۲پادشاهان 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

روغن بیوه‌زن

¹ و زنی از زنان پسران انبیا نزد اِلیشَع التماس نموده، گفت: «بنده‌ات، شوهرم مرد و تو می‌دانی که بنده​ات از خداوند می‌ترسید، و طلبکار او آمده است تا دو پسر مرا برای بندگی خود ببرد.»

² اِلیشَع وی را گفت: «بگو برای تو چه کنم؟ و در خانه چه داری؟ او گفت: «کنیزت را در خانه چیزی غیر از ظرفی از روغن نیست.»

³ او گفت: «برو و ظرفها از بیرون از تمامی همسایگان خود طلب کن. ظرفهای خالی و بسیار بخواه.

⁴ و داخل شده، در را بر خودت و پسرانت ببند و در تمامی آن ظرفها بریز و هر چه پر شود، به کنار بگذار.»

⁵ آن زن از نزد او رفته، در را بر خود و پسرانش بست و ایشان ظرفها نزد او آورده، او می ریخت.

⁶ و چون ظرفها را پر کرده بود، به یکی از پسران خود گفت: «ظرفی دیگر نزد من بیاور.» او او را گفت: «ظرفی دیگر نیست.» و روغن باز ایستاد.

⁷ پس آن زن رفته، آن مرد خدا را خبر داد. و او وی را گفت: «برو و روغن را بفروش و قرض خود را بده، تو و پسرانت از باقیمانده گذران کنید.»

زنده شدن یک پسر

⁸ و روزی واقع شد که اِلیشَع به شونیم رفت و در آنجا زنی دولتمند بود که بر او اصرار نمود که خوراک بخورد. از آن پس الیشَع هرگاه از آنجا عبور می‌نمود، به جهت نان خوردن به آنجا می‌رفت.

⁹ پس آن زن به شوهر خود گفت: «اینک فهمیده‌ام که این مرد مقدس خداست که همیشه از نزد ما می‌گذرد.

¹⁰ پس برای وی بالاخانه‌ای کوچک بر دیوار بسازیم و بستر و سفره و تخت و شمعدانی در آن برای وی بگذرانیم که چون نزد ما آید، در آنجا منزل کند.»

¹¹ پس روزی که اِلیشَع به آنجا آمد، به آن بالاخانه رفته، در آنجا خوابید.

¹² و به خادم خود، جیحَزی گفت: «این زن شونَمی را بخوان.» و چون آن زن را خواند، او به حضور وی ایستاد.

¹³ اِلیشَع به خادم گفت: «به او بگو که ”اینک تمامی این زحمت را برای ما کشیده‌ای، پس برای تو چه شود؟ آیا با پادشاه یا سردار لشکر کاری داری؟“» او گفت: «نه، من در میان قوم خود ساکن هستم.»

¹⁴ اِلیشَع گفت: «پس برای این زن چه باید کرد؟» جیحَزی عرض کرد: «یقین که پسری ندارد و شوهرش سالخورده است.»

¹⁵ آنگاه اِلیشَع گفت: «او را بخوان.» پس آن زن را خوانده، او نزد در ایستاد.

¹⁶ و گفت: «سال آینده در همین روزها پسری در آغوش خواهی گرفت.» آن زن گفت: «نه، ای آقایم، ای مرد خدا، به کنیز خود دروغ مگو.»

¹⁷ پس آن زن حامله شده، سال بعد در همان روزها به موجب کلامی که اِلیشَع به او گفته بود، پسری زایید.

¹⁸ و چون آن پسر بزرگ شد روزی اتفاق افتاد که نزد پدر خود نزد دروگران رفت.

¹⁹ و به پدرش گفت: «آه سر من! آه سر من! و او به خادم خود گفت: «وی را نزد مادرش ببر.»

²⁰ پس او را برداشته، نزد مادرش برد و او به زانوهایش تا ظهر نشست و مرد.

²¹ پس مادرش بالا رفته، او را بر بستر مرد خدا خوابانید و در را بر او بسته، بیرون رفت.

²² و شوهر خود را صدا داده، گفت: «تمنا اینکه یکی از جوانان و الاغی از الاغها بفرستی تا نزد مرد خدا بشتابم و برگردم.

²³ او گفت: «امروز چرا نزد او بروی، نه اول ماه و نه سبّت است.» گفت: «سلامتی است.»

²⁴ پس الاغ را آراسته، به خادم خود گفت: «بران و برو و تا تو را نگویم، در راندن کوتاهی منما.»

