زبور 73 - Pakistani Yousafzai Pashto

درې اويايم زبور د حضرت آسف يو زبور

¹ خُدائ پاک بې‌شکه د بنى اِسرائيلو سره ښۀ دے، او د چا زړونه چې صفا وى د هغوئ سره ښۀ دے.

² خو څومره چې زما په متعلق خبره وه تقريباً پښې مې ښوئېدو ته نزدې شوې وې، نزدې وه چې زمکه مې د پښو نه تښتېدلے وے.

³ نو ما د کبرژنو سره کينه وکړه، هرکله چې ما د بدکارانو ترقى وليده.

⁴ هغوئ هيڅ قسمه تکليف نۀ لرى، او د هغوئ وجود صحتمند او قوى وى.

⁵ او د نورو خلقو غوندې هغوئ په تکليف کښې نۀ دى، او د نورو خلقو غوندې په سختو او کړاونو کښې نۀ دى.

⁶ ځکه د دوئ غاړه د فخر اميل دے، او دوئ د شرارت جامې اغوستې دى.

⁷ د مال دولت په وجه هغوئ غټ سترګى دى، د دوئ د ذهنونو د ګنده خيالاتو څۀ حد نشته.

⁸ د خلقو بې‌عزتى کوى او د نفرت او حسد نه ډکې خبرې کوى، په کبرژنه لهجه په خپله ژبه سره د ظلم او زياتې خبرې کوى.

⁹ د هغوئ خبرې د آسمان نه هم اوچتې دى، او په خپله ژبه يې ټوله دُنيا وخوړله.

¹⁰ نو په دې وجه د خُدائ پاک د غوره شوو خلقو هم دوئ ته پام شو، او د هغوئ خبرو منلو ته ليواله شو.

¹¹ دوئ وائى چې، ”خُدائ پاک ته به پته لګى څۀ؟ خُدائ تعالىٰ سره داسې عِلم شته دے څۀ؟“

¹² دا بدکاران وګورئ دغه شان وى، چې ژوند يې په آرام وى مال دولت يې زياتيږى.

¹³ نو بيا ما هسې خپل زړۀ پاک ساتلے دے، او ځان مې هسې د ګناه نه بچ ساتلے دے.

¹⁴ زۀ به ټوله ورځ کړېدلم، هر سحر به وهلے کېدلم.

¹⁵ کۀ چرې ما داسې وئيلے، نو ما به ستا د بچو هم شېطانت کړے وو.

¹⁶ کله چې ما پرې د پوهېدو کوشش وکړو، نو دا کار ما ته سخت ښکاره شو.

¹⁷ ترڅو چې زۀ د خُدائ پاک مقدس ځائ ته ورننوتم، نو بيا زۀ د بدکارانو د اَنجام نه خبر شوم.

¹⁸ تا بې‌شکه چې هغوئ په ښوئېدونکې زمکه ودرولى دى، هغوئ تا د بربادۍ کندې ته ښکته غورزولى دى.

¹⁹ ناګهانه به هغوئ برباد شى، دوئ به په يره او وحشت کښې راګېر شى او په پوره طور سره به فنا شى،

²⁰ لکه څنګه چې څوک د خوب نه راپاڅى او خوب ليدل يې ختم شى. نو هغوئ به هم ختم شى کله چې تۀ مالِکه خُدايه راپاڅې.

²¹ نو کله چې زما زړۀ خفه وو، او روح زما په ما کښې زخمى شوے وو.

²² زۀ څومره بې‌احساسه او جټ جاهله وم، زۀ به تا ته د بې‌عقله ځناور په شان ښکاره کېدم.

²³ خو د هر څۀ باوجود به بيا هم زۀ د تل دپاره تا سره يم، په خپله مې د ښى لاس نه راونيسه.

²⁴ د خپلې مشورې په ذريعه زما رهنمائى کوې، نو آخر به هم ما خپل جلال ته راوغواړې.

²⁵ په آسمان کښې زما څوک دى بې له تا نه؟ د بل چا خواهش نۀ لرم په زمکه غېر ستا نه.

²⁶ کۀ هر څومره زما زړۀ او بدن کمزورى وى، خو د تل دپاره به خُدائ زما د زړۀ زور او اُميد وى.

²⁷ څوک چې تا نه لرې دى هغوئ به تباه شى، او هغوئ چې تا سره وفادار نۀ وى نو تباه به شى.

²⁸ خو زما دپاره به دا ښۀ وى چې زۀ خُدائ ته نزدې شم. ما تۀ خپله پناه ګاه جوړه کړې قادر مطلق مالِکه خُدايه، زۀ به ستا ټول کارونه بيانوم.