Sant Marc 9 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE NOUVEN

La trasfiguracioun dóu Crist. — Garisoun d'un endemounia. — Segoundo anóuncio de la Passioun. — Sus l'umelita, l'escandale, l'infèr.

¹ Sièis jour après, Jèsu prenguè Pèire emé Jaque e Jan, e li menè sus uno auto mountagno, à despart, éli soulet, em' acò fuguè trasfigura davans éli.

² Si vièsti venguèron resplendènt e blanc d'uno blancour de nèu, que i'a ges de paraire sus la terro que n'en posque faire d'autant blanc coume éli.

³ E Elìo apareiguè emai Mouïse que charravon emé Jèsu.

⁴ Pèire alor, prenènt la paraulo, diguè à Jèsu: Mèstre, nous es en-de-bon d'èstre eici! fasen-ié tres tibanèu, un pèr vous, un pèr Mouïse, em' un pèr Elìo.

⁵ Sabié pas, dóumaci, ço que disié, bèn tant èron espavourdi.

⁶ E s'acampè 'n nivo que lis oumbrejè e venguè 'no voues dóu nivo, que disié: Aquest es moun Fiéu bèn-ama, escoutas-lou.

⁷ E tant-lèu, espinchant de tout caire, veguèron plus res, senoun Jèsu soulet em' éli.

⁸ Coume davalavon de la mountagno, éu i'óusservè que counfèsson en degun ço qu'avien vist, d'aqui-que lou Fiéu de l'ome fuguèsse ressuscita di mort.

⁹ E gardèron la causo pèr éli, tout en se remenant dequ' èro acò: D'aqui-que fuguèsse ressuscita di mort.

¹⁰ Alor lou questiounèron, en disènt: Perqué li Farisen e lis Escribo dison que fau qu'Elìo vèngue d'abord?

¹¹ Éu ié respoundeguè: Elìo, s'en-cop vendra, restaurara touto causo, e coume acò 's escri dóu Fiéu de l'ome, éu soufrira mai-que-mai e sara mespresa.

¹² Mai vous dise qu'Elìo es deja vengu e i'an fa tout ço qu'an vougu, coume acò 's escri d'éu.

¹³ Estènt tourna vers si disciple, veguè 'n mouloun de gènt à l'entour d'éli e d'escribo que disputavon em' éli.

¹⁴ Sus lou cop tout lou pople, en vesènt Jèsu, fuguè atupi; restèron espavourdi li gènt e courrènt vers éu lou saludavon.

¹⁵ Éu ié demandè: Dequé disputas entre vautre?

¹⁶ E n'i'aguè un dins la foulo que faguè: Mèstre, vous ai adu moun drole qu'es agarri d'un esperit mut.

¹⁷ Tóuti li fes que l'aganto, lou barrulo au sèti; em' acò lou pichoun escumo, crussis di dènt e se desseco. Ai prega vòsti disciple de l'escounjura, mai l'an pas pouscu.

¹⁸ Jèsu ié respoundeguè: O raço mescresènto! quant de tèms sarai emé vautre? quant de tèms vous supourtarai? Adusès-me-lou.

¹⁹ E l'aduguèron. Tant-lèu aguè vist Jèsu, l'esperit lou sagagnè, e, debana pèr lou sòu, se ié viéutoulavo en escumant.

²⁰ Jèsu demandè au paire dóu pichot: Quant i'a de tèms qu'acò-d'aqui i'arribo? Aquest ié venguè: Dempièi soun enfanço.

²¹ Souvènti-fes l'esperit l'a jita dins lou fiò e peréu dins l'aigo pèr lou faire peri. Mai se poudès quaucarèn, ajudas-nous, agués pieta de nautre,

²² Jèsu ié respoundeguè: Se pos crèire, tout es poussible pèr aquéu que crèi.

²³ Subran s'escridè, lou paire dóu pichot, e tout en lagremejant diguè: Crese, Segnour; ajudas moun incredulita.

²⁴ Em' acò Jèsu, vesènt lou mounde qu'en aio s'acampavo, remouchinè l'esperit orre, en disènt: Esperit sourd e mut, iéu te lou coumande, sorte d'aquel enfant e ié rintres plus.

