غزلې 4 - Pakistani Yousafzai Pashto

څلورم باب محبوب

¹ اے محبوبې، تۀ څومره ښائسته ينه. تۀ څومره نازنينه ينه. د نقاب نه شاته ستا سترګې ګوګوشتکې دينه. ستا زلفى وَل وَل لکه د چېلو د رمو په شان دينه، چې د جِلعاد د غرۀ نه لاندې راکوزيږينه.

² ستا غاښونه د سپينو ګډو په شان دينه، چې تازه ترې نه وړۍ اخوا شوې وينه، او تازه لمبولے شوے وينه. هر يو غاښ دې د بل سره جوړه دېنه، يو هم کنډم شوے نۀ دېنه

³ شونډې دې تکې سرې دينه، خولۀ دې ډېره ښُکلې ښکارينه. ستا اننګى د نقاب شاته لکه د ګلابى انار ځليږينه.

⁴ ستا غړۍ دومره ښائسته ده لکه د داؤد د ښار مناره، چې د زرګونو بهادرانو په ډالونو باندې شوې وى سينګاره.

⁵ ستا سينې لکه د هوسو د جوړه بچو په شان دينه، چې د لاله په ګلونو کښې څريږينه.

⁶ د دې نه وړاندې چې د سحر باد ولګيږينه او د شپې تيارۀ چې په ختمېدو شينه، زۀ به د مُر غر ته ورمنډه کړمه او د لوبانو غونډو ته به لاړه شمه.

⁷ زما محبوبې، ستا ښائست کامِل دېنه، په تا کښې هيڅ عېب نشته دېنه.

⁸ زما ناوې، د لبنان نه ما سره راشه، د لبنان نه ما سره راشه. د امانه د غرۀ د څوکو نه راکوزه شه، د حرمون او د سنير د څوکو نه ما سره راکوزه شه، د زمرو د غارونو او د پړانګانو د غونډو نه راکوزه شه.

⁹ اے زما دُنيا، اے زما ناوې، زما نه دې زړۀ وړے دېنه، د سترګو په يوه اِشاره دې ما نه زړګے وړے دېنه، او د اميل يو غمى دې ما نه زړګے وړے دېنه.

¹⁰ زما دُنيا، زما ناوې زۀ ستا په مينه کښې څومره خوشحاله يمه، د ميو نه څومره خوشحالونکى ده ستا مينه، او ستا خوشبو د هرې مصالحې نه څومره ښۀ ده.

¹¹ زما ناوې، ستا د شونډو نه د شاتو د ګبين په شان خوږوالے راڅاڅيږينه، ستا د ژبې لاندې شات او پئ پراتۀ دينه، ستا د جامو نه لکه د لبنان د دِيار په شان خوشبو راځينه

¹² اے زما محبوبې، تۀ زما بنده باغيچه ينه، تۀ زما دُنيا ينه، او زما ناوې ينه، زما پټ باغ، زما پټه چينه ينه،

¹³ تۀ لکه د انارو باغيچه ينه، د مزېدارو مېوو نه ډکه ينه، او خوشبو دې لکه د مشکو او عنبرو په شان ده نه،

¹⁴ چرته چې د مشکو، زعفرانو، دارچينو او هر قسمه مصالحو بوټى پېدا کيږينه، او عُود، مُر او لوبانو خوشبوداره عطر پېدا کيږينه.

¹⁵ تۀ د باغ چينه ينه، تۀ د تازه اوبو کوهے ينه چې د لبنان د غرونو نه رابهيږينه.

محبوبه

¹⁶ اے د شمال باده، راوالوځه، اے د جنوب باده راشه، زما په باغ باندې راوالوځه او د هغۀ خوشبو هرې خوا ته خوره کړه. زما جانانه خپل باغ ته راشه، او د هغې ښُکلې مېوې وخوره.