۲پادشاهان 19 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پیشگویی رهایی اورشلیم

¹ و واقع شد که چون حِزِقیای پادشاه این را شنید، لباس خود را چاک زده، و پلاس پوشیده، به خانه خداوند داخل شد.

² و اِلیاقیم، مباشر خانه و شِبنای کاتب و کاهنان ارشد را پوشیده به پلاس نزد اِشعیا پسر آموص نبی فرستاده،

³ به وی گفتند: «حِزِقیا چنین می‌گوید که ”امروز روز تنگی و تنبیه و اهانت است، زیرا که فرزندان به دهانه رَحِم رسیده‌اند و قوت زاییدن نیست.

⁴ شاید یهوه خدایت تمامی سخنان رِبشاقی را که آقایش پادشاه آشور، او را برای اهانت نمودن خدای زنده فرستاده است، بشنود و سخنانی را که یهوه خدایت شنیده است، توبیخ نماید. پس برای باقیماندگان حاضر دعا نما.“»

⁵ و خادمان حِزِقیای پادشاه نزد اِشعیا آمدند.

⁶ و اِشعیا به ایشان گفت: «به آقای خود چنین گویید که ”خداوند چنین می‌فرماید: از سخنانی که شنیدی که بندگان پادشاه آشور به آنها به من کفر گفته‌اند، مترس.

⁷ به یقین روحی بر او می‌فرستم که خبری شنیده، به دیار خود خواهد برگشت و او را در دیار خودش به شمشیر هلاک خواهم ساخت.»

⁸ پس رِبشاقی مراجعت کرده، پادشاه آشور را یافت که با لِبنه جنگ می‌کرد، زیرا شنیده بود که از لاکیش کوچ کرده است.

⁹ و درباره تیرهاقا پادشاه حبش خبری شنیده بود که به جهت جنگ با تو بیرون آمده است. پس چون شنید، بار دیگر قاصدان نزد حِزِقیا فرستاده، گفت:

¹⁰ «به حِزِقیا، پادشاه یهودا چنین گویید: ”خدای تو که به او توکل می‌نمایی، تو را فریب ندهد و نگوید که اورشلیم به ‌دست پادشاه آشور تسلیم نخواهد شد.

¹¹ اینک تو شنیده‌ای که پادشاهان آشور با همه ولایتها چه کرده و چگونه آنها را به تمامی هلاک ساخته‌اند. آیا تو رهایی خواهی یافت؟

¹² آیا خدایان قومهایی که پدران من، ایشان را هلاک ساختند، مثل جوزان و حَران و رِصِف و قوم عِدِن که در تِل‌آسار می‌باشند، ایشان را نجات دادند؟

¹³ پادشاه حَمات کجاست؟ و پادشاه اَرفاد و پادشاه شهر سِفِروایم و هینَع و عِوّا؟“»

دعای حِزقیا

¹⁴ و حِزِقیا نامه را از دست ایلچیان گرفته، آن را خواند و حِزِقیا به خانه خداوند درآمده، آن را به حضور خداوند پهن کرد.

¹⁵ و حِزِقیا نزد خداوند دعا نموده، گفت: «ای یهوه خدای اسرائیل که بر کروبیان جلوس می‌نمایی، تو هستی که به تنهایی بر تمامی ممالک جهان خدا هستی و تو آسمان و زمین را آفریده‌ای.

¹⁶ ‌ای خداوند، گوش خود را فرا‌ گرفته، بشنو. ای خداوند، چشمان خود را گشوده، ببین و سخنان سِنِخاریب را که به جهت اهانت نمودن خدای زنده فرستاده است، گوش نما.

¹⁷ ‌ای خداوند، راست است که پادشاهان آشور قومها و زمین ایشان را خراب کرده‌‌اند،

¹⁸ و خدایان ایشان را به آتش انداخته، زیرا که خدا نبودند، بلکه ساخته دست انسان از چوب و سنگ. پس به این سبب آنها را تباه ساختند.

¹⁹ پس حال یهوه، خدای ما، ما را از دست او رهایی ده تا تمامی ممالک جهان بدانند که تو تنها، ای یهوه، خدا هستی.»

