۱قرنتیان 13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

طریق محبّت

¹ اگر به زبانهای مردم و فرشتگان سخن گویم و محبّت نداشته باشم، مثل زنگی پر صدا و سنج پُرهیاهو شده‌ام.

² و اگر نبوت داشته باشم و تمامی رازها و همهٔ علم را بدانم و ایمان کامل داشته باشم، به حدّی که کوه‌ها را جا به جا کنم و محبّت نداشته باشم، هیچ هستم.

³ و اگر تمامی اموال خود را صدقه دهم و بدن خود را بسپارم تا سوخته شود و محبّت نداشته باشم، هیچ سود نمی‌برم.

⁴ محبّت حلیم و مهربان است؛ محبّت حسد نمی برد؛ محبت فخر نمی‌فروشد و کبر و غرور ندارد؛

⁵ رفتار ناشایسته ندارد و نفع خود را طالب نمی‌شود؛ خشم نمی‌گیرد و رنجیده خاطر نمی‌گردد؛

⁶ از ناراستی خوشوقت نمی‌گردد، ولی با راستی شادی می‌کند؛

⁷ در همه ‌چیز صبر می‌کند و همه را باور می‌نماید؛ در همه حال امیدوار می‌باشد و هر چیز را متحمّل می‌باشد.

⁸ محبّت هرگز از بین نمی‌رود و امّا اگر نبوتها باشد، نیست خواهد شد و اگر زبانها، انتها خواهد پذیرفت و اگر علم، قطع خواهد گردید.

⁹ زیرا اندک علمی داریم و اندکی نبوّت می‌نماییم،

¹⁰ لیکن هنگامی که کامل آید، اندک نیست خواهد گردید.

¹¹ زمانی که کودک بودم، چون کودک حرف می‌زدم و چون کودک فکر می‌کردم و مانند کودک استدلال می‌کردم. امّا چون مرد شدم، کارهای کودکانه را ترک کردم.

¹² زیرا که اکنون در آینه به طور محو می‌بینم، لیکن آن زمان روبرو؛ الان اندک معرفتی دارم، لیکن آن زمان خواهم شناخت، چنانکه نیز شناخته شدم.

¹³ و اکنون این سه چیز باقی هست، یعنی؛ ‌ایمان و امید و محبّت. امّا بزرگتر از اینها محبّت است.