زبور 109 - Pakistani Yousafzai Pashto

يو سل او نهم زبور د يو زورېدلى سړى فرياد

د موسيقۍ د مشر دپاره: د حضرت داؤد يو زبور

¹ اے پاکه خُدايه، د چا چې زۀ ثناء صِفت کوم، تۀ خاموشه مۀ پاتې کېږه،

² ځکه چې بدعملو او دوکه بازو زما خلاف خپله خولۀ خلاصه کړې ده، او دوئ زما په حقله دروغ وائى.

³ د نفرتونو ګېره يې زما نه راتاو کړې ده، دوئ هيڅ بې‌هيڅه په ما حمله کړې ده.

⁴ زما د مينې په بدل کښې يې په ما اِلزامونه ولګول، خو زۀ د هغوئ دپاره دُعا کوم.

⁵ زما د ښو په بدله کښې ما سره بد کوى، دوئ زما د مينې په بدله کښې ما نه نفرت کوى.

⁶ اے خُدايه، تۀ په دوئ باندې خراب خلق مقرر کړه چې دوئ ملامته کړى، په دۀ اِلزام لګونکے دې د دۀ ښى لاس ته ودريږى.

⁷ او هغه دې په عدالت کښې مجرم وګرځولے شى، او د هغۀ دُعاګانې دې ورته په ګناه حساب شى.

⁸ او د هغۀ عُمر دې لنډ شى، د هغۀ د مشرۍ مقام دې نورو خلقو ته حواله شى.

⁹ د هغۀ بچى دې يتيمانان شى د هغۀ ښځه دې کونډه شى.

¹⁰ د هغۀ بچى دې ملنګان او خيرماران شى، او د خپلو ورانو کنډرو نه دې وويستلے شى.

¹¹ قرض‌خوا دې د هغۀ نه هر څۀ واخلى، او د هغۀ د مزدورۍ مېوه دې پردى خلق لوټ کړى.

¹² هغۀ سره دې څوک ښېګړه ونۀ کړى او نۀ دې څوک د هغۀ په يتيمانانو بچو رحم وکړى.

¹³ په دُنيا کښې دې د هغۀ نسل ختم شى، او په راتلونکى نسل کښې دې د هغۀ نوم ختم شى.

¹⁴ مالِک خُدائ دې د هغۀ د پلار نيکۀ ګناهونه نۀ هېروى، او نۀ دې د هغۀ د مور ګناهونه وروبخښى.

¹⁵ او د هغوئ ګناهونه دې د تل دپاره د مالِک خُدائ په وړاندې وى، نو چې دغه شان د هغوئ يادګار د زمکې نه ورک کړى.

¹⁶ ځکه چې هغۀ کله په چا باندې د رحم کولو سوچ هم نۀ دے کړے، خو تل د غريب او حاجتمند او د مايوسه د مرګ بندوبست کوى.

¹⁷ د هغۀ د لعنت کولو سره مينه وه خو دا دې په هم دۀ راواپس شى، د هغۀ برکت ورکول نۀ خوښېدل نو برکت دې هغۀ نه لرې شى.

¹⁸ لعنت يې لکه د جامو اغوستے وو، دا د دۀ بدن ته لکه د اوبو ورننوتے وو، او هډوکو ته يې لکه د تېلو ورننوتے وو.

¹⁹ د چُوغې په شان دې دا لعنت هم د دۀ نه راتاو شى، او د کمربند په شان دې د تل دپاره د ملا نه تاو وى.

²⁰ څوک چې په ما اِلزام لګوى هغوئ ته دې دغه سزا ورکړى، او هغوئ ته هم څوک چې زما غېبت کوى.

²¹ خو تۀ، اے قادر مطلق مالِکه خُدايه، د خپل نوم په خاطر دې هم ما سره ښۀ وکړه، او د خپلې مينې د ښۀ‌والى په خاطر دې هم ما بچ کړه.

²² ځکه چې زۀ غريب او ضرورتمند يم، او زړۀ په ما کښې دننه زخمى دے.

²³ زۀ لکه د مازيګر د سورى په شان په ختمېدو يم، او زۀ لکه د مُلخ په شان شړلے شوے يم.

²⁴ زما ګوډې د روژو په وجه کمزورې شوې دى، او زما نه د هډوکو تشه ډانچه جوړه شوې ده.

²⁵ زۀ د خپلو دشمنانو د خندا شوم، کله چې هم ما ګورى نو خپل سرونه خوځوى.

²⁶ اے مالِکه خُدايه، زما پاکه خُدايه ما سره مدد وکړه، د خپلې ابدى مينې په خاطر ما بچ کړه.

²⁷ هغوئ ته دې معلومه شى چې دا ستا لاس وو، چې دا هر څۀ تا وکړل اے مالِکه خُدايه.

²⁸ دوئ به لعنت کوى خو تۀ به برکت ورکوې، کله چې دوئ حمله وکړى نو تۀ به يې وشرموې، خو ستا خِدمتګار به خوشحاله وى.

²⁹ په ما اِلزام لګونکى دې په شرم پټ شى شرم کښې دې د چُوغې په شان پټ شى.

³⁰ زۀ به په خپله ژبه د مالِک خُدائ لوئى بيان کړم، او زۀ به په لويه ډله کښې د هغۀ ثناء صِفت وکړم.

³¹ ځکه چې هغه د حاجتمندو مددګار دے، چې د هغه چا نه يې وساتى څوک چې دوئ مجرموى.