زبور 38 - Pakistani Yousafzai Pashto

اتۀ دېرشم زبور د يو بيمار د تکليف په وخت دُعا

د حضرت داؤد يو زبور خُدائ پاک ته سوال کول چې هغه ياد ساتى

¹ اے مالِکه خُدايه، په خپل قهر کښې ما مۀ رټه تۀ په خپله غصه کښې سزا ما ته مۀ راکوه.

² ځکه چې ستا غشو سورے کړے يم، او په خپل لاس دې وهلے يم.

³ ستا د قهر په وجه زما وجود کښې بيمارى ده، زما د ګناه په وجه هډوکى مې مات شوى دى.

⁴ زما ګناهونه په ما باندې غالب شوى دى، د ګناه دا پنډ د وړلو د برداشت نه بهر شوے دے.

⁵ پرهرونه مې ټول سخا شول بوئ ترې روان شوے دے، زما د کم عقلتوب په وجه مې ځکه دا حال دے.

⁶ زۀ کوږ شوے خراب شوے يم، زۀ د درد په وجه ټوله ورځ غمژن يم.

⁷ او ملا مې د سرې تبې په وجه سوزيږى، او په بدن کښې مې دم نشته ختميږى.

⁸ زۀ کمزورے شوے بلکل تباه شوے يم، زۀ زبيرګى کوم په زړۀ باندې غمژن يم.

⁹ اے مالِکه خُدايه، زما ټول ارمانونه ستا په وړاندې ښکاره دى، او زما اسويلى آهونه ستا نه پټ نۀ دى.

¹⁰ زړۀ زما درزيږى زما زور په ختمېدو دے، تر دې چې مې نظر د سترګو په ختمېدو دے.

¹¹ د بيمارۍ په وجه زما دوستان او ملګرى زما نه په ډډه ودريږى، تر دې چې خپل خاندان هم رانه لرې لرې کيږى.

¹² دشمنانو راته اېښى دى دامونه هغوئ ما قتلول غواړى، زما د تباهۍ منصوبې جوړوى څوک چې ما ته نقصان رسول غواړى، دوئ ټوله ورځ منصوبې جوړوى راسره دوکه کول غواړى.

¹³ خو زۀ لکه د يو کُوڼ په شان هيڅ نۀ اورم، او زۀ د يو ګونګا په شان شوے يم څۀ نۀ وايم.

¹⁴ زۀ د يو داسې کس په شان شوے يم چې اورېدے نۀ شى، او په خولۀ باندې هيڅ جواب ورکولے نۀ شى.

¹⁵ زۀ ستا په طمع يمه، اے مالِکه خُدايه. اے مالِکه خُدايه تۀ جواب راکړه، ما له زما پاکه خُدايه.

¹⁶ زۀ تا ته کوم سوال دوئ ما پورې خندا ته مۀ پرېږده کله چې زۀ پرېوځم هغوئ مۀ خوشحالوه.

¹⁷ ځکه زۀ غورزېدو ته نزدې شوے يم، او مسلسل دردونو راګېر کړے يم.

¹⁸ زۀ د خپلو ټولو ګناهونو اقرار کوم، زۀ په خپلو ګناهونو ډېره پښېمانتيا کوم.

¹⁹ زما دشمنان ډېر او تکړه دى، ډېر دى چې بې‌وجې ما نه نفرت کوى.

²⁰ د ښو په ځائ دوئ ما سره بد کوى زۀ نېکى کوم په دې وجه هغوئ ما سره بدى کوى.

²¹ اے مالِکه خُدايه، ما مۀ پرېږده، اے زما پاکه خُدايه، زما نه لرې مۀ ودرېږه.

²² زر راشه او زما مدد وکړه، اے مالِکه خُدايه، زما خلاصونکيه.