۲پادشاهان 3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

سرکشی پادشاه موآب

¹ و یِهورام پسر اَخاب در سال هجدهم یهوشافاط، پادشاه یهودا در سامره بر اسرائیل آغاز سلطنت نمود و دوازده سال پادشاهی کرد.

² و آنچه در نظر خداوند ناپسند بود به عمل می‌آورد، اما نه اندازه پدر و مادرش، زیرا که تمثال بَعَل را که پدرش ساخته بود، از میان برداشت.

³ لیکن به گناهان یِرُبعام پسر نَباط که اسرائیل را مرتکب گناه ساخته بود، چسبیده، از آن دوری نورزید.

⁴ میشَع، پادشاه موآب، گوسفند پرورش می‌داد و به پادشاه اسرائیل صد هزار بره و صد هزار قوچ با پشم آنها پرداخت می‌نمود.

⁵ بعد از وفات اَخاب، پادشاه موآب بر پادشاه اسرائیل عاصی شد.

⁶ و در آن وقت یِهورام پادشاه از سامره بیرون شده، تمامی اسرائیل را بسیج کرد.

⁷ و رفت و نزد یِِهوشافاط، پادشاه یهودا فرستاده، گفت: «پادشاه موآب بر من عاصی شده است. آیا همراه من برای مقابله با موآب خواهی آمد؟» یِهوشافاط گفت: «خواهم آمد، من چون تو هستم و قوم من چون قوم تو و اسبان من چون اسبان تو.»

⁸ یِهورام گفت: «به کدام راه برویم؟» یِهوشافاط گفت: «به راه بیابان اِدوم.»

⁹ پس پادشاه اسرائیل و پادشاه یهودا و پادشاه اِدوم روانه شده، هفت روز چرخیدند و به جهت لشکر و چارپایانی که همراه ایشان بود، آب نبود.

¹⁰ پادشاه اسرائیل گفت: «افسوس که خداوند این سه پادشاه را خوانده است تا ایشان را به ‌دست موآب تسلیم کند.»

¹¹ یهوشافاط گفت: «آیا نبی خداوند در اینجا نیست تا به واسطه او از خداوند سؤال نماییم؟» یکی از خادمان پادشاه اسرائیل در جواب گفت: «اِلیشَع پسر شافاط که آب بر دستهای ایلیا می ریخت، اینجاست.»

¹² یِهوشافاط گفت: «کلام خداوند با اوست.» پس پادشاه اسرائیل و یِهوشافاط و پادشاه اِدوم نزد وی فرود آمدند.

¹³ اِلیشَع به پادشاه اسرائیل گفت: «مرا با تو چه‌ کار است؟ نزد انبیای پدرت و انبیای مادرت برو.» اما پادشاه اسرائیل وی را گفت: «نه، زیرا خداوند است که این سه پادشاه را خوانده تا آنها را به ‌دست موآب تسلیم نماید.»

¹⁴ اِلیشَع گفت: «به حیات یهوه صِبایوت که به حضور او ایستاده‌ام، قسم که اگر من احترام یِهوشافاط پادشاه یهودا را نگاه نمی‌داشتم، به سوی تو نظر نمی‌کردم و تو را نمی‌دیدم.

¹⁵ اما الان برای من مطربی بیاورید.» و واقع شد که چون مطرب ساز زد، دست خداوند بر اِلیشَع قرار گرفت.

¹⁶ و او گفت: «خداوند چنین می‌گوید: ”این دره را پر از خندق کنید.“

¹⁷ زیرا خداوند چنین می‌گوید: ”باد نخواهید دید و باران نخواهید دید. اما این دره از آب پر خواهد شد، تا شما و احشام شما و چارپایان شما بنوشید.“

¹⁸ و این در نظر خداوند بسیار آسان است. او موآب را نیز به ‌دست شما تسلیم خواهد کرد.

¹⁹ و تمامی شهرهای حصاردار و بهترین شهرها را منهدم خواهید ساخت و همه درختان نیکو را قطع خواهید نمود و تمامی چشمه‌های آب را خواهید بست و هر قطعه زمین نیکو را با سنگها خراب خواهید کرد.»

²⁰ بامداد روز بعد در وقت تقدیم قربانی، اینک آب از جانب اِدوم آمد و آن زمین را از آب پر ساخت.

²¹ و چون تمامی موآبیان شنیده بودند که پادشاهان برای مقابله ایشان برمی آیند، مردانی را که قادر به حمل سلاح بودند، از پیر و جوان، جملگی فرا خواندند و آنها را در مرزها مستقر کردند.

²² پس بامدادان چون برخاستند و آفتاب بر آن آب تابید، موآبیان از آن طرف، آب را مثل خون سرخ دیدند،

²³ و گفتند: «این خون است. پادشاهان به یقین با هم جنگیده، یکدیگر را کشته‌اند. پس حال ‌ای موآبیان به غنیمت بشتابید.»

²⁴ اما چون به لشکرگاه اسرائیل رسیدند، اسرائیلیان برخاسته، موآبیان را شکست دادند که از حضور ایشان پراکنده شدند. پس به سرزمین ایشان داخل شده، موآبیان را می‌کشتند.

²⁵ و شهرها را ویران نمودند و بر هر قطعه نیکو هر کس سنگ خود را انداخته، آن را پر کردند و تمام چشمه‌های آب را مسدود ساختند، و تمامی درختان خوب را قطع کردند، لیکن سنگهای قیرحارسِت را در آن واگذاشتند و فلاخن اندازان آن را احاطه کرده، زدند.

²⁶ و چون پادشاه موآب دید که جنگ بر او سخت شد، هفتصد نفر شمشیرزن گرفت که تا راه را برای او بشکافند که به نزد پادشاه اِدوم برود. اما نتوانستند.

²⁷ پس پسر نخست‌زاده خود را که به ‌جایش می‌بایست سلطنت نماید، گرفته، او را بر حصار به جهت قربانی سوختنی تقدیم نمود. و خشم عظیمی بر اسرائیل پدید آمد. پس از نزد وی عقب‌نشینی کرده، به سرزمین خود برگشتند.