۱یوحنا 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

روح‌ها را بیازمایید

¹ ای عزیزان، هر روح را قبول مکنید، بلکه روح‌ها را بیازمایید که از خدا هستند یا نه. زیرا که انبیای دروغین بسیار به جهان بیرون رفته‌اند.

² به این، روح خدا را می‌شناسیم: هر روحی که به عیسی مسیح ظاهر شده در جسم بشری اقرار نماید، از خداست

³ و هر روحی که عیسای ظاهر شده در جسم بشری را انکار کند، از خدا نیست. و این است روح 'ضدّمسیح' که شنیده‌اید که او می‌آید و الان هم در جهان است.

⁴ ‌ای فرزندان، شما از خدا هستید و بر ایشان غلبه یافته‌اید، زیرا او که در شماست، بزرگتر است از آنکه در جهان است.

⁵ ایشان از دنیا هستند از این جهت سخنان دنیوی می‌گویند و دنیا ایشان را می‌شنود.

⁶ ما از خدا هستیم و هر که خدا را می شناسد، ما را می‌شنود و آنکه از خدا نیست، ما را نمی‌شنود. روح حقیقت و روح گمراهی را از این تشخیص می‌دهیم.

خدا محبّت است

⁷ ‌ای عزیزان، یکدیگر را محبّت بنماییم، زیرا که محبّت از خداست و هر که محبّت می‌نماید از خدا مولود شده است و خدا را می‌شناسد

⁸ و کسی ‌که محبّت نمی‌نماید، خدا را نمی‌شناسد، زیرا خدا محبّت است.

⁹ و محبّت خدا به ما ظاهر شده است به اینکه خدا پسر یگانه خود را به جهان فرستاده است تا به او زیست نماییم.

¹⁰ و محبّت در همین است، نه آنکه ما خدا را محبّت نمودیم، بلکه اینکه او ما را محبّت نمود و پسر خود را فرستاد تا کفارهٔ گناهان ما شود.

¹¹ ‌ای عزیزان اگر خدا با ما چنین محبّت نمود، ما نیز می‌باید یکدیگر را محبّت نماییم.

¹² کسی هرگز خدا را ندید؛ اگر یکدیگر را محبّت نماییم، خدا در ما ساکن است و محبّت او در ما کامل شده است.

¹³ از این می‌دانیم که در او ساکنیم و او در ما، زیرا که از روح خود به ما داده است.

¹⁴ و ما دیده‌ایم و شهادت می‌دهیم که پدر پسر را فرستاد تا نجات‌دهنده جهان بشود.

¹⁵ هر که اقرار می‌کند که عیسی پسر خداست، خدا در او ساکن است و او در خدا.

¹⁶ و ما دانسته و باور کرده‌ایم آن محبّتی را که خدا با ما نموده است. خدا محبّت است و هر که در محبّت ساکن است، در خدا ساکن است و خدا در او.

¹⁷ محبّت در همین با ما کامل شده است تا در روز جزا ما را یقین باشد، زیرا چنانکه او هست، ما نیز در این جهان همچنین هستیم.

¹⁸ در محبّت ترس نیست، بلکه محبّت کامل ترس را بیرون می‌اندازد؛ زیرا ترس عذاب دارد و کسی ‌که ترس دارد، در محبّت کامل نشده است.

¹⁹ ما او را محبّت می‌نماییم زیرا که او اوّل ما را محبّت نمود.

²⁰ اگر کسی گوید که «خدا را محبّت می‌نمایم» و از برادر خود نفرت کند، دروغگوست، زیرا کسی ‌که برادری را که دیده است محبّت ننماید، چگونه ممکن است خدایی را که ندیده است، محبّت نماید؟

²¹ و این فرمان را از او یافته‌ایم که هر که خدا را محبّت می‌نماید، برادر خود را نیز محبّت بنماید.