زبور 141 - Pakistani Yousafzai Pashto

يو سل او يو څلوېښتم زبور د ماښام دُعا

د حضرت داؤد يو زبور

¹ اے مالِکه خُدايه، زۀ تا ته سوال زارى کومه ما له زر راشه، زما آواز اوره کله چې زۀ درته سوال کوم.

² زما دُعا دې ستا په حضور کښې د خوشبو په شان شى، او زما د لاسونو اوچتول دې تا ته لکه د ماښام د قربانۍ په شان قبول شى.

³ اے مالِکه خُدايه، زما خولۀ قابو کړه، او زما په شونډو نظر وساته.

⁴ زما زړۀ دې په بدو لارو لاړ نۀ شى، او نۀ دې د بدکارو په کارونو کښې حِصه واخلى. او نۀ دې خطاکارو سره مل شى، ما د هغه خلقو د خوندور خوراکونو د خوړلو نه وساته.

⁵ کۀ نېک سړے ما وډبوى دا به مهربانى وى، او د هغۀ رټل به زما دپاره په سر باندې د تېلو په شان وى، او زما سر به د دې تېلو نه اِنکار نۀ کوى، خو زما دُعا به تل د بدعملو د کارونو په خلاف وى.

⁶ کله چې د دوئ بادشاهان د کمرونو نه راوغورزيږى، نو بدعمله به دا زده کړى چې زما وېنا خوږه وه.

⁷ لکه څنګه چې د زمکې په قلبې سره کاڼى برسيره شى، نو دغه شان به زمونږ هډُوکى د قبر په خولۀ کښې خوارۀ وارۀ پراتۀ وى.

⁸ خو زما سترګې ستا په طرف دى، اے قادر مطلق خُدايه، او ستا نه پناه غواړم ما مرګ ته مۀ حواله کوه.

⁹ ما د هغه لټ نه وساته کوم چې دوئ زما دپاره اېښے دے، ما د هغه دامونو نه وساته چې بدعملو زما دپاره خوارۀ کړى دى.

¹⁰ بدعمله دې په خپلو دامونو کښې راګېر شى، چې داسې زۀ ترې بچ شمه.