۱تواریخ 21 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

شمارش مردان جنگي

¹ و شيطان بر ضد اسرائيل برخاسته، داوود را اغوا نمود که اسرائيل را بشمارد.

² و داوود به يوآب و سروران قوم گفت:«برويد و اسرائيل را از بِئِرشِبَع تا دان سرشماری کنید و شماره را نزد من بياوريد تا آن را بدانم.»

³ يوآب گفت:« خداوند بر قوم خود هر قدر که باشند، صد چندان بیفزاید! و ای آقايم پادشاه، آيا تمامی ايشان بندگان آقايم نيستند؟ ليکن چرا آقايم خواهش اين عمل دارد و چرا بايد باعث گناه اسرائيل بشود؟»

⁴ اما کلام پادشاه بر يوآب غالب آمد و يوآب در ميان تمامی اسرائيل گشته، به اورشليم بازگشت.

⁵ و يوآب شمار افراد سرشماری شده قوم را به داوود داد و جمله اسرائيليان هزار هزار و يکصد هزار مرد شمشير زن و از يهودا چهارصد و هفتاد و چهار هزار مرد شمشير زن بودند.

⁶ ليکن لاويان و بِنيامينيان را در ميان ايشان نشمرد زيرا که فرمان پادشاه نزد يوآب کراهت‌انگیز بود.

⁷ و اين امر به نظر خدا ناپسند آمد، پس اسرائيل را به بلا زد.

⁸ و داوود به خدا گفت:« در اين کاری که کردم، گناه عظيمی ورزيدم. و حال گناه بنده خود را عفو فرما، زيرا که بسيار احمقانه رفتار نمودم.»

⁹ و خداوند جاد را که رویابین داوود بود، خطاب کرده، گفت:

¹⁰ « برو و داوود را اعلام کرده، بگو، ”خداوند چنين می فرمايد: من سه چيز پيش تو می‌گذارم؛ پس يکی از آنها را برای خود اختيار کن تا برايت به عمل آورم.»

¹¹ پس جاد نزد داوود آمده، وی را گفت: «خداوند چنين می فرمايد: ”برای خود اختيار کن:

¹² يا سه سال قحطی شود، يا سه ماه پيش روی دشمنانت تار و مار شوی و شمشير آنها تو را گرفتار سازد، يا سه روز شمشير خداوند، یعنی طاعون بر سرزمين تو حاکم شود و فرشته خداوند تمامی حدود اسرائيل را ويران سازد.“ پس الآن ببين که نزد فرستنده خود چه جواب برم.»

¹³ داوود به جاد گفت: « در شدت تنگی هستم. تمنا اينکه به دست خداوند بيفتم، زيرا که رحمتهای او بسيار عظيم است. لیکن به دست انسان نيفتم.»

¹⁴ پس خداوند طاعون بر اسرائيل فرستاد و هفتاد هزار نفر از اسرائيل مردند.

¹⁵ و خدا فرشته‌ای به اورشليم فرستاد تا آن را نابود سازد. و چون می‌خواست آن را نابود کند، خداوند نظر کرد و از آن بلا پشيمان شد و به فرشته ای که هلاک می‌کرد، گفت: «کافی است، حال دست خود را باز دار.» و فرشته خداوند نزد خرمنگاه اُرنانِ يِبوسی ايستاده بود.

¹⁶ داوود چشمان خود را برافراشته، فرشته خداوند را ديد که در ميان زمين و آسمان ايستاده است و شمشيری برهنه در دستش بر اورشليم برافراشته است. پس داوود و مشايخ پلاس به تن کرده، به روی خود درافتادند.

¹⁷ و داوود به خدا گفت: «مگر من نبودم که برای شمردن قوم امر فرمودم؟ آنکه گناه ورزيده، مرتکب شرارت زشت شده است، من هستم. اما اين گوسفندان چه کرده‌اند؟ پس ای یَهُوَه خدايم، تمنا اينکه دست تو به ضد من و خاندان پدرم باشد و به قوم خود بلا مرساني.»

¹⁸ و فرشته خداوند جاد را امر فرمود که به داوود بگويد که داوود برود و قربانگاهی به جهت خداوند در خرمنگاه اُرنان يِبوسی برپا کند.

¹⁹ پس داوود مطابق کلامی که جاد به اسم خداوند گفت، برفت.

²⁰ و اُرنان روگردانيده، فرشته را ديد و چهار پسرش که همراهش بودند، خويشتن را پنهان کردند؛ و اُرنان گندم می‌کوبيد.

²¹ و چون داوود نزد اُرنان آمد، اُرنان نگريسته، داوود را ديد و از خرمنگاه بيرون آمده، به حضور داوود رو به زمين افتاد.

²² داوود به اُرنان گفت: «جای خرمنگاه را به من بده تا قربانگاهی به جهت خداوند برپا نمايم؛ آن را به قيمت تمام به من بده تا طاعون از قوم رفع شود.»

²³ اُرنان به داوود عرض کرد: « آن را برای خود بگير و آقايم پادشاه آنچه که در نظرش پسند آيد، به عمل آورد. ببين گاوان را به جهت قربانی سوختنی و خرمنکوبها را برای هيزم و گندم را به جهت هديه آردی دادم و همه را به تو بخشيدم.»

²⁴ اما داوود پادشاه به اُرنان گفت: «نه! بلکه آن را به‌ یقین به قيمت تمام از تو خواهم خريد، زيرا که از اموال تو برای خداوند نخواهم گرفت و قربانی سوختنی بی‌بها نخواهم گذرانيد.»

²⁵ پس داوود برای آن زمین ششصد مثقال طلا به وزن، به اُرنان داد.

²⁶ و داوود در آنجا قربانگاهی به جهت خداوند بنا نموده، قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های سلامتی گذرانيد و نزد خداوند استدعا نمود. و خداوند آتشی از آسمان بر قربانگاه قربانی سوختنی فرود آورده، دعای او را قبول فرمود.

²⁷ و خداوند فرشته را حکم داد تا شمشير خود را در غلافش برگردانيد.

²⁸ در آن زمان چون داوود ديد که خداوند دعای او را در خرمنگاه اُرنان يِبوسی جواب داده است، در آنجا قربانی‌ها تقدیم کرد.

²⁹ اما مسکن خداوند که موسی در بيابان ساخته بود و قربانگاه قربانی سوختنی، در آن روزها در مکان بلند در جِبعون بود.

³⁰ ليکن داوود نتوانست نزد آن برود تا از خدا سؤال نمايد، چونکه از شمشير فرشته خداوند می‌ترسيد.