفتيم؟» اما گفتگوی مردان يهودا از گفتگوی مردان اسرائيل سختتر بود.