زبور 74 - Pakistani Yousafzai Pashto

څلور اويايم زبور د حضرت آسف يو سرود

¹ اے خُدايه پاکه، ولې، تا مونږ د تل دپاره رد کړى يُو څۀ؟ ولې ستا غصه به د خپلې رمې په ګډو باندې وى څۀ؟

² هغه خلق راپه ياد کړه چې د پخوا نه تا په بيعه اخستى دى، او د هغه قوم فديه دې ورکړې ده کوم چې ستا ميراث دے، د صيون غر راپه ياد کړه کوم ځائ چې تۀ اوسېدلے يې.

³ د هغوئ په دائمى کنډرو کښې خپل قدم کېږده، ځکه چې دشمن ستا په عبادتخانه کښې هر څۀ تباه کړى دى.

⁴ ستا په عبادتګاه کښې ستا دشمنانو چغې وهلې دى، او دوئ هلته خپلې د فتحې جنډې لګولې دى.

⁵ دوئ د هغه کسانو په شان ښکارى چا چې خپل تبرُونه اوچت کړى وى چې په هغوئ د ټولو نه غټې ونې راوغورزوى.

⁶ هغوئ ستا د عبادتګاه ټولې د ګُلکارۍ تختې په خپلو تبرُونو او ترښځو سره ورانې کړې.

⁷ ستا پاک ځائ ته يې اور واچولو او ختم يې کړو، او ستا د نوم د اوسېدلو ځائ يې سپک او بې‌حرمته کړو.

⁸ او هغوئ په خپلو زړونو کښې وائى چې، ”مونږ به دوئ بلکل چخڼى کړُو.“ دوئ هغه ټول ځايونه وسوزول کوم ځائ به چې د خُدائ پاک عبادت کېدو.

⁹ مونږ نۀ معجزه وليده او نۀ راسره پېغمبر پاتې شو، او په مونږ کښې هيڅ څوک په دې نۀ پوهېدو چې دا حالت به کله ختم شى.

¹⁰ اے پاکه خُدايه، ترڅو به دشمن ستا نوم پورې خندا کوى؟ او تل به هغه ستا د نوم بې‌حرمتى کوى؟

¹¹ تا ولې خپل زورَور ښے لاس استعمال نۀ کړو؟ نو خپل لاس او قدرت دې راڅرګند کړه او دوئ برباد کړه.

¹² خو پاکه خُدايه د ازله تۀ يې بادشاه زما، زمکې له راوړے خلاصون دے تا.

¹³ تا په خپل قدرت سره سمندر په مينځ جدا کړو، د غټو بلاګانو سرونه دې په سمندر کښې مات کړل.

¹⁴ تا د سمندرى بلاګانو سرونه مات کړل، او د صحراګانو په ځناورو دې د دوئ غوښې وخوړې.

¹⁵ تا زمونږ دپاره چينې او نِهرونه پرانستل، او تل بهېدونکى دريابونه دې وُچ کړل.

¹⁶ ورځې دى کۀ شپې دى دواړه ستا دى، نمر او سپوږمۍ تا په خپل ځائ مقرر کړى دى.

¹⁷ تا په خپله د زمکې ټول سرحدونه مقرر کړل، تا دواړه د ګرمۍ او يخنۍ موسمونه پېدا کړل.

¹⁸ مالِکه خُدايه راياد کړه چې دشمن به څنګه تا پورې ټوقې کولې، او څنګه به کم عقلانو ستا د نوم ګستاخى کوله،

¹⁹ د خپلې ګوګوشتکې ژوند ځناورو ته مۀ حواله کوه او د خپلو مظلومانو ژوند د تل دپاره مۀ هېروه،

²⁰ د خپل لوظ احترام کوه، ځکه چې د زمکې ټول تيارۀ ځايونه د ظلم نه ډک دى.

²¹ مظلومان مۀ پرېږده چې دوباره شرمنده شى، مسکينان او غريبانان دې ستا د نوم ثنا خوان شى،

²² راپاڅه، پاکه خُدايه، او د خپلې دعوې دفاع وکړه، راپه ياد کړه چې څومره بې‌وقوفانو هر وخت ستا د نوم ګستاخى کوله،

²³ د خپلو مخالفو نعرې ياد ساته، د خپلو دشمنانو شور چې هر وخت چغې وهى.