۱پادشاهان 8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

صندوق عهد در معبد

¹ آنگاه سلیمان، مشایخ اسرائیل و تمامی سران قبایل و سروران خاندانهای پدران قوم اسرائیل را نزد سلیمان پادشاه در اورشلیم جمع کرد تا صندوق عهد خداوند را از شهر داوود که صَهیون باشد، برآورند.

² و تمامی مردان اسرائیل در ماه اِتانیم که ماه هفتم است، در عید نزد سلیمان پادشاه جمع شدند.

³ و تمامی مشایخ اسرائیل آمدند و کاهنان صندوق را برداشتند.

⁴ و صندوق خداوند و خیمه اجتماع و همه آلات مقدس را که در خیمه بود، آوردند و کاهنان و لاویان آنها را برآوردند.

⁵ و سلیمان پادشاه و تمامی جماعت اسرائیل که نزد او جمع شده بودند، پیش روی صندوق همراه او ایستادند، و آنقدر گوسفند و گاو را قربانی کردند که به شمار و حساب نمی‌آمد.

⁶ و کاهنان صندوق عهد خداوند را به مکانش در محراب خانه، یعنی در قُدس‌اَلاقداس زیر بالهای کروبیان درآوردند.

⁷ زیرا کروبیان بالهای خود را بر مکان صندوق پهن می‌کردند و کروبیان صندوق و تیرکهایش را از بالا می‌پوشانیدند.

⁸ و تیرکها اینقدر دراز بود که سرهای تیرکها از قُدسی که پیش محراب بود، دیده می‌شد، اما از بیرون دیده نمی‌شد، و تا امروز در آنجا هست.

⁹ و در صندوق چیزی نبود غیر از آن دو لوح سنگ که موسی در حوریب در آن گذاشت، وقتی که خداوند با قوم اسرائیل در حین بیرون آمدن ایشان از زمین مصر عهد بست.

¹⁰ و واقع شد که چون کاهنان از قُدس بیرون آمدند ابر، خانه خداوند را پر ساخت.

¹¹ و کاهنان به سبب ابر نتوانستند به جهت خدمت بایستند، زیرا که جلال یهوه، خانه خداوند را پر کرده بود.

¹² آنگاه سلیمان گفت: «خداوند گفته است که در تاریکی غلیظ ساکن می‌شوم.

¹³ به راستی خانه‌ای برای سکونت تو و مکانی را که در آن تا به ابد ساکن شوی، بنا نموده‌ام.»

¹⁴ و پادشاه روی خود را برگردانیده، تمامی جماعت اسرائیل را برکت داد و تمامی جماعت اسرائیل بایستادند.

¹⁵ پس گفت: «یهوه خدای اسرائیل متبارک باد که به دهان خود به پدر من داوود وعده داده، و به ‌دست خود آن را به‌ جا آورده، گفت:

¹⁶ ”از روزی که قوم خود اسرائیل را از مصر برآوردم، شهری از تمامی قبایل اسرائیل انتخاب نکردم تا خانه‌ای بنا نمایم که اسم من در آن باشد، اما داوود را برگزیدم تا پیشوای قوم من اسرائیل بشود.“

¹⁷ و در دل پدرم داوود بود که خانه‌ای برای اسم یهوه خدای اسرائیل بنا نماید.

¹⁸ اما خداوند به پدرم داوود گفت: ”چون در دل تو بود که خانه‌ای برای اسم من بنا نمایی، نیکو کردی که این را در دل خود نهادی.

¹⁹ لیکن تو خانه را بنا نخواهی نمود، بلکه پسر تو که از نسل تو بیرون آید، او خانه را برای اسم من بنا خواهد کرد.“

²⁰ پس خداوند کلامی را که گفته بود، ثابت گردانید و من به‌ جای پدر خود داوود برخاسته، و مطابق آنچه خداوند گفته بود، بر تخت اسرائیل نشسته‌ام و خانه را به اسم یهوه، خدای اسرائیل بنا کرده‌ام.

²¹ و در آن، مکانی مقرر کرده‌ام برای تابوتی که عهد خداوند در آن است که آن را با پدران ما حین بیرون آوردن ایشان از مصر بسته بود.»

دعای تقدیس معبد

²² و سلیمان پیش قربانگاه خداوند به حضور تمامی جماعت اسرائیل ایستاده، دستهای خود را به سوی آسمان برافراشت

²³ و گفت: «ای یهوه خدای اسرائیل، خدایی مثل تو نه بالا در آسمان و نه پایین بر زمین هست که با بندگان خود که به حضور تو به تمامی دل خویش گام برمی‌دارند، عهد و رحمت را نگاه می‌داری.

²⁴ و آن وعده‌ای که به بنده خود، پدرم داوود داده‌ای، نگاه داشته‌ای، زیرا به دهان خود وعده دادی و به ‌دست خود آن را وفا نمودی، چنانکه امروز شده است.

²⁵ پس الان، ‌ای یهوه خدای اسرائیل، با بنده خود، پدرم داوود، آن وعده‌ای را نگاه دار که به او داده و گفته‌ای ”کسی ‌که بر تخت اسرائیل بنشیند برای تو به حضور من کم نخواهد شد، به شرطی که پسرانت طریق‌های خود را نگاه داشته، در حضور من گام بردارند، مانند تو که به حضورم گام برداشتی.

²⁶ و الان، ‌ای خدای اسرائیل، تمنا اینکه کلامی که به بنده خود، پدرم داوود گفته‌ای، ثابت بشود.

²⁷ «اما آیا خدا به راستی هم که بر زمین ساکن خواهد شد؟ اینک فلک و آسمان آسمانها تو را گنجایش ندارد، چه رسد به این خانه‌ای که من بنا کرده‌ام!

²⁸ لیکن ‌ای یهوه، خدای من، به دعا و التماس بنده خود توجه نما و التماس و دعایی را که بنده​ات امروز به حضور تو می‌کند، بشنو،

²⁹ تا آنکه شب و روز چشمان تو بر این خانه باز باشد و بر مکانی که درباره‌اش گفتی که ”اسم من در آنجا خواهد بود“ و تا دعایی را که بنده​ات به سوی این مکان بنماید، قبول کنی.

³⁰ و التماس بنده​ات و قوم خود اسرائیل را که به سوی این مکان دعا می‌نمایند، بشنو و از مکان سکونت خود، یعنی از آسمان بشنو و چون شنیدی، عفو نما.

³¹ اگر کسی به همسایه خود گناه ورزد و از او خواسته شود که قسم بخورد، و او آمده پیش قربانگاه تو در این خانه قسم خورد،

³² آنگاه از آسمان بشنو و عمل نموده، به جهت بندگانت حکم نما و شریران را محکوم ساخته، عمل ایشان را به‌ سر خودشان آور و عادلان را عادل شمرده، ایشان را مطابق عدالت ایشان جزا ده.

³³ «و هنگامی که قوم تو اسرائیل به خاطر گناهی که به تو ورزیده باشند، به حضور دشمنان خود مغلوب شوند، اگر به سوی تو بازگشت نموده، اسم تو را اعتراف نمایند و نزد تو در این خانه دعا و التماس نمایند،

³⁴ آنگاه از آسمان بشنو و گناه قوم خود اسرائیل را ببخش و ایشان را به زمینی که به پدران ایشان داده‌ای، باز آور.

³⁵ هنگامی که آسمان بسته شود و به خاطر گناهی که به تو ورزیده باشند، باران نبارد. اگر به سوی این مکان دعا کنند و اسم تو را اعتراف نمایند و به خاطر مصیبتی که به ایشان رسانیده باشی، از گناه خویش بازگشت کنند،

³⁶ آنگاه از آسمان بشنو و گناه بندگانت و قوم خود اسرائیل را ببخش و ایشان را به راه نیکو که در آن باید رفت، تعلیم ده و به زمین خود که آن را به قوم خویش برای میراث بخشیده‌ای، باران بفرست.

³⁷ اگر در زمین قحطی باشد و اگر وبا یا باد سوزان یا کَپَک باشد، و اگر ملخ یا کرم باشد، و اگر دشمنان ایشان، آنها را در شهرهای زمین ایشان محاصره نمایند، هر بلایی یا هر مرضی که بوده باشد،

³⁸ آنگاه هر دعا و هر التماسی که از هر مرد یا از تمامی قوم تو اسرائیل کرده شود، به گونه‌ای که هر یک آگاه از جراحت دل خویش، دستهای خود را به سوی این خانه دراز نمایند،

³⁹ آنگاه از آسمان که مکان سکونت تو باشد، بشنو و ببخش و عمل نموده، به هر کس که دل او را می دانی، مطابق راههایش جزا بده. زیرا که تو به تنهایی آگاه از قلوب تمامی آدمیان هستی.

⁴⁰ تا آنکه ایشان در تمام روزهایی که به روی زمینی که به پدران ما داده‌ای، زنده باشند، از تو بترسند.

⁴¹ و نیز غریبی که از قوم تو اسرائیل نباشد و به‌ خاطر اسم تو از زمین بسیار دور آمده باشد،

⁴² زیرا که آوازه اسم عظیمت و دست قویت و بازوی دراز تو را خواهند شنید، پس چون بیاید و به سوی این خانه دعا نماید،

⁴³ آنگاه از آسمان که مکان سکونت توست، بشنو و موافق هر‌ چه آن غریب از تو خواهش نماید، به عمل آور تا تمامی قومهای جهان اسم تو را بشناسند و مثل قوم تو اسرائیل از تو بترسند و بدانند که اسم تو بر این خانه‌ای که بنا کرده‌ام، نهاده شده است.

⁴⁴ اگر قوم تو برای مقابله با دشمنان خود به راهی که ایشان را فرستاده باشی، بیرون روند و ایشان به سوی شهری که تو برگزیده‌ای و خانه‌ای که به جهت اسم تو بنا کرده‌ام، نزد خداوند دعا نمایند،

⁴⁵ آنگاه دعا و التماس ایشان را از آسمان بشنو و حق ایشان را به جا آور.

