۲تواریخ 12 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حمله شیشَق به اورشلیم

¹ چون سلطنت رِحُبعام استوار گردید و خودش نیرومند شد، او با تمامی اسرائیل شریعت خداوند را ترک نمودند.

² و در سال پنجم سلطنت رِحُبعام، شیشَق پادشاه مصر به اورشلیم برآمد، زیرا که ایشان بر خداوند عاصی شده بودند.

³ با هزار و دویست ارابه و شصت هزار سوار و خلقی که از مصریان و لوبیان و سُکّیان و حَبَشیان همراهش آمدند، بیشمار بودند.

⁴ پس شهرهای حصاردار یهودا را گرفت و به اورشلیم آمد.

⁵ شِمَعیای نبی نزد رِحُبعام و سروران یهودا که از ترس شیشَق در اورشلیم جمع بودند آمده، به ایشان گفت: «خداوند چنین می‌گوید: ”شما مرا ترک کردید پس من نیز شما را ترک کرده به ‌دست شیشَق انداخته‌ام.»

⁶ آنگاه سروران اسرائیل و پادشاه فروتن شده، گفتند: «خداوند عادل است.»

⁷ و چون خداوند دید که ایشان فروتن شده‌اند، کلام خداوند بر شِمَعیا نازل شده، گفت: «چونکه ایشان فروتن شده‌اند، ایشان را هلاک نخواهم کرد، بلکه ایشان را اندک زمانی خلاصی خواهم داد و غضب من به ‌دست شیشَق بر اورشلیم ریخته نخواهد شد.

⁸ لیکن ایشان بنده او خواهند شد تا فرق بین بندگی من و بندگی ممالک جهان را دریابند.»

⁹ پس شیشَق پادشاه مصر به اورشلیم برآمده، خزانه‌های خانه خداوند و خزانه‌های خانه پادشاه را گرفت و همه چیز را برداشت و سپرهای طلا را که سلیمان ساخته بود، برد.

¹⁰ رِحُبعام پادشاه به عوض آنها سپرهای برنجین ساخت و آنها را به ‌دست سرداران نگهبانانی که در خانه پادشاه را نگاهبانی می‌کردند، سپرد.

¹¹ و هر وقتی که پادشاه به خانه خداوند داخل می‌شد، نگهبانان آمده، آنها را برمی‌داشتند و آنها را به حجره نگهبانان باز می‌آوردند.

¹² و چون رِحُبعام فروتن شد، خشم خداوند از او برگشت تا او را به تمامی هلاک نسازد. در یهودا نیز وضعیت بهتر شد.

¹³ رِحُبعام پادشاه، خویشتن را در اورشلیم قوی ساخته، سلطنت نمود. زمانی که پادشاه شد، چهل و یک ساله بود و در شهر اورشلیم که خداوند آن را از تمام قبایل اسرائیل برگزید تا اسم خود را در آن بگذارد، هفده سال پادشاهی کرد و اسم مادرش نَعَمه عَمّونی بود.

¹⁴ رِحُبعام شرارت ورزید، زیرا که خداوند را از دل طلب ننمود.

¹⁵ و اما وقایع اول و آخر رِحُبعام آیا در تاریخ شِمَعیای نبی و تاریخ نسب​نامه​های عِدّوی رویابین نوشته نشده است؟ در میان رِحُبعام و یِروبعام پیوسته جنگ می‌بود.

¹⁶ پس رِحُبعام با پدران خود خوابید و در شهر داوود دفن شد و پسرش اَبیّا به ‌جایش سلطنت کرد.