۱قرنتیان 7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اصول زناشویی

¹ امّا دربارهٔ آنچه به من نوشته بودید: «مرد را نیکو آن است که زن را لمس نکند.»

² لیکن به سبب زنا، هر مرد همسر خود را بدارد و هر زن شوهر خود را بدارد.

³ و شوهر حق زن را ادا نماید و همچنین زن حق شوهر را.

⁴ زن بر بدن خود مختار نیست بلکه شوهرش، و همچنین مرد نیز اختیار بدن خود ندارد بلکه زنش،

⁵ از یکدیگر جدایی مگزینید، مگر مدّتی به رضایت هر دو تا به روزه و عبادت خود را بسپارید؛ و باز با هم پیوندید، مبادا شیطان شما را به خاطر عدم خویشتنداری شما در وسوسه اندازد.

⁶ لیکن این را می‌گویم به طریق اجازه نه به طریق امر.

⁷ امّا می‌خواهم که همهٔ مردم مثل خودم باشند. لیکن هر کس نعمتی خاص از خدا دارد، یکی چنین و دیگری چنان.

⁸ لیکن به مجردین و بیوه‌زنان می‌گویم که ایشان را نیکو است که مثل من بمانند.

⁹ لیکن اگر خویشتندار نیستند، ازدواج بکنند، زیرا که ازدواج از سوختن در آتش هوس بهتر است.

¹⁰ امّا ازدواج کرده‌ها را امر می‌کنم و نه من، بلکه خداوند که زن از شوهر خود جدا نشود؛

¹¹ و اگر جدا شود، دیگر شوهر نکند یا با شوهر خود صلح نماید؛ و مرد نیز زن خود را جدا نسازد.

¹² و دیگران را من می‌گویم نه خداوند؛ که اگر کسی از برادران زنی بی‌ایمان داشته باشد و آن زن راضی باشد که با وی بماند، او را جدا نسازد.

¹³ و زنی که شوهر بی‌ایمان داشته باشد و او راضی باشد که با وی بماند، از شوهر خود جدا نشود.

¹⁴ زیرا که شوهر بی‌ایمان از زن خود تقدیس می‌شود و زن بی‌ایمان از شوهر تقدیس می‌گردد. و اگرنه فرزندان شما ناپاک می‌بودند، لیکن اکنون مقدّسند.

¹⁵ امّا اگر بی‌ایمان جدایی نماید، بگذارش که بشود زیرا برادر یا خواهر در این صورت در بند نیست و خدا ما را به صلح خوانده است.

¹⁶ زیرا که تو چه دانی، ‌ای زن، که شوهرت را نجات خواهی داد؟ یا چه دانی، ‌ای مرد، که زن خود را نجات خواهی داد؟

¹⁷ مگر اینکه به هر طور که خداوند به هر کس قسمت فرموده و به همان حالت که خدا هر کس را خوانده باشد، به اینطور رفتار بکند؛ این است امر من در همه کلیساها.

¹⁸ اگر کسی در ختنه‌شدگی خوانده شود، ختنه‌ناشده نگردد و اگر کسی در ختنه‌ناشدگی خوانده شود، ختنه نگردد.

¹⁹ ختنه چیزی نیست و ختنه‌ناشدگی هیچ، بلکه نگاه داشتن امرهای خدا.

²⁰ هر کس در هر حالتی که خوانده شده باشد، در همان بماند.

²¹ اگر در غلامی خوانده شدی، تو را باکی نباشد. امّا اگر هم می‌توانی آزاد شوی، از آن فرصت استفاده کن.

²² زیرا غلامی که در خداوند خوانده شده باشد، آزاد خداوند است؛ و همچنین شخصی آزاد که خوانده شد، غلام مسیح است.

²³ به قیمتی خریده شدید، غلام انسان نشوید.

²⁴ ‌ای برادران، هر کس در هر حالتی که خوانده شده باشد، در آن نزد خدا بماند.

²⁵ امّا درباره باکره‌ها امری از خداوند ندارم. لیکن چون از خداوند رحمت یافتم که امین باشم، نظر می‌دهم.

²⁶ پس گمان می‌کنم که به خاطر تنگی این زمان، انسان را نیکو آن است که همچنان بماند.

²⁷ اگر با زن بسته شدی، جدایی مجوی و اگر از زن جدا هستی، دیگر زن مخواه.

²⁸ لیکن هرگاه ازدواج کردی، گناه نورزیدی و هرگاه باکره شوهردار گردید، گناه نکرد. با اینحال آنها که ازدواج کنند، در جسم زحمت خواهند کشید و من نمی‌خواهم که شما زحمت بینید.

²⁹ امّا ‌ای برادران، این را می‌گویم که زمان تنگ است، تا بعد از این آنانی که زن دارند مثل بی‌زن باشند

³⁰ و گریانان چون ناگریانان و خوشحالان مثل ناخوشحالان و خریداران چون غیرمالکان باشند،

³¹ و بهره‌گیران از این جهان مثل بهره‌گیران نباشند، زیرا که صورت این جهان در گذر است.

³² امّا خواهش این دارم که شما بی‌اندیشه باشید. شخص مجرد در امور خداوند می‌اندیشد که چگونه خشنودی خداوند را بجوید؛

³³ و صاحب زن در امور دنیا می‌اندیشد که چگونه زن خود را خوش بسازد.

³⁴ در میان زن شوهردار و باکره نیز تفاوتی است، زیرا باکره در امور خداوند می‌اندیشد تا هم در تن و هم در روح مقدّس باشد؛ امّا شوهردار در امور دنیا می‌اندیشد تا شوهر خود را خوش سازد.

³⁵ امّا این را برای نفع شما می‌گویم، نه آنکه دامی بر شما بنهم، بلکه به لحاظ شایستگی و ملازمت خداوند، بی‌تشویش.

³⁶ لیکن هرگاه کسی گمان برد که با باکره خود ناشایستگی می‌کند، اگر به حدّ بلوغ رسید و ناچار است از چنین شدن، آنچه خواهد بکند، گناهی نیست؛ بگذار که ازدواج کنند.

³⁷ امّا کسی ‌که در دل خود پایدار است و احتیاج ندارد، بلکه در اراده خود مختار است و در دل خود مصمم است که باکره خود را نگاه دارد، نیکو می‌کند.

³⁸ پس هم کسی ‌که به ازدواج دهد، نیکو می‌کند و کسی ‌که به ازدواج ندهد، نیکوتر می‌نماید.

³⁹ زن مادامی که شوهرش زنده است، بسته است. امّا هرگاه شوهرش مرد، آزاد گردید تا به هر که بخواهد، شوهر کند، لیکن در خداوند فقط.

⁴⁰ امّا مطابق نظر من بیشتر سعادتمند است، اگر چنین بماند و من نیز گمان می‌برم که روح خدا را دارم.