⁴⁶ و اگر به تو گناه ورزیده باشند - زیرا انسانی نیست که گناه نکند - و تو بر ایشان غضبناک شده، ایشان را به ‌دست دشمنان تسلیم کرده باشی و اسیرکنندگان ایشان، آنها را به زمین دشمنان خواه دور و خواه نزدیک به اسیری ببرند،

⁴⁷ پس اگر ایشان در زمینی که در آن اسیر باشند، به خود آمده، بازگشت نمایند و در زمین اسیری خود نزد تو التماس نموده، گویند که ”گناه کرده، و عصیان ورزیده، و شریرانه رفتار نموده‌ایم“،

⁴⁸ و در زمین دشمنانی که ایشان را به اسیری برده باشند، به تمامی دل و به تمامی جان خود به تو بازگشت نمایند و به سوی زمینی که به پدران ایشان داده‌ای و شهری که برگزیده و خانه‌ای که برای اسم تو بنا کرده‌ام، نزد تو دعا نمایند،

⁴⁹ آنگاه از آسمان که مکان سکونت توست، دعا و التماس ایشان را بشنو و حق ایشان را به جا آور.

⁵⁰ و قوم خود را که به تو گناه ورزیده باشند، عفو نما و تمامی تقصیرهای ایشان را که به تو ورزیده باشند، بیامرز و ایشان را در دل اسیرکنندگان ایشان ترحم عطا فرما تا بر ایشان ترحم نمایند.

⁵¹ زیرا که ایشان قوم تو و میراث تو می‌باشند که از مصر از میان کوره آهن بیرون آوردی.

⁵² تا چشمان تو به التماس بنده​ات و به التماس قوم تو اسرائیل گشاده شود و ایشان را در هر‌ چه نزد تو دعا نمایند، قبول نمایی.

⁵³ زیرا که تو ایشان را از تمامی قومهای جهان جدا کرده‌ای که میراث تو باشند، چنانکه به واسطه بنده خود موسی وعده دادی هنگامی که تو، ‌ای خداوند یهوه، پدران ما را از مصر بیرون آوردی.»

⁵⁴ و واقع شد که چون سلیمان از گفتن تمامی این دعا و التماس نزد خداوند فارغ شد، از پیش قربانگاه خداوند از زانو زدن و دراز نمودن دستهای خود به سوی آسمان برخاست،

⁵⁵ و ایستاده، تمامی جماعت اسرائیل را به صدای بلند برکت داد و گفت:

⁵⁶ «متبارک باد خداوند که قوم خود اسرائیل را موافق هر‌ چه وعده داده بود، آرامی داده است. زیرا که از تمامی وعده‌های نیکو که به واسطه خادم خود موسی داده بود، یک سخن به زمین نیفتاد.

⁵⁷ یهوه خدای ما با ما باشد چنانکه با پدران ما می‌بود و ما را ترک نکند و رد نماید.

⁵⁸ و دلهای ما را به سوی خود مایل گرداند تا در تمامی طریق‌هایش رفتار نموده، اوامر و قوانین و احکام او را که به پدران ما امر فرموده بود، نگاه داریم.

⁵⁹ و کلمات این دعایی که نزد خداوند گفته‌ام، شب و روز نزدیک یهوه خدای ما باشد، تا حق بنده خود و حق قوم خویش اسرائیل را مطابق اقتضای هر روز به جا آورد.

⁶⁰ تا تمامی قومهای جهان بدانند که یهوه خداست و دیگری نیست.

⁶¹ پس دل شما با یهوه خدای ما کامل باشد تا در قوانین او رفتار نموده، اوامر او را مثل امروز نگاه دارید.»

مبارک ساختن خانه

⁶² پس پادشاه و تمامی اسرائیل با وی به حضور خداوند قربانی‌ها گذرانیدند.

⁶³ و سلیمان به جهت قربانی‌های سلامتی که برای خداوند گذارنید، بیست و دو هزار گاو و صد و بیست هزار گوسفند قربانی نمود و پادشاه و تمامی قوم اسرائیل، خانه خداوند را وقف نمودند.

⁶⁴ و در آن روز پادشاه وسط صحن را که پیش خانه خداوند است، تقدیس نمود، زیرا چونکه قربانگاه برنجینی که به حضور خداوند بود به جهت گنجایش قربانی‌های سوختنی و هدایای آردی و پیه قربانی های سلامتی کوچک بود، از آن جهت قربانی‌های سوختنی و هدایای آردی و پیه قربانی‌های سلامتی را در آنجا گذرانید.

⁶⁵ و در آن وقت سلیمان و تمامی اسرائیل با وی عید را نگاه داشتند و آن جمع بزرگ از ورودی حَمات تا وادی مصر هفت روز و هفت روز، یعنی چهارده روز به حضور یهوه خدای ما بودند.

⁶⁶ و در روز هشتم، قوم را مرخص فرمود و ایشان برای پادشاه برکت خواسته، و با شادمانی و خوشدلی به خاطر تمامی کار نیکی که خداوند به خادم خود داوود و به قوم خویش اسرائیل نموده بود، به خانه‌های خود رفتند.