۲سموئیل 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

آگاهی داوود از مرگ شائول

¹ و بعد از وفات شائول و مراجعت داوود از مقابله عَمالقه واقع شد که داوود دو روز در صِقلَغ توقف نمود.

² و در روز سوم ناگاه شخصی از نزد شائول با لباس دريده و خاک بر سرش ريخته از لشکر آمد، و چون نزد داوود رسيد، به زمين افتاده، تعظيم نمود.

³ و داوود او را گفت: «از کجا آمدی؟» او در جواب داوود گفت: «از لشکر اسرائيل فرار کرده‌ام.»

⁴ داوود او را گفت: «مرا خبر بده که کار چگونه شده است.» او گفت: «قوم از جنگ فرار کردند و بسياری از قوم نيز افتادند و مردند. شائول و پسرش، يوناتان، مردند.»

⁵ پس داوود به جوانی که او را آگاه ساخته بود، گفت: «چگونه دانستی که شائول و پسرش يوناتان مرده‌اند.»

⁶ و جوانی که او را آگاه ساخته بود، گفت: «بر حسب اتفاق مرا در کوه جِلبواَع گذر افتاد و اينک شائول بر نيزه خود تکيه می‌نمود، و ارابه‌ها و سواران او را به سختی تعقیب می‌کردند.

⁷ شائول به عقب نگريسته، مرا ديد و خواند و جواب دادم: ”گوش به فرمانم.“

⁸ او مرا گفت: ”تو کيستي؟“ او را گفتم: ”عَماليقی هستم.“

⁹ او به من گفت: ”تمنا اينکه بر من بايستی و مرا بکشی، زيرا که پريشانی مرا در‌گرفته است، چونکه تمام جانم تا هنوز در من باقی است.“

¹⁰ پس بر او ايستاده، او را کشتم، زيرا دانستم که بعد از افتادنش زنده نخواهد ماند. تاجی را که بر سرش و بازوبندی را که بر بازويش بود، گرفته، آنها را اينجا نزد آقايم آوردم.»

¹¹ آنگاه داوود جامه خود را گرفته، آن را دريد و تمامی کسانی که همراهش بودند، چنين کردند.

¹² و برای شائول و پسرش يوناتان، و برای قوم خداوند و خاندان اسرائيل ماتم گرفتند و گريه کردند و تا شام روزه داشتند، زيرا که به دم شمشير افتاده بودند.

¹³ و داوود به جوانی که او را خبر داد، گفت: «تو از کجا هستی؟» او گفت: «من پسر مرد مهاجری عَماليقی هستم.»

¹⁴ داوود او را گفت: «چگونه نترسيدی که دست خود را بلند کرده، مسيح خداوند را هلاک ساختي؟»

¹⁵ آنگاه داوود يکی از خادمان خود را طلبيده، گفت: «نزديک آمده، او را بکش.» پس او را زد که مرد.

¹⁶ و داوود او را گفت: «خونت بر سر خودت باشد، زيرا که دهانت بر تو شهادت داده، گفت که ”من مسيح خداوند را کشتم.“»

سوگواری داوود

¹⁷ و داوود اين مرثيه را درباره شائول و پسرش يوناتان نوشت.

¹⁸ و امر فرمود که این نغمه ”کمان“ را به پسران يهودا تعليم دهند. اينک، این نغمه در کتاب یاشَر نوشته شده است:

¹⁹ «جلال تو ، ای اسرائيل در مکانهای بلندت کشته شد. پهلوانانت چگونه افتادند!

²⁰ در جَت اطلاع ندهيد و در کوچه های اَشقِلون خبر مرسانيد، مبادا دختران فلسطينيان شادی کنند. مبادا دختران ختنه‌ناشدگان وجد نمايند.

²¹ ‌ای کوه‌های جِلبواَع، شبنم و باران بر شما نبارد. و نه از کشتزارهايت هدايا بشود، زيرا در آنجا سپر پهلوانان دور انداخته شد. و سپر شائول که گويا به روغن جلا نیافته بود.

²² از خون کشتگان و از پيه پهلوانان، کمان يوناتان برنگرديد. و شمشير شائول تهی برنگشت.

²³ شائول و يوناتان در حيات خويش محبوب و نازنين بودند. و در مرگ خود از يکديگر جدا نشدند. از عقابها تيزپرتر و از شيران تواناتر بودند.

²⁴ ‌ای دختران اسرائيل، برای شائول گريه کنيد که شما را به ارغوان و آلات نفیس می‌آراست و زيورهای طلا بر لباس شما می‌گذاشت.

²⁵ پهلوانان در میدان جنگ چگونه افتادند! ای يوناتان، بر مکانهای بلند خود کشته شدی.

²⁶ ‌ای برادر من يوناتان، برای تو دلتنگ شده‌ام. برای من بسيار نازنين بودی. محبت تو به من عجيبتر از محبت زنان بود.

²⁷ پهلوانان چگونه افتادند! و جنگ‌افزارها چگونه تلف شد!»