زبور 111 - Pakistani Yousafzai Pashto

يو سل او يوولسم زبور

¹ د خُدائ ثناء ووايئ. زۀ به په خپل ټول زړۀ سره د مالِک خُدائ لوئى بيان کړم، کله چې زۀ د هغۀ د نېکو خلقو سره په جماعت کښې مِلاو شم.

² د مالِک خُدائ کارونه ډېر لوئ دى، څوک چې په دې فکر کوى نو په هغې کښې خوشحاله دى.

³ د هغۀ کارونه د جلال او لويئ نه ډک دى، او د هغۀ صداقت د تل دپاره ‎پاتې وى.

⁴ د هغۀ معجزې به خلق تل يادې ساتى، زمونږ مالِک خُدائ بخښونکے او مهربان دے.

⁵ د هغۀ نه چې څوک يريږى هغوئ ته رزق ورکوى، هغه خپل لوظ د تل دپاره ياد ساتى.

⁶ هغۀ خپلو خلقو ته د خپلو کارونو زور ښودلے دے، او هغوئ ته يې د نورو قومونو زمکې ورکړى دى.

⁷ د هغۀ د لاس ټول کارونه په اِنصاف او ښۀ دى، او د هغۀ ټول اصُولونه اعتبارى دى.

⁸ او هغه تر ابده قائم پاتې کېدونکى دى، او دا ټول په وفادارۍ او صداقت سره شوى دى.

⁹ هغۀ د خپلو خلقو دپاره کفاره ورکړه، هغۀ خپل لوظ تر ابده پورې قائم کړو، د هغۀ نوم مقدس دے او شان او شوکت لرى.

¹⁰ د مالِک خُدائ نه يره کول د حکمت شروع ده، هر هغه څوک چې د هغۀ قانون منى هغه هوښيار دے، د تل دپاره به د هغۀ ثناء صِفت وى.