²⁵ پس رفته، نزد مرد خدا به کوه کَرمِل رسید. چون مرد خدا زن را دید که از دور می‌آید، به خادم خود جِیحَزی گفت: «نگاه کن! این همان زن شونَمی است!

²⁶ پس حال به استقبال او بشتاب و وی را بگو: ”آیا تو را سلامتی است و آیا شوهرت سالم و پسرت سالم است؟“» او گفت: «سلامتی است.»

²⁷ و چون نزد مرد خدا به کوه رسید، به پایهایش چسبید. جیحَزی نزدیک آمد تا او را دور کند، اما مرد خدا گفت: «او را واگذار، زیرا که جانش در وی تلخ است و خداوند این را از من مخفی داشته، مرا خبر نداده است.»

²⁸ آن زن گفت: «آیا پسری از آقایم درخواست نمودم؟ مگر نگفتم مرا فریب مده؟»

²⁹ اِلیشَع به جیحَزی گفت: «کمر خود را ببند و عصای مرا به‌ دستت گرفته، برو و اگر کسی را ملاقات کنی، او را سلام مگو و اگر کسی تو را سلام گوید، جوابش مده و عصای مرا بر روی کودک بگذار.»

³⁰ اما مادر کودک گفت: «به حیات یهوه و به حیات خودت قسم که تو را ترک نکنم.» پس اِلیشَع برخاسته، در پی زن روانه شد.

³¹ و جیحَزی از ایشان پیش رفته، عصا را بر روی کودک نهاد، اما نه صدا داد و نه اعتنا نمود. پس به استقبال اِلیشَع برگشته، او را خبر داد و گفت که: «کودک بیدار نشد.»

³² پس اِلیشَع به خانه داخل شده، دید که کودک مرده و بر بستر او خوابیده است.

³³ و چون داخل شد، در را بر هر دو بست و نزد خداوند دعا نمود.

³⁴ و برآمده بر کودک دراز شد و دهان خود را بر دهان او و چشم خود را بر چشم او و دست خود را بر دست او گذاشته، بر وی خم گشت و گوشت پسر گرم شد.

³⁵ و برگشته، در خانه یک مرتبه این طرف و آن طرف راه رفت و برآمده، بر وی خم شد که کودک هفت مرتبه عطسه کرد و چشمان خود را باز کرد.

³⁶ اِلیشَع، جیحَزی را صدا کرده گفت: «این زن شونَمی را بخوان.» پس او را خواند و چون نزد او داخل شد، او وی را گفت: «پسر خود را بردار.»

³⁷ پس آن زن داخل شده، نزد پایهایش افتاد و رو به زمین خم شد و پسر خود را برداشته، بیرون رفت.

مرگ در دیگ

³⁸ و اِلیشَع به جلجال برگشت و قحطی در زمین بود و پسران انبیا به حضور او نشسته بودند. و او به خادم خود گفت: «دیگ بزرگ را بگذار و آش به جهت پسران انبیا بپز.»

³⁹ و کسی به صحرا رفت تا سبزیها بچیند و بوته وحشی یافت و خیارهای وحشی از آن چیده، دامن خود را پر ساخت و آمده، آنها را در دیگ آش خرد کرد. و کسی نمی‌دانست که آنها چیست.

⁴⁰ پس برای آن مردمان ریختند تا بخورند. و چون قدری آش خوردند، صدا زده، گفتند: «ای مرد خدا، مرگ در دیگ است.» و نتوانستند بخورند.

⁴¹ او گفت: «آرد بیاورید.» پس آن را در دیگ انداخت و گفت: «برای مردم بریز تا بخورند.» پس هیچ‌ چیز زیان آور در دیگ نبود.

⁴² و کسی از بَعَل‌شَلیشه آمده، برای مرد خدا خوراک نوبر، یعنی بیست قرص نان جو و خوشه‌های گندم در کیسه خود آورد. اِلیشَع گفت: «به مردم بده تا بخورند.»

⁴³ خادمش گفت: «اینقدر را چگونه پیش صد نفر بگذارم؟» او گفت: «به مردمان بده تا بخورند، زیرا خداوند چنین می‌گوید: ”خواهند خورد و از ایشان باقی نیز خواهد ماند.“»

⁴⁴ پس پیش ایشان گذاشت و به موجب کلام خداوند خوردند و از ایشان باقی نیز ماند.