نبوت اِشعیا

²⁰ پس اِشعیا پسر آموص نزد حِزِقیا فرستاده، گفت: «یهوه، خدای اسرائیل، چنین می‌گوید: آنچه را که درباره سِنِخاریب، پادشاه آشور، نزد من دعا نمودی قبول کردم.

²¹ کلامی که خداوند درباره‌اش گفته، این است: آن باکره، دختر صهیون، تو را حقیر شمرده، مسخره نموده است و دختر اورشلیم سر خود را به تو تکان داده است.

²² کیست که او را اهانت کرده، کفر گفته‌ای؟ و کیست که بر او صدای خویش بلند کرده، چشمان خود را به آسمانها افراشته‌ای؟ مگر قدوس اسرائیل نیست؟

²³ به واسطه قاصدانت، خداوند را اهانت کرده، گفته‌ای: به زیادی ارابه‌های خود بر بلندی کوه‌ها و به اطراف لبنان برآمده‌ام و بلندترین سروهای آزادش و بهترین صنوبرهایش را قطع نموده، به بلندی کرانهایش و به درختستان بوستانش داخل شده‌ام.

²⁴ و من، چاهها کنده، آب غریب نوشیدم و به کف پای خود تمامی نهرهای مصر را خشک خواهم کرد.

²⁵ آیا نشنیده‌ای که من این را از زمان گذشته کرده‌ام؟ و از روزهای قدیم صورت داده‌ام؟ و الان، آن را به وقوع آورده‌ام تا تو به ظهور آمده و شهرهایی حصاردار را خراب نموده، به توده‌های ویران تبدیل سازی؟

²⁶ از این جهت، ساکنان آنها کم قوت بوده، ترسان و خجل شدند، مثل علف صحرا و گیاه سبز و علف پشت بام و مثل غله‌ای که پیش از رسیدنش پژمرده شود، گردیدند.

²⁷ اما من نشستن تو را و رفت و آمد تو و خشمی را که بر من داری، می‌دانم.

²⁸ چونکه خشمی که بر من داری و غرور تو، به گوش من برآمده است. بنابراین مهار خود را به بینی تو و لگام خود را به لبهایت گذاشته، تو را به راهی که آمده‌ای، برخواهم گردانید.

²⁹ و علامت، برای تو این خواهد بود که امسال غله خودرو خواهید خورد و سال دوم آنچه از آن بروید، و در سال سوم بکارید و بدروید و تاکستانها غرس نموده، میوه آنها را بخورید.

³⁰ و بقیه‌ای که از خاندان یهودا برهند، بار دیگر به پایین ریشه خواهند زد و به بالا میوه خواهند ‌آورد.

³¹ زیرا که بقیه‌ای از اورشلیم و رستگاران از کوه صهیون بیرون خواهند آمد. غیرت یهوه این را به جا خواهد آورد.

³² بنابراین خداوند درباره پادشاه آشور چنین می‌گوید که به این شهر داخل نخواهد شد و به اینجا تیر نخواهد انداخت و در مقابلش با سپر نخواهد آمد و منجنیق را در‌ پیش آن بر نخواهد افراشت.

³³ به راهی که آمده است، به همان برخواهد گشت و به این شهر داخل نخواهد شد. خداوند این را می‌گوید.

³⁴ زیرا که این شهر را حمایت کرده، به‌ خاطر خود و به‌ خاطر خادم خویش داوود، آن را نجات خواهم داد.»

³⁵ پس فرشته خداوند در آن شب بیرون آمده، صد و هشتاد و پنج هزار نفر از اردوی آشور را زد و بامدادان چون برخاستند، اینک تمامی آنها لاشه‌های مرده بودند.

³⁶ و سِنِخاریب پادشاه آشور کوچ کرده، روانه گردید و برگشته، در نینوا ساکن شد.

³⁷ و واقع شد که چون او در خانه خدای خویش نِسروک عبادت می‌کرد، پسرانش اَدرَمِلِک و شَراِصِر او را به شمشیر زدند، و ایشان به زمین آرارات فرار کردند و پسرش آسَرحَدّون به ‌جایش سلطنت نمود.