²⁵ Alor en quilant e rudamen lou sagagnant, l'esperit sourtiguè; e restè lou pichot coume mort, bèn tant que forço gènt disien: Es mort.

²⁶ Mai Jèsu, lou prenènt pèr la man l'aubourè e se tenguè dre.

²⁷ Quouro fuguè Jèsu intra dins l'oustau, si disciple à la secrèto ié demandèron: Coume vai que nautre l'avèn pas pouscu foro-bandi?

²⁸ Éu ié venguè: Aquelo merço de demòni noun se pòu foro-bandi que pèr la preguiero e lou june.

²⁹ Estent parti d'aqui, travessèron la Galilèio; e voulié que res lou sachèsse.

³⁰ D'enterin ensignavo si disciple e ié disié: Sara, lou Fiéu de l'ome, abandouna entre li man dis ome; éli lou tuaran, e uno fes mort, éu lou jour tresen ressuscitara.

³¹ Mai éli coumprenien rèn aquelo paraulo e avien pòu de lou questiouna.

³² Venguèron pièi à Cafarnaoun. Quand fuguèron au lougis, éu ié demandè: De que charravias pèr camin?

³³ Mai éli mutavon pas, dóumaci pèr camin s'èron disputa ensèmble pèr saupre quau d'entre éli èro lou mai grand.

³⁴ Or s'estènt asseta, éu sounè li Douge e ié diguè: Se quaucun vòu èstre lou proumié, sara de tóuti lou darrié e de tóuti lou servènt.

³⁵ Pièi prenènt un pichot, lou boutè au mitan d'éli; e après i'avé fa 'no brassado, à-n-éli ié diguè:

³⁶ Qu reçaup un pichot coume aquest en moun noum, me reçaup iéu; e qu me reçaup, noun me reçaup iéu, mai Aquéu que m'a manda.

³⁷ Jan, alor, prenènt la paraulo, ié venguè: Mèstre, n'avèn vist un que coucho li demòni en voste noum, e qu'es pas de nosto souco, em' acò l'avèn empacha.

³⁸ Mai Jèsu diguè: L'empachés pas; i'a res dóumaci que miracleje en moun noum e que posque tout-d'un tèms après mau-parla de iéu.

³⁹ Qu noun es contro vautre, es pèr vautre.

⁴⁰ Qu vous pourgira béure un vèire d'aigo en moun noum, sufis que sias au Crist, veramen vous lou dise, noun perdra sa recoumpènso.

⁴¹ Mai se quaucun escandalisavo un d'aquéli pichounet que creson en iéu, miés vaudrié pèr éu que ié boutèsson autour dóu còu uno pèiro mouniero e lou cabussèsson à la mar.

⁴² E se ta man t'escandaliso, copo-la: t'es mai en-de-bon d'intra manchet dins la vido que d'ana emé dos man dins la dano, dins lou fiò inamoussable,

⁴³ Aqui ounte soun verme d'éli mor pas, onnte lou fiò s'amosso pas.

⁴⁴ E se toun pèd t'escandaliso, copo-lou: t'es mai en-de-bon d'intra goi dins la vido eternalo que d'èstre debaussa, en aguènt dous pèd, dins la dano dóu fiò inamoussable,

⁴⁵ Aqui ounte soun verme d'éli mor pas, ounte lou fiò s'amosso pas.

⁴⁶ E se toun uei t'escandaliso, derrabo-lou: t'es mai en-de-bon d'intra borgne dins lou reiaume de Diéu que d'èstre debaussa, en aguènt dous uei, dins la dano dóu fiò,

⁴⁷ Aqui ounte soun verme d'éli mor pas, ounte lou fiò s'amosso pas.

⁴⁸ Car saran tóuti sala pèr lou fiò, coume touto vitimo a d'èstre salado emé de sau.

⁴⁹ Es bono, la sau; mai se la sau fadejo, emé dequé l'assesounarés? Agués en vautre de sau, e la pas agués-la entre vautre.