غزلې 6 - Pakistani Yousafzai Pashto

شپږم باب ښځې

¹ ستا جانان چرته لاړونه، په ټولو پېغلو کښې ښائسته جينۍ؟ ستا جانان چرته تلے دېنه؟ چې مونږ تا سره د هغۀ تلاش وکړونه؟

محبوبه

² زما جانان خپل باغ ته راغلے دېنه، خپل د خوشبويانو کټ ته، چې خپله رمه په باغونو کښې وڅروينه، او د لاله ګلونه ترې نه راټول کړينه.

³ جانان زما او زۀ د جانان يمه، هغه چې د لاله په ګلونو کښې مزې کوينه.

پينځم سرود محبوب

⁴ زما محبوبې، تۀ لکه د تِرضاه د ښار په شان ښائسته ينه. آو، لکه د يروشلم په شان ښائسته ينه، او په يو ځل ليدو دې ما نه زړګے وړے دېنه.

⁵ سترګې دې ما نه واړوه، ځکه چې زۀ يې بې‌وسه کړے يمه. ستا زلفى وَل وَل لکه د چېلو د رمو په شان دينه، چې د جِلعاد د غرۀ نه لاندې راکوزيږينه.

⁶ ستا غاښونه د سپينو ګډو په شان دينه، چې تازه ترې نه وړۍ اخوا شوې وينه، او تازه لمبولے شوے وينه. هر يو غاښ دې د بل سره جوړه دېنه، يو هم کنډم شوے نۀ دېنه.

⁷ ستا اننګى د نقاب شاته لکه د ګلابى انار ځليږينه.

⁸ په شپېتو مَلِکو او په اتيا وينځو کښې او په بې‌شمېره پېغلو کښې،

⁹ خو زۀ به بيا هم خپله ګوګوشتکه خوښومه، زما کامله مينه، د خپلې مور ډېره خوښه ده نه، او د هغه چا ډېره نيازبينه چا چې زيږولې ده نه. پېغلې هغه وينى او د هغې صِفت کوينه، تر دې چې شهزادګۍ او شاهى وينځې د هغې د صِفت سندرې وائينه.

¹⁰ ”دا څوک ده چې لکه د سحر د رڼا په شان راوچتيږينه، لکه د سپوږمۍ په شان ښائسته، او د نمر په شان ځليږينه، او په يو ځل ليدو دې ما نه زړګے وړے دېنه.“

¹¹ زۀ د غوزانو باغ ته لاړمه او وادۍ ته د ګلونو د غوټو سيل ته لاړمه، د انګورو د ځيلو راټوکېدل ووينمه او چې انارو ګلونه کړى دى کۀ نه

¹² زۀ په خپل ځان نۀ پوهېدمه، او د عشق نه رپېدمه لکه چې په شاهى ګاډۍ کښې سور يمه

ښځې

¹³ واپس راشه، مونږ ته راواپس شه، اے د شولم پېغلې. واپس راشه، واپس راشه چې مونږ تا دوباره وګورونه. تاسو د شولم دې پېغلې ته ولې ګورئينه کله چې هغه د ګډېدونکو د دوه صفونو په مينځ کښې ډېره ښائسته ګډيږينه؟