زبور 58 - Pakistani Yousafzai Pashto

اتۀ پنځوسم زبور د بدکارانو سزا

د موسيقۍ د مشر دپاره: د حضرت داؤد يو زبور چې د ”مۀ تباه کوئ“ د ساز په حقله ووئيلے شو

¹ بادشاهانو تاسو کله هم په رښتيا ښې فېصلې کړې دى څۀ؟ تاسو د خلقو عدالت په اِنصاف کوئ څۀ؟

² نه بلکې تاسو په زړونو کښې د بې‌اِنصافۍ منصوبې جوړَوئ، او تاسو په دُنيا کښې شرارت خوروئ.

³ د پېدا کېدو نه وړاندې شريران خو بې‌لارې دى، او د مور نه دروغژن پېدا شوى دى.

⁴ دوئ لکه د مار په شان زهريله خبرې کوى، دوئ لکه د کُوڼ کوبرا په شان غوږونه په ځان راړولى دى،

⁵ د پاړو د شپيلۍ آواز نۀ اورى، کۀ هر څومره پاړو ښۀ شپيلۍ ورته غږوى.

⁶ د دوئ غاښونه مات کړه، پاکه خُدايه، د دې زمرو ژامنې ماتې کړه، مالِکه خُدايه.

⁷ لکه په خُشکه زمکه کښې چې اوبۀ ورکيږى دغه شان دې دوئ ورک شى، او کله چې هغوئ ليندې راکاږى د دوئ غشى دې په خپله مات شى.

⁸ هغوئ دې لکه د ګوجى په شان په خپله ويلى شى، لکه څنګه چې مړ ماشوم رڼا ليدلې نۀ وى دوئ دې داسې شى.

⁹ خُدائ به ډېر زر ورله واړۀ زاړۀ ټول ختم کړى، لکه د ازغو اور چې د لوښى د ګرمېدو نه وړاندې ختم شى.

¹⁰ صادقان به خوشحاله شى کله چې دوئ انتقام وګورى، نو خپلې پښې به د شريرانو په وينو کښې ووينځى.

¹¹ او خلق به دا ووائى، ”بې‌شکه چې صادقان به خپل اجر ومومى، بې‌شکه چې يو داسې خُدائ شته چې د دُنيا اِنصاف کوى.“