۱قرنتیان 14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

عطایای نبوت و زبانها

¹ در‌ پی محبّت بکوشید و عطایای روحانی را به غیرت بطلبید، مخصوصاً اینکه نبوّت کنید.

² زیرا کسی ‌که به زبانی سخن می‌گوید، نه به مردم بلکه به خدا می‌گوید، زیرا هیچ‌‌کس نمی‌فهمد لیکن در روح به اسرار صحبت می‌نماید.

³ امّا آنکه نبوّت می‌کند، مردم را برای بنا و نصیحت و تسلّی می‌گوید.

⁴ هر که به زبانی می‌گوید، خود را بنا می‌کند، امّا آنکه نبوت می‌نماید، کلیسا را بنا می‌کند.

⁵ و خواهش دارم که همه شما به زبانها صحبت کنید، لیکن بیشتر این که نبوت نمایید. زیرا کسی ‌که نبوت کند، بهتر است از کسی ‌که به زبانها حرف زند، مگر آنکه ترجمه کند تا کلیسا بنا شود.

⁶ امّا اینک ای برادران، اگر نزد شما آیم و به زبانها سخن رانم، شما را چه فایده می‌بخشم؟ مگر آنکه شما را به مکاشفه یا به معرفت یا به نبوّت یا به تعلیم گویم.

⁷ و همچنین چیزهای بی‌جان که صدا می‌دهد چون نی یا بربط اگر در صداها فرق نکند، چگونه صدای نی یا بربط فهمیده می‌شود؟

⁸ زیر اگر کَرِنا نیز صدای نامعلوم دهد، چه کسی خود را آماده جنگ می‌سازد؟

⁹ همچنین شما نیز اگر به زبان، سخن مفهوم نگویید، چگونه معلوم می‌شود آن چیزی که گفته شد؟ زیرا که به هوا سخن خواهید گفت.

¹⁰ زیرا که انواع زبانهای دنیا هر قدر زیاده باشد، ولی یکی بی‌معنی نیست.

¹¹ پس هرگاه معنی آن زبان را نمی‌دانم، نزد گوینده بیگانه می‌باشم و آنکه سخن گوید، نزد من بیگانه می‌باشد.

¹² همچنین شما نیز چونکه غیور عطایای روحانی هستید، بطلبید این که برای بنای کلیسا افزوده شوید.

¹³ بنابراین کسی ‌که به زبانی سخن می‌گوید، دعا بکند تا ترجمه نماید.

¹⁴ زیرا اگر به زبانی دعا کنم، روح من دعا می‌کند، لیکن عقل من بهره‌ای نمی‌برد.

¹⁵ پس مقصود چیست؟ به روح دعا خواهم کرد و به عقل نیز دعا خواهم نمود؛ به روح سرود خواهم خواند و به عقل نیز خواهم خواند.

¹⁶ زیرا اگر در روح شکر می‌گذاری، چگونه آن کسی ‌که زبانت را نمی فهمد، به شکر تو آمین گوید و حال آنکه نمی‌فهمد چه می‌گویی؟

¹⁷ زیرا تو البته خوب شکر می‌کنی، لیکن آن دیگری بنا نمی‌شود.

¹⁸ خدا را شکر می‌کنم که زیادتر از همه شما به زبانها حرف می‌زنم.

¹⁹ لیکن در کلیسا بیشتر می‌پسندم که پنج کلمه به عقل خود گویم تا دیگران را نیز تعلیم دهم، از آنکه هزاران کلمه به زبان بگویم.

²⁰ ‌ای برادران، در فهم کودک مباشید بلکه در بدخویی کودک باشید و در فهم بالغ.

²¹ در تورات نوشته شده است که «خداوند می‌گوید: به زبانهای بیگانه و لبهای غیر با این قوم سخن خواهم گفت و با این همه مرا نخواهند شنید.»

²² پس زبانها نشانی است نه برای ایمانداران، بلکه برای بی‌ایمانان؛ امّا نبوت برای بی‌ایمان نیست، بلکه برای ایمانداران است.

²³ پس اگر تمام کلیسا در جایی جمع شوند و همهٔ به زبانها حرف زنند و اشخاص ناآگاه یا بی‌ایمان داخل شوند، آیا نمی‌گویند که دیوانه‌اید؟

²⁴ ولی اگر همه نبوّت کنند و کسی از بی ایمانان یا ناآگاهان داخل شود، از جانب همه محکوم می‌شود و مورد قضاوت همه قرار می‌گیرد

²⁵ و خفایای قلب او ظاهر می‌شود و همچنین به روی در افتاده، خدا را عبادت خواهد کرد و اعلام خواهد کرد که «به راستی هم که خدا در میان شما است.»

نظم و ترتیب در عبادت

²⁶ پس‌ ای برادران، مقصود این است که وقتی که جمع شوید، هر یکی از شما سرودی دارد، تعلیمی دارد، زبانی دارد، مکاشفه‌ای دارد، ترجمه‌ای دارد، باید همه به جهت بنا بشود.

²⁷ اگر کسی به زبانی سخن گوید، دو دو یا نهایت سه سه باشند، به ترتیب و کسی ترجمه کند.

²⁸ امّا اگر مترجمی نباشد، در کلیسا خاموش باشد و با خود و با خدا سخن گوید.

²⁹ و از انبیا دو یا سه سخن بگویند و دیگران تشخیص دهند.

³⁰ و اگر چیزی به دیگری از اهل مجلس آشکار شود، آن فرد اوّل ساکت شود.

³¹ زیرا که همه می‌توانید یک‌یک نبوت کنید تا همه تعلیم یابند و همه نصیحت ‌پذیرند.

³² ارواح انبیا مطیع انبیا می‌باشند.

³³ زیرا که خدا، خدای بی‌نظمی نیست، بلکه خدای صلح و آرامش، چنانکه در همه کلیساهای مقدّسان.

³⁴ و زنان شما در کلیساها خاموش باشند، زیرا که ایشان را حرف زدن جایز نیست، بلکه اطاعت نمودن، چنانکه تورات نیز می‌گوید.

³⁵ امّا اگر می‌خواهند چیزی بیاموزند، در خانه از شوهران خود بپرسند، چون زنان را در کلیسا حرف زدن زشت است.

³⁶ آیا کلام خدا از شما صادر شد یا به شما به تنهایی رسید؟

³⁷ اگر کسی خود را نبی یا روحانی پندارد، اقرار بکند که آنچه به شما می‌نویسم، فرامین خداوند است.

³⁸ امّا اگر کسی جاهل است، جاهل باشد.

³⁹ پس‌ ای برادران، نبوّت را به غیرت بطلبید و از صحبت نمودن به زبانها منع مکنید.

⁴⁰ لیکن همه ‌چیز به شایستگی و با نظم و ترتیب باشد.