۲تواریخ 26 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

عُزّیا، پادشاه یهودا

¹ تمامی قوم یهودا عُزّیا را که شانزده ساله بود گرفته، در جای پدرش اَمَصیا پادشاه ساختند.

² و او بعد از آنکه پادشاه با پدرانش خوابیده بود، ایلوت را بنا کرد و آن را به یهودا پس داد.

³ عُزّیا شانزده ساله بود که پادشاه شد و پنجاه و دو سال در اورشلیم پادشاهی نمود و اسم مادرش یُکلیا بود از مردمان اورشلیم.

⁴ او آنچه را که در نظر خداوند پسند بود، مطابق هر چه پدرش اَمَصیا کرده بود، به جا آورد.

⁵ و در دوران زِکَریا که در رویاهای خدا دقت می‌کرد، خدا را می‌طلبید و مادامی که خداوند را می‌طلبید، خدا او را کامیاب می‌ساخت.

⁶ او بیرون رفته، با فلسطینیان جنگ کرد و حصار جَت و حصار یَبنِه و حصار اَشدود را فرو ریخت و شهرها در زمین اَشدود و فلسطینیان بنا نمود.

⁷ و خدا او را بر فلسطینیان و عربهایی که در جوربَعَل ساکن بودند، و بر مِعونیان پیروزی داد.

⁸ و عَمّونیان به عُزّیا هدایا دادند و اسم او تا سرحدات مصر رسید، زیرا که بی‌نهایت قوی گشت.

⁹ و عُزّیا برجها در اورشلیم نزد دروازه گوشه و نزد دروازه وادی و نزد گوشه حصار بنا کرد و آنها را مستحکم گردانید.

¹⁰ و برجها در بیابان بنا نمود و چاههای بسیار کند، زیرا که رمه‌ها و گله‌های زیاد در همواری و در هامون داشت و کشاورزان و باغبانان در کوهستان و در بوستانها داشت، چونکه کشاورزی را دوست می‌داشت.

¹¹ عُزّیا سپاهیان جنگ آزموده داشت که برای جنگ‌ دسته دسته بیرون می‌رفتند، مطابق شماره ایشان که یِعیئیل کاتب و مَعَسیای رئیس زیر دست حَنَنیا که یکی از سرداران پادشاه بود، برای جنگ بیرون می‌رفتند.

¹² و شماره تمامی سرداران خاندانها که شجاعان جنگ آزموده بودند، دو هزار و ششصد تن بود.

¹³ و زیر دست ایشان، سیصد و هفت هزار و پانصد سپاه جنگ آزموده بودند که پادشاه را به ضد دشمنانش یاری نموده، با قوت تمام جنگ می‌کردند.

¹⁴ و عُزّیا برای ایشان یعنی برای تمامی لشکر سپرها و نیزه‌ها و کلاهخودها و زره‌ها و کمانها و فلاخنها فراهم ساخت.

¹⁵ و منجنیقهایی را که ساخته صنعتگران ماهر بود، در اورشلیم ساخت تا آنها را بر برجها و گوشه‌های حصار برای انداختن تیرها و سنگهای بزرگ بگذارند. پس آوازه او تا دوردستها رسید، زیرا که پیروزی بزرگی یافته، بسیار قوی گردید.

¹⁶ لیکن چون نیرومند شد، دل او برای هلاکتش متکبّر گردید و به یهوه خدای خود خیانت ورزیده، به معبد خداوند وارد شد تا بخور بر آتشدان بخور بسوزاند.

¹⁷ و عَزَریای کاهن از عقب او داخل شد و همراه او هشتاد مرد رشید از کاهنان خداوند وارد شدند.

¹⁸ و ایشان در برابر عُزّیای پادشاه ایستاده، او را گفتند: «ای عُزّیا، سوزانیدن بخور برای خداوند کار تو نیست، بلکه کار کاهنان که از نسل هارون هستند و برای سوزانیدن بخور تقدیس شده‌اند. پس از قُدس بیرون شو، زیرا خطا کردی و این کار از جانب یهوه خدا موجب عزّت تو نخواهد بود.»

¹⁹ آنگاه عُزّیا که بخورسوزی از برای سوزانیدن بخور در دست خود داشت، غضبناک شد و چون خشمش بر کاهنان افروخته گردید، جذام به حضور کاهنان در خانه خداوند، نزد آتشدان بخور بر پیشانی‌اش پدید آمد.

²⁰ و عَزَریا رئیس کاهنان و سایر کاهنان بر او نگریستند و اینک جذام بر پیشانی‌اش ظاهر شده بود. پس او را از آنجا به شتاب بیرون کردند و خودش نیز با شتاب بیرون رفت، چونکه خداوند او را مبتلا ساخته بود.

²¹ عُزّیا پادشاه تا روز وفاتش جذامی بود و در مریضخانه شخص جذامی ماند، زیرا از خانه خداوند ممنوع بود و پسرش یوتام، مباشر خانه پادشاه و حاکم مردم آن سرزمین می‌بود.

²² و اِشعیا پسر آموص نبی بقیه وقایع اول و آخر عُزّیا را نوشت.

²³ پس عُزّیا با پدران خود خوابید و او را با پدرانش در زمین مقبره پادشاهان دفن کردند، زیرا گفتند که: «جذامی است.» و پسرش یوتام در جایش پادشاه شد.