زبور 101 - Pakistani Yousafzai Pashto

يو سل او يو زبور د بادشاه وعدې

د حضرت داؤد يو زبور

¹ زۀ به ستا د مينې او اِنصاف سرود ووايم، او زۀ به تا ته مالِک خُدايه د ثناء سرود ووايم.

² زۀ به احتياط کوم چې بې‌داغه ژوند تېر کړم، خو تۀ به زما د مدد دپاره کله راځې؟ او زۀ به په خپل کور کښې په صفا زړۀ ژوند تېروم.

³ کوم څيزونه چې فاسد وى زۀ به ورته نۀ ګورم. د بې‌ايمانانو د کارونو نه به نفرت کوم، او زۀ به د هغوئ سره کار نۀ ساتم.

⁴ او د چا چې وى زړونه کاږۀ ما نه به لرې وى، او زۀ به د بدۍ سره هيڅ کار نۀ ساتم.

⁵ څوک چې پټ کوى د خپلو ګاونډيانو غېبتونه، زۀ به هغه چپ کوم. د چا چې سترګې کبرژنې او مغروره وى، هغه سړے به زۀ نۀ برداشت کوم.

⁶ زما سترګې به په دُنيا کښې د ايماندارو په لټون شى، چې هغوئ ما سره اوسيږى. د چا کردار چې بې‌داغه وى نو هغوئ به زما خِدمت کوى.

⁷ زما په کور کښې به دوکه مار ته د اوسېدو اجازت نۀ وى، او دروغژن به زما په حضور کښې ودرېدلے نۀ شى.

⁸ هر سحر به زۀ هغه بدکاره چې په مُلک کښې مې اوسيږى تباه کوم، زۀ به هر بدعمله د مالِک خُدائ د ښار نه ورک کړم.