Sant Marc 4 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)CHAPITRE QUATREN Li parabolo dóu semenaire, de la semenço que vai creissènt à cha pau, e de la grano de serbe. — Brefounié sus lou lau de Genesarèt. 1 E tourna-mai se boutè à predica dóu caire de la mar; e s'acampè à soun entour un tau mouloun de pople, que mountè s'asseta dins uno barco sus la mar, e touto la foulo èro en terro, long de la ribo. 2 E i'ensignavo forço causo en parabolo, e ié disié dins soun ensignamen: 3 Ausès: Veici que sourtiguè lou semenaire pèr semena. 4 E d'enterin que semenavo, uno part de la semenço toumbè de-long dóu camin, em' acò venguèron lis aucèu de l'èr e la mangèron. 5 Uno autro part toumbè dins de rode peirous ounte i'avié qu'un pau de terro, e ié greiè lèu, qu'avié pas la founsour dé terro que falié. 6 Or, lou soulèu estènt leva, fuguè rabinado, e coume avié ges de tacino, se sequè. 7 Uno autro part toumbè dins lis espino, e lis espino en creissènt l'estoufèron, em' acò faguè ges de fru. 8 Uno autro part toumbè dins de terro bono e dounè de fru que mountavo e creissié, de maniero que quàuqui gran faguèron d'un trento, d'autre d'un sieissanto, d'autre d'un cènt. 9 E disié: Quau a d'auriho pèr l'ausi, que que l'ause. 10 Tre que se devinè soulet, li Douge qu'èron em' éu lou questiounèron sus aquelo parabolo. 11 E ié diguè: A vautre vous es douna de counèisse lou mistèri dóu reiaume de Diéu; mai pèr aquéli que deforo soun, tout acò se passo en parabolo, 12 De maniero que, tout en ié vesènt, vegon e vegon pas, e tout en escoutant, noun auson ni coumprengon, cregnènço de se counverti e d'avé lou perdoun de si pecat. 13 E ié diguè: La coumprenès pancaro, aquelo parabolo? Coume li coumprendrés alor, tóuti lis àutri parabolo? 14 Aquéu que semeno, semeno la paraulo. 15 Or, d'ùni que i'a soun de-long dóu camin ounte se semeno la paraulo, e quouro l'an ausido, zóu! vèn Satan e piho la paraulo qu'èro estado semenado dins si cor. 16 D'ùni que i'a tambèn reçaupon la semenço dins de rode peirous; entre ausi la paraulo, lèu-lèu emé grand gau la reçaupon; 17 Mai de racino estènt sènso, duron qu'un tèms; em' acò pièi vèngue lou treboulun e la persecucioun à prepaus de la paraulo, tant-lèu soun escandalisa. 18 D'àutri que i'a reçaupon la semenço dins lis espino: es aquéli qu'escouton la paraulo; 19 Mai li pensamen d'aquest siècle e l'engano di richesso emai lis àutri coubesènço fasènt intrado en éli i'estoufon la paraulo, e de fru n'i'a pas ges. 20 Enfin aquéli qu'an agu la semenço en bono terro, es aquéli qu'escouton la paraulo, la reçaupon e cargon de fru fasènt d'un trento d'un sieissanto e d'un cènt. 21 Ié disié peréu: Es que fan veni lou lume, pèr lou bouta souto la panau o bèn souto lou lié? N'es-ti pas pèr lou bouta sus lