۱پادشاهان 21 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تاکستان نابوت

¹ و بعد از این امور، واقع شد که نابوت یِزرِعیلی تاکستانی در یِزرِعیل به پهلوی کاخ اَخاب پادشاه سامره داشت.

² و اَخاب، نابوت را خطاب کرده، گفت: «تاکستان خود را به من بده تا برایم باغ سبزیجات شود، زیرا نزدیک کاخ من است. من به عوض آن تاکستانی نیکوتر از آن به تو خواهم داد. یا اگر در نظرت پسند آید، قیمتش را به نقره خواهم پرداخت.»

³ نابوت به اَخاب گفت: «خداوند آن روز را نیاورد که من ارث اجداد خود را به تو بدهم.»

⁴ پس اَخاب به خاطر سخنی که نابوت یزرعیلی به او گفته بود، پریشان حال و مغموم به کاخ خود رفت، زیرا گفته بود: «ارث اجداد خود را به تو نخواهم داد.» و بر بستر خود دراز شده، رویش را برگردانید و خوراک نخورد.

⁵ زنش ایزابِل نزد او آمده، وی را گفت: «روح تو چرا چنان پریشان است که خوراک نمی‌خوری؟»

⁶ اَخاب وی را گفت: «از این جهت که نابوت یزرعیلی را خطاب کرده، گفتم: ”تاکستان خود را به نقره به من بده یا اگر بخواهی به عوض آن، تاکستان دیگری به تو خواهم داد“ و او جواب داد که ”تاکستان خود را به تو نمی‌دهم.“»

⁷ زنش ایزابِل به او گفت: «مگر تو الان بر اسرائیل سلطنت نمی‌کنی؟ برخیز و خوراک بخور و دلت خوش باشد. من تاکستان نابوت یِزرِعیلی را به تو خواهم داد.»

⁸ آنگاه نامه​ای به اسم اَخاب نوشته، آن را به مُهر او مُهر زد و نامه را نزد مشایخ و نجیب‌زادگانی که با نابوت در شهرش ساکن بودند، فرستاد.

⁹ و در نامه به این مضمون نوشت: «به روزه اعلان کنید و نابوت را به بهترین جاهای قوم بنشانید.

¹⁰ و دو نفر از افراد فرومایه را پیش او وادارید که بر او شهادت داده، بگویند که ”تو خدا و پادشاه را لعنت کرده‌ای.“ پس او را بیرون کشیده، سنگسار کنید تا بمیرد.»

¹¹ پس اهل شهرش، یعنی مشایخ و نجیب‌زادگانی که در شهر ساکن بودند، مطابق پیغامی که ایزابِل نزد ایشان فرستاده، و مطابق مضمون نامه​ای که نزد ایشان ارسال کرده بود، به عمل آوردند.

¹² و به روزه اعلان کرده، نابوت را در بالاترین جای قوم نشانیدند.

¹³ و دو نفر از افراد فرومایه درآمده، پیش او نشستند و آن مردان فرومایه به حضور قوم بر نابوت شهادت داده، گفتند که ”نابوت بر خدا و پادشاه لعنت کرده است.“ و او را از شهر بیرون کشیده، سنگسارش نمودند تا بِمُرد.

¹⁴ و نزد ایزابِل فرستاده، گفتند که «نابوت سنگسار شده و مرده است.»

¹⁵ و چون ایزابِل شنید که نابوت سنگسار شده و مرده است، به اَخاب گفت: «برخیز و تاکستان نابوت یِزرِعیلی را که او نخواست آن را به تو به نقره بدهد، متصرف شو، زیرا که نابوت زنده نیست، بلکه مرده است.»

¹⁶ و چون اَخاب شنید که نابوت مرده است، برخاسته، به جهت تصرف تاکستان نابوت یِزرِعیلی آمد.

¹⁷ و کلام خداوند نزد ایلیای تِشبی نازل شده، گفت:

¹⁸ «برخیز و برای ملاقات اَخاب پادشاه اسرائیل که در سامره است، فرود شو. اینک او در تاکستان نابوت است که به آنجا رفته، تا آن را متصرف شود.

¹⁹ و او را خطاب کرده، بگو: ”خداوند چنین می‌گوید: آیا هم قتل نمودی و هم متصرف شدی؟“ و باز او را خطاب کرده، بگو: ”خداوند چنین می‌گوید: در جایی که سگان خون نابوت را لیسیدند، خون تو را نیز خواهند لیسید.“»

²⁰ اَخاب به ایلیا گفت: «ای دشمن من، آیا مرا یافتی؟» او جواب داد: «آری، تو را یافتم، زیرا تو خود را فروخته‌ای تا آنچه در نظر خداوند بد است، به جا آوری.

²¹ اینک من بر تو بلا آورده، تو را به تمامی هلاک خواهم ساخت، و از اَخاب هر مرد را خواه زندانی و خواه آزاد در اسرائیل محو خواهم نمود.

²² و خاندان تو را مثل خاندان یِرُبعام پسر نَباط و مانند خاندان بَعَشا پسر اَخیّا خواهم ساخت، به خاطر اینکه خشم مرا برافروخته و اسرائیل را به گناه کشانیده‌ای.»

²³ و درباره ایزابِل نیز خداوند صحبت نموده، گفت: «سگان ایزابِل را نزد حصار یِزرِعیل خواهند خورد.

²⁴ از کسان اَخاب هر ‌که را که در شهر بمیرد، سگان خواهند خورد و هر ‌که را که در صحرا بمیرد، پرندگان هوا.»

²⁵ و کسی نبود مثل اَخاب که خویشتن را برای به جا آوردن آنچه در نظر خداوند بد است، فروخته باشد. و زنش ایزابِل او را گمراه نمود.

²⁶ اَخاب در پیروی بتها اعمال زشت بسیار می‌نمود، چنانکه اَموریان انجام داده بودند و خداوند آنان را از پیش روی بنی‌اسرائیل بیرون رانده بود.

²⁷ و چون اَخاب این سخنان را شنید، لباس خود را چاک زده، پلاس در بر کرد و روزه گرفته، بر پلاس خوابید و ماتم‌زده راه می‌رفت.

²⁸ آنگاه کلام خداوند بر ایلیای تِشبی نازل شده، گفت:

²⁹ «آیا دیده‌ای که اَخاب چگونه به حضور من فروتن شده است؟ پس از این جهت که در حضور من فروتن شده است، این بلا را در روزهای وی نازل نمی‌کنم، لیکن در روزهای پسرش، این بلا را بر خاندانش خواهم آورد.»