ايُوب 29 - Pakistani Yousafzai Pashto

يو کم دېرشم باب د حضرت ايُوب خپله صفائى پېش کول

¹ ايُوب خپله خبره بيا شروع کړه او وې فرمائيل،

² ”کاش چې تېر عُمر زما بيا راغلے وے، چې په کوم وخت کښې د خُدائ پاک په ما باندې نظر وو،

³ هغۀ ما ته رڼا کړه کله چې زۀ په تيارۀ کښې ګرځېدم.

⁴ کله چې زۀ په ځوانۍ کښې وم، او د خُدائ پاک د دوستۍ نظر زما په کور باندې وو،

⁵ کله چې قادر خُدائ زما مل وو، او زما بچى زما نه ګېرچاپېره تاو وُو،

⁶ کله چې ما کره پئ ډېر تېر وُو، او ما کره تېل د نِهرونو په شان بهېدل.

⁷ کله چې زۀ د ښار دروازې ته تلم، او د جرګې په ځائ کښې به د عزتمندو مشرانو سره کښېناستم،

⁸ نو ځوانان به پاڅېدل او لا به ړل، او بوډاګان به اوچت شول او وبه درېدل،

⁹ مشران خلق به چپ شول، او په خپلو خُلو به يې لاسونه کېښودل.

¹⁰ د خانانو آوازونه به غلى شول، او د هغوئ د خولې نه به يوه خبره هم نۀ وتله.

¹¹ هر چا به چې زما په حقله اورېدل نو هغوئ به زما صِفت کولو. چې هر چا به زۀ ليدلم نو هغوئ به زما ښۀ وئيل.

¹² کله به چې غريبانانو څۀ غوښتل نو ما به يې مدد کولو، او د حاجتمندو يتيمانانو مرسته به مې کوله.

¹³ چې څوک به سخت غمژن وُو نو هغوئ به زما ښۀ وئيل، او زما په وجه به کونډو د خوشحالۍ سندرې وئيلې.

¹⁴ ما د صداقت هر يو کار کولو، اِنصاف او صداقت د يوې چُوغې او د پټکى په شان وو.

¹⁵ زۀ د ړندو دپاره سترګې وم، او د ګوډيانو دپاره پښې وم.

¹⁶ زۀ د ضرورتمندو د پلار په شان وم، او د مسافرو مرسته به مې کوله.

¹⁷ ما د ظالمانو ژامنې ماتې کړې، او د هغوئ نه مې مظلومان خلاص کړل.

¹⁸ زما خيال دا وو چې ډېر عُمر به ژوندے يم او په آرام سره به په کور کښې مړ شم.

¹⁹ زۀ د داسې ونې په شان وم چې جرړې يې اوبو ته رسېدلې وى او څانګې يې ټوله شپه په پرخه لامدې وى.

²⁰ خلقو به هر وخت زما صِفت کولو او زما په مټو به لا هم زور زياتېدو.

²¹ هر چا به زما نصيحت اورېدو، او په خاموشۍ سره به زما د خبرې په انتظار کښې ناست وُو.

²² کله چې ما خبرې وکړې نو هغوئ بيا څۀ ونۀ وئيل، او زما خبرې په هغوئ لکه د شاتو لګېدې.

²³ هغوئ زما د خبرو داسې اِنتظار کولو لکه چې د باران اِنتظار کوى، په هغوئ باندې زما خبرې د سپرلى د باران په شان لګېدې.

²⁴ کله چې هغوئ بې‌حوصلې وُو نو ما د هغوئ ډاډګيرنه کوله، او زما په وجه د هغوئ حوصله مضبوطه شوه.

²⁵ ما د مشر په شان هغوئ ته وښودل چې څۀ به کوى، زۀ د لښکر د بادشاه په شان د هغوئ سره اوسېدم، او غمژنو له مې تسلى ورکوله.