۲پادشاهان 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ایلیا به آسمان برده می‌شود

¹ و چون خداوند اراده نمود که ایلیا را در گردباد به آسمان بالا برد، واقع شد که ایلیا و اِلیشَع از جلجال روانه شدند.

² ایلیا به اِلیشَع گفت: «در اینجا بمان، زیرا خداوند مرا به بیت‌ئیل فرستاده است.» اِلیشَع گفت: «به حیات یهوه و حیات خودت قسم که تو را ترک نکنم.» پس به بیت​ئیل رفتند.

³ و پسران انبیایی که در بیت​ئیل بودند، نزد اِلیشَع بیرون آمده، وی را گفتند: «آیا می‌دانی که امروز خداوند آقای تو را از فراز سر تو خواهد برداشت؟» اِلیشَع گفت: «من هم می‌دانم؛ خاموش باشید.»

⁴ و ایلیا به او گفت: «ای اِلیشع، در اینجا بمان، زیرا خداوند مرا به اَریحا فرستاده است.» اِلیشَع گفت: «به حیات یهوه و به حیات خودت قسم که تو را ترک نکنم.» پس به اَریحا آمدند.

⁵ و پسران انبیایی که در اَریحا بودند، نزد اِلیشَع آمده، وی را گفتند: «آیا می‌دانی که امروز خداوند آقای تو را از فراز سر تو برمی‌دارد؟» اِلیشَع گفت: «من هم می‌دانم؛ خاموش باشید.»

⁶ و ایلیا او را گفت: «در اینجا بمان، زیرا خداوند مرا به اُردن فرستاده است.» اِلیشَع گفت: «به حیات یهوه و به حیات خودت قسم که تو را ترک نکنم.» پس هر دوی ایشان روانه شدند.

⁷ و پنجاه نفر از پسران انبیا رفته، در مقابل ایشان از دور ایستادند و ایشان نزد اُردن ایستاده بودند.

⁸ پس ایلیا ردای خویش را گرفت و آن را پیچیده، آب را زد که به این طرف و آن طرف شکافته شد و هر دوی ایشان بر خشکی عبور نمودند.

⁹ و بعد از گذشتن ایشان، ایلیا به اِلیشَع گفت: «آنچه را که می‌خواهی برای تو بکنم، پیش از آنکه از نزد تو برداشته شوم، بخواه.» اِلیشَع گفت: «نصیب دو برابر روح تو بر من بشود.»

¹⁰ ایلیا گفت: «چیز دشواری خواستی. اما اگر حینی که از نزد تو برداشته شوم، مرا ببینی، از برایت چنین خواهد شد. و گرنه نخواهد شد.»

¹¹ و چون ایشان می‌رفتند و گفتگو می‌کردند، اینک ارابه‌ای آتشین با اسبانی آتشین ایشان را از یکدیگر جدا کرد و ایلیا در گردباد به آسمان بالا رفت.

¹² و چون اِلیشَع این را بدید، فریاد برآورد: «ای پدرم! ای پدرم! ارابه اسرائیل و سوارانش!» و دیگر او را ندید. آنگاه لباس خود را گرفته، آن را به دو قسمت چاک زد.

¹³ و ردای ایلیا را که از او افتاده بود، برداشت و برگشته به کناره اُردن ایستاد.

¹⁴ پس ردای ایلیا را که از او افتاده بود، گرفت و آب را زده، گفت: «یهوه خدای ایلیا کجاست؟» و چون او نیز آب را زد، آب به این طرف و آن طرف شکافته شد و اِلیشَع عبور نمود.

¹⁵ و چون پسران انبیا که روبروی او در اَریحا بودند، او را دیدند، گفتند: «روح ایلیا بر اِلیشَع می‌باشد.» و برای ملاقات وی آمده، او را تا به زمین تعظیم نمودند.

¹⁶ و او را گفتند: «اینک حال با بندگانت پنجاه مرد قوی هستند، تمنا اینکه ایشان بروند و آقای تو را جستجو نمایند، شاید روح خداوند او را برداشته، به یکی از کوه‌ها یا در یکی از دره‌ها انداخته باشد.» اِلیشَع گفت: «مفرستید.»

¹⁷ اما به حدی بر او اصرار نمودند که شرمنده شده، گفت: «بفرستید.» پس پنجاه نفر فرستادند. و ایشان سه روز جستجو نمودند، اما ایلیا را نیافتند.

¹⁸ و چون اِلیشَع در اَریحا توقف می‌نمود، ایشان نزد او برگشتند و او به ایشان گفت: «آیا شما را نگفتم، که نروید.»

شفای آب

¹⁹ و اهل شهر به اِلیشَع گفتند: «اینک مکان شهر نیکوست چنانکه آقای ما می‌بیند، لیکن آبش ناگوار و زمینش بی‌حاصل است.»

²⁰ اِلیشَع گفت: «نزد من کاسه‌ای نو بیاورید، و نمک در آن بگذارید.» پس برایش آوردند.

²¹ و او نزد چشمه آب بیرون رفته، نمک را در آن انداخت و گفت: «خداوند چنین می‌گوید: ”این آب را شفا دادم که بار دیگر مرگ یا بی‌حاصلی از آن پدید نیاید.“»

²² پس آب تا به امروز مطابق سخنی که اِلیشَع گفته بود، شفا یافت.

مسخره شدن اِلیشَع

²³ و از آنجا به بیت​ئیل برآمد و چون او به راه برمی آمد، تنی چند از کودکان کوچک از شهر بیرون آمده، او را مسخره کردند و گفتند: «ای کچل، بالا برو! ای کچل، بالا برو!»

²⁴ اِلیشَع به عقب برگشته، ایشان را دید و ایشان را به اسم یهوه لعنت کرد. و دو خرس از جنگل بیرون آمده، چهل و دو تن از آن پسرها را دریدند.

²⁵ اِلیشَع از آنجا به کوه کَرمِل رفت و از آنجا به سامره بازگشت.