زبور 17 - Pakistani Yousafzai Pashto

اوولسم زبور د حضرت داؤد دُعا

¹ اے مالِکه خُدايه، زما د اِنصاف درخواستونه واوره، زما د مدد کولو فريادونه واوره. زما دُعا ته ورکړه پاملرنه، په صادقو شونډو چې کړمه سوالونه.

² ما بې‌ګناه ثابت کړه، ځکه ټول تا ته څرګند دى چې ښۀ کوى کارونه.

³ تا په شپه کښې زما د خيالونو او د زړۀ وکړل امتحانونه، پس د امتحان نه دې په ما کښې پېدا نۀ کړل غلط کارونه، اراده زما پخه ده په ژبه نۀ کړم ګناهونه.

⁴ ما منلى دى ټول ستا حُکمونه کوم چې ما ساتى د ظالمانو د لارو.

⁵ زۀ همېشه ستا په لاره يم روان، زۀ ستا نه نۀ يم اوړېدلے، يم دې پېروکار.

⁶ زۀ دُعا کومه تا ته، اے خُدايه، تۀ به راکړې جوابونه، کله چې دُعا کوم غوږ ونيسه ما ته قبول مې کړه سوالونه.

⁷ ما ته د خپلې لوئې مينې خواږۀ راوښايه، په خپل قُدرت دوئ بچ کوې تۀ له دشمنه څوک چې پناه غواړى له تا نه.

⁸ وساته ما داسې لکه ستا د سترګو تور په شان، د خپل وزرونو په سورى ما پټ کړه.

⁹ د بدعملو خلقو نه ما وساته چې په ما کوى حملې، ما وساته د بې‌رحمه دشمنانو نه چې يې واچولې ګېرې.

¹⁰ کلک کړى دى هغوئ خپل بې‌رحمه زړونه، واوره په خپله د هغوئ د لافو ډک کلامونه.

¹¹ زما نه ګېرچاپېره شوى دى، زۀ يې نيولے يم، کوى دوئ د دې انتظار چې زمکې ته مې راوولى.

¹² زما د وژلو په تلاش کښې دى دوئ لکه د اوږى ازمرى په شان، لکه د خپل ښکار په طمع پټ ناست چې وى زمرے ځوان.

¹³ اے مالِکه، راپاڅه، ودرېږه د دوئ خلاف، په ګوډو کړه شريران، ما د خپلې تُورې په زور له بدعملو نه بچ کړه.

¹⁴ اے مالِکه خُدايه، د خپل لاس په طاقت دې تباه کړه هغه خلق، څوک چې په دې دُنيا لټوى خپل اجرونه. خو په خېټه ماړۀ کړه خپل غوره شوى بنيادمان، د دوئ اولاد سره دې وى ډېر مالونه، په ميراث کښې دې پاتې شى ورته مال او دولتونه.

¹⁵ ځکه زۀ يمه صادق ستا مخ به ووينم، زۀ چې کله راپاڅم ستا ديدن به وکړم په ليدو ستا به مطمئن شم.