Sant Matiéu 9 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE NOUVEN

Jèsu garis un ome paralisa. — Voucacioun de S. Matiéu. — Responso à prepaus di pecadou e dóu june. — Garisoun de l'Emourouïsso e resurreicioun de la chato de Jaïre. — Jèsu rènd la visto à dous avugle e la paraulo à-n-un mut endemounia.

¹ Jèsu estènt mai mounta dins la barco, repassè lou lau e venguè dins sa vilo.

² E veici que i'aduguèron un paraliti coucha dins uno brèsso. E de vèire, Jèsu, la fe d'aquéli gènt, diguè au paure rampous: Agues fisanço, moun fiéu, te soun remés ti pecat.

³ E subran quàuquis-un dis Escribo diguèron dintre éli: Aquéu-d'aqui blasfèmo.

⁴ Mai Jèsu legiguè dins si pensado e ié venguè: Perqué pensas à mau dins lou founs de vòsti cor?

⁵ Dequ' es lou mai eisa, de dire: Te soun remés ti pecat; o de dire: Lèvo-te e marcho?

⁶ Or, pèr que sachés que lou Fiéu de l'ome a lou poudé sus terro de remetre li pecat: Lèvo-te, diguè au paralitica, cargo ta brèsso e vai-t'en à toun oustau.

⁷ Aquest se levè e s'enanè à soun oustau.

⁸ En lou vesènt, lou pople n'aguè grand temoùr, e rendeguè glòri à Diéu d'avé douna tant de poudé is ome.

⁹ Jèsu, sourtènt d'aqui, veguè 'n ome dóu noum de Matiéu asseta au burèu dis impousicioun, em' acò ié diguè: Seguisse-me! Aquest s'aubourè subran e lou seguiguè.

¹⁰ E s'anè trouva qu'estènt à taulo dins l'oustau, pas mau de publican e de pecadou venguèron s'entaula 'mé Jèsu e si disciple.

¹¹ De vèire acò, li Farisen diguèron à si disciple: Coume vai que voste mèstre manjo en coumpagno di publican e di pecadou?

¹² Mai Jèsu, lis aguènt ausi, ié diguè: Es pas li gènt gaiard qu'an besoun dóu mede in, mai li malaut.

¹³ Anas dounc aprene ço que vòu dire: Es la misericòrdi que vole e noun lou sacrifice. Siéu pas vengu, dóumaci, souna li juste, mai li pecadou.

¹⁴ Alor s'avancèron d'éu li disciple de Jan e ié diguèron: Coume vai que nautre emé li Farisen junan souvènt, e que vòsti disciple junon pas?

¹⁵ Jèsu ié respoundeguè: Es que podon, lis ami dóu nòvi èstre dins lou dóu, d'enterin qu'es em' éli lou nòvi? Mai vendra 'n tèms que lou nòvi ié levaran e alor junaran.

¹⁶ Res pedasso emé de drap rufe un abihage vièi: empourtarié, dóumaci, un rode de l'abihage, e bèn mai gros sarié l'estras.

¹⁷ Se bouto pas nimai de vin nouvèu dins d'ouire vièi: autramen se roumpon lis ouire, e lou vin s'escampo, e lis ouire soun perdu; mai bouton lou vin nouvèu dins d'ouire nòu, e ansin tóuti dous se counservon.

¹⁸ D'enterin que ié disié 'cò, veici qu'un catau s'avancè d'éu, e l'adouravo, disènt: Segnour, ma chato vèn de mouri; mai venès, pausas vosto man sus elo e tournara en vido.

¹⁹ Jèsu, s'aubourant, lou seguiguè, e tambèn si disciple.

²⁰ Or, vous trouvarés qu'uno femo, enuiado dempièi douge an d'uno perdo de sang, s'avancè à rèire d'éu e ié touquè la franjo de sa raubo.

²¹ Car se disié dintre elo: Se 'no fes toque soulamen sa raubo, sarai garido.

²² Jèsu, se revirant e la vesènt, ié diguè: Fisanço, ma fiho, vosto fe vous a garido. E garido fuguè la femo, partènt d'aquelo ouro.

²³ Jèsu, estènt pièi vengu à l'oustau dóu catau e vesènt de flahutaire em' un mouloun de gènt que menavon grand varai, ié diguè:

²⁴ Levas-vous d'aqui, qu'es pas morto la pichouno, mai dor. E li gènt se trufavon d'éu.

²⁵ Quouro aguèron mes deforo tout aquéu mounde, éu intrè e prenguè la man de la chatouno. Tant-lèu aquesto se levè.

²⁶ E lou brut d'aquéu miracle s'espandiguè dins tout lou terraire.

²⁷ Coume Jèsu sourtié d'aqui, dous avugle i'anèron après en cridant e disènt: Agués pieta de nautre, Fiéu de Dàvi.

²⁸ E quand aguè tourna dins soun oustau I'anèron trouva lis avugle. E ié diguè Jèsu: Cresès que vous pode faire acò? Ié respoundeguèron: Si, Segnour.

²⁹ Alor ié touquè lis uei en disènt: Coume cresès, ansin vous siegue fa.

³⁰ E fuguèron dubert sis uei. Em' acò Jèsu li rambaiè, disènt: Avisas-vous que degun lou sache.

³¹ Mai éli, s'enanant, esbrudiguèron sa renoumado pèr tout lou païs.

³² Venien de sourti, quand à Jèsu ié presentèron un ome mut, endemounia.

³³ Or, lou demòni uno fes embandi, parlè lou mut, e li gènt n'en fuguèron espanta. Jamai, fasien, s'es vist de causo ansin en Israèl.

³⁴ Li Farisen, pèr contro, disien: Es au noum dóu prince di demòni que bandis li demòni.

³⁵ Pamens s'enanavo Jèsu de tout caire pèr li vilo e li vilage, ensignant dins li sinagogo, predicant l'evangèli dóu reiaume e garissènt tout malautun e touto infiermita.

³⁶ E de vèire aquéli pople, n'en aguè pieta: èron ablasiga, dóumaci, e 'stendu pèr lou sòu coume de fedo sènso pastre.

³⁷ Em'acò diguè à si disciple: La meissoun de tout segur es grosso, mai d'oubrié n'i'a gaire.

³⁸ Pregas dounc lou mèstre de la meissoun que mande de travaiaire à sa meissoun.