۱تواریخ 17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

وعده خداوند به داوود

¹ و واقع شد چون داوود در خانه خود ساکن بود که داوود به ناتان نبی گفت:« اينک من در خانه‌ای از چوب سرو آزاد ساکن می‌باشم، حال آنکه صندوق عهد خداوند زير خیمه‌ای است.»

² ناتان به داوود گفت:« هر آنچه در دلت باشد، به عمل آور، زيرا خدا با تو است.»

³ و در آن شب واقع شد که کلام خدا به ناتان نازل شده،گفت:

⁴ « برو و به بنده من داوود بگو، ”خداوند چنين می‌فرمايد: تو خانه‌ای برای سکونت من بنا نخواهی کرد.

⁵ زيرا از روزی که قوم اسرائيل را بيرون آوردم تا امروز در خانه ساکن نشده‌ام، بلکه از خيمه به خيمه و مسکن نقل مکان کرده‌ام .

⁶ و به هر جايی که با تمامی اسرائيل نقل مکان کرده‌ام، آيا به هیچ یک از داوران اسرائيل که برای شبانی قوم خود گماشتم، سخنی گفتم که چرا خانه‌ای از سرو آزاد برای من بنا نکرديد؟“

⁷ و حال به بنده من داوود چنين بگو: ”یَهُوَه صبايوت چنين می فرمايد: من تو را از چراگاه از عقب گوسفندان گرفتم تا پيشوای قوم من اسرائيل باشي.

⁸ و هر جايی که می‌رفتی، من با تو می‌بودم و تمامی دشمنانت را از حضور تو ریشه‌کن ساختم و برای تو اسمی مثل اسم بزرگانی که بر زمين هستند، به وجود آوردم.

⁹ و به جهت قوم خود اسرائيل مکانی تعيين نمودم و ايشان را غرس کردم تا در مکان خويش ساکن شده، باز جا به جا نشوند، و شريران ايشان را ديگر مثل سابق ذليل نسازند.

¹⁰ و از روزهایی که داوران را بر قوم خود اسرائيل تعيين نمودم و تمامی دشمنانت را مغلوب ساختم، تو را خبر می‌دادم که خداوند خانه‌ای برای تو بنا خواهد نمود.

¹¹ و چون روزهای عمر تو تمام شود که نزد پدران خود رحلت کنی، آنگاه نسل تو را که پسران تو خواهد بود، بعد از تو خواهم برانگيخت و سلطنت او را پايدار خواهم نمود.

¹² او خانه‌ای برای من بنا خواهد کرد و من تخت او را تا به ابد استوار خواهم ساخت.

¹³ من او را پدر خواهم بود و او مرا پسر خواهد بود و رحمت خود را از او دور نخواهم کرد، چنانکه آن را از کسی که قبل از تو بود، دور کردم.

¹⁴ و او را در خانه و سلطنت خودم تا به ابد پايدار خواهم ساخت و تخت او استوار خواهد ماند تا به ابد.»

¹⁵ مطابق تمامی اين کلمات و مطابق تمامی اين رؤيا ناتان با داوود سخن گفت.

دعای داوود

¹⁶ آنگاه داوود پادشاه داخل شده، به حضور خداوند نشست و گفت:« ای یَهُوَه خدا، من کيستم و خاندان من چيست که مرا به اين مقام رسانيدي؟

¹⁷ و اين نيز در نظر تو، ای خدا، امر اندک نمود، زيرا که درباره خانه بنده‌ات نيز برای زمانی طولانی سخن گفتی و مرا ای یَهُوَه خدا، مثل مردی بلند مرتبه منظور داشتي.

¹⁸ و داوود ديگر درباره اکرامی که به بنده خود کردی، نزد تو چه تواند افزود؟ زيرا که تو بنده خود را می شناسي.

¹⁹ ای خداوند، به خاطر بنده خود و موافق دل خويش تمامی اين کارهای عظيم را به جا آوردی تا تمامی اين عظمت را ظاهر سازي.

²⁰ ای یَهُوَه، مثل تو کسی نيست و غير از تو خدايی نه. موافق هر آنچه به گوشهای خود شنيديم،

²¹ و مثل قوم تو اسرائيل کدام قومی بر روی زمين است که خدا بيايد تا ايشان را فديه داده، برای خويش قوم بسازد و به کارهای عظيم و مهيب اسمی برای خود پيدا نمايی و ملتها را از حضور قوم خود که ايشان را از مصر فديه دادی، بیرون آوری؟

²² تو قوم خود اسرائيل را برای خويش تا به ابد قوم ساختنی و تو ای یَهُوَه، خدای ايشان شدی.

²³ « و الآن ای خداوند کلامی که درباره بنده‌ات و خانه‌اش گفتی، تا به ابد استوار شود و مطابق آنچه گفتی، عمل نما.

²⁴ و اسم تو تا به ابد استوار و بزرگ بماند تا گفته شود که یَهُوَه صِبايوت خدای اسرائيل، بر اسرائیل خداست و خاندان بنده‌ات داوود به حضور تو پايدار بماند.

²⁵ زيرا تو ای خدای من، بر بنده خود آشکار نمودی که خانه‌ای برايش بنا خواهی نمود؛ بنابراين بنده‌ات جرأت کرده است که اين دعا را نزد تو بیاورد.

²⁶ و الآن ای يهُوَه، تو خدا هستی و اين احسان را به بنده خود وعده دادي.

²⁷ و الآن تو را پسند آمد که خانه بنده خود را برکت دهی تا در حضور تو تا به ابد بماند، زيرا که تو، ای خداوند، برکت‌ داده‌ای و مبارک خواهد بود تا به ابد.»