Sant Matiéu 17 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE DÈS-E-SETEN

La trasfiguracioun. — L'avenimen d'Elìo. — Garisoun d'un paure luna. — La fe, la preguiero, lou june. — Jèsu anóuncio tourna-mai sa passioun e sa mort. — La pago dóu tribut.

¹ Sièis jour après, Jèsu prenguè Pèire, Jaque e Jan soun fraire em' acò li menè à despart sus uno auto mountagno;

² E s'atrouvè trasfigura davans éli, e trelusiguè sa fàci coume lou soulèu, e si vièsti coume la nèu blanquejèron.

³ E tout-d'un-tèms veguèron Mouïse emai Elìo que charravon em'éu.

⁴ Pèire alor, prenènt la paraulo, à Jèsu diguè: Nous es en-de-bon d'èstre eici! se voulès, fasen eici tres tibanèu, un pèr vous, un pèr Mouïse, em' un pèr Elìo.

⁵ Parlavo encaro, e veici qu'un nivo trelusènt lis oumbrejè. E veici que dóu nivo venguè 'no voues, disènt: Aquéu es moun Fiéu bèn-ama en quau iéu m'agrade; escoutas-lou.

⁶ E d'ausi 'cò-d'aqui, li disciple toumbèron de mourre-bourdoun, esfraia mai-que-mai.

⁷ Mai Jèsu s'avancè, li touquè e ié diguè: Aubouras-vous, e n'agués pas pòu.

⁸ Alor, aussant lis uei, éli veguèron degun mai que Jèsu.

⁹ E coume davalavon de la mountagno, Jèsu ié faguè aquesfo recoumandacioun: Parlessias en res d'aquelo vesioun, d'aqui-que lou Fiéu de l'ome ague ressuscita d'emé li mort.

¹⁰ Sus acò, si disciple ié demandèron: Perqué lis Escribo dison que fau qu'Elìo d'abord vèngue.

¹¹ Éu ié respoundeguè: Elìo segur dèu veni e restaurara touto causo.

¹² Mai vous dise qu'Elìo es vengu deja e l'an pas couneigu; mai i'an fa contro, éli, tout ço qu' an vougu. Es coumo acò que faran soufri lou Fiéu de l'ome.

¹³ Alor coumprenguèron li disciple qu'èro de Jan-Batisto que parlavo.

¹⁴ Quouro fuguè vengu vers lou pople, un ome s'avancè e toumbè d'ageinouioun davans éu, en disènt: Segnour, agués pieta de moun fiéu! es luna e reboulis lou martire, car souvènt cabusso dins lou fiò e proun fes dins l'aigo.

¹⁵ L'ai fa vèire à vòsti disciple e l'an pas pouscu gari.

¹⁶ Sus acò Jèsu s'esclamè: O raço mescresènto e marrido, quant de tèms sarai emé vautre? quant de tèms vous supourtarai? Adusès-me-lou eici.

¹⁷ E Jèsu remouchinè lou demòni que sourtiguè de l'enfant, e fuguè l'enfant gari sus l'ouro.

¹⁸ Alor s'avancèron li disciple vers Jèsu, e secretamen ié demandèron: Coume vai qu' avèn pas pouscu l'embandi, nous-autre, aquéu demòni?

¹⁹ Jèsu ié respoundeguè: Raport à vosto incredulita. Veramen vous lou dise, s' avias de fe coume un gran de serbe, dirias à-n-aquelo mountagno: Passo d'aqui aqui, que ié passarié, e i'aurié rèn d'impoussible pèr vautre.

²⁰ Mai aquelo merço de demòni noun s'embandis que pèr la preguiero e lou june.

²¹ Coume se devinavon en Galilèio, Jèsu ié diguè: Sara lou Fiéu de l'ome, abandouna entre li man dis ome.

²² Éli lou faran mouri, e au jour tresen ressuscitara. E n'en fuguèron que-noun-sai tristas.

²³ Quouro fuguèron vengu à Cafarnaoun, aquéli que percevien lou didracmo venguèron trouva Pèire e ié diguèron: Voste mèstre pago lou didracmo, parai?

²⁴ Si, éu respoundeguè. E tre intra dins l'oustau, Jèsu prenguè lou davans, disènt: Que te sèmblo. Simoun? Li rèi de la terro, de quau reçaupon lou tribut o la cènso? de sis enfant o bèn dis estrangié?

²⁵ Pèire respoundeguè: Dis estrangié. Jèsu ié faguè: Adounc n'en soun eisènt lis enfant.

²⁶ Dins acò, pèr pas lis escandalisa, vai-t'en à la mar e mando ta caneto; em'acò lou proumié pèis que mountara, aganto-lou, fai lou bada e trouvaras dins sa bouco un estatèri; lou prendras e lou dounaras à-n-aquéli gènt pèr iéu emai pèr tu.