ايُوب 17 - Pakistani Yousafzai Pashto

اوولسم باب د حضرت ايُوب د خپل آرام دپاره دُعا کول

¹ زما زور ختم شوے دے او زما ورځې لنډې شوې دى، او قبر زما دپاره تيار دے.

² زما نه ګېرچاپېره مسخرې کوونکى راتاو دى، او زۀ ګورم چې هغوئ ما ته سپکې خبرې کوى.

³ اے خُدايه پاکه، تۀ زما ضمانت وکړه، ځکه چې بل هيڅ څوک به زما ذمه وارى وانۀ خلى.

⁴ ځکه چې تا د هغوئ په ذهنونو باندې پړدې لګولې دى، هغوئ مۀ پرېږده چې په ما غالب شى.

⁵ څوک چې د خپلې فائدې دپاره دوستان دوکه کوى، نو د هغوئ د اولاد سترګې به ړندې شى.

⁶ خُدائ پاک زۀ د خلقو دپاره د خندا کړے يم، هغوئ زما په مخ باندې توکاڼى توکى.

⁷ د غم په وجه زما سترګې سرې شوې دى، او زما بدن اوچ کلک شوے دے.

⁸ کله چې نېکان خلق ما وګورى نو په لړزان شى، او بې‌ګناه خلق د خُدائ پاک نه د منکرو خلقو مخالفت کوى.

⁹ خو صادقان د خپلې لارې نه نۀ اوړى، چې صادقان ورځ په ورځ نور هم تکړه کيږى.

¹⁰ اوس تاسو ټول چرته ما ته څۀ سمه خبره وکړئ، خو بيا به هم په تاسو کښې يو هوښيار کس پېدا نۀ کړم.

¹¹ زما دوران تېر شو او زما منصوبې ناکامه شوې، زما نه زما اُميدونه ختم شول.

¹² هغوئ د شپې نه ورځ جوړوى، او رڼا ته تيارۀ وائى.

¹³ زۀ د مرګ په طمع يم، او زۀ به تل په تيارۀ کښې پروت يم،

¹⁴ کۀ زۀ قبر ته ووايم چې تۀ زما پلار يې، او چينجو ته ووايم چې تاسو زما مور يا خور يئ،

¹⁵ نو بيا زما اُميد چرته دے؟ او دا چا ته ښکارى؟

¹⁶ نو زما ټول اُميدونه به په قبر کښې فنا شى؟ او زما ټول ارمانونه به خاورې شى څۀ؟“