زبور 2 - Pakistani Yousafzai Pashto

دوېم زبور د خُدائ پاک غوره شوے بادشاه

¹ قومونه ولې په قهر شول او اُمتونه ولې بې‌فائدې سازشونه کوى؟

² د دُنيا بادشاهان راپورته شول او حاکمان د مالِک خُدائ خلاف او د هغۀ د مسيح په خلاف يو ځائ شول.

³ ”راځئ زنځيرونه به مات کړُو، د خُدائ د غلامۍ رسۍ به وغورزوُو.“

⁴ مالِک خُدائ په هغوئ پورې خاندى، کوم چې آسمان کښې ناست دے هغه ورپورې ټوقې کوى.

⁵ نو بيا يې هغه په خپله غصه کښې رټى او په خپل قهر او غضب سره يې يروى.

⁶ مالِک خُدائ فرمائى، ”ما مقرر کړے دے په خپل مقدس غر، ما دے په صيون کښې خپل بادشاه کړو مقرر.“

⁷ زۀ بادشاه به د مالِک خُدائ د حُکم اِعلان وکړم، ”تۀ زما زوئ يې او د نن نه زۀ ستا پلار شوم.

⁸ زما نه وکړه سوال، زۀ به درکړم ټول قومونه، زۀ ميراث کښې تا له در به کړم د دُنيا ټول جائيدادونه.

⁹ د خاورين لوښى په شان به يې تۀ ډکرې کړې، هغوئ به تۀ په سيخ د اوسپنې ټوټې کړې.“

¹⁰ اے حکمرانانو هوښيار شئ، اے د دُنيا بادشاهانو خبردار شئ.

¹¹ د يرې سره د مالِک خُدائ خِدمت کوئ، او په رپېدو سره د هغۀ خوشحالى کوئ.

¹² د هغۀ د زوئ په وړاندې کۀ د زړۀ د اخلاصه ټيټ نۀ شئ، نو هغه زر غصه کيږى، او ناڅاپه به تباه شئ، هغه به بختور شى څوک چې د هغۀ پناه کښې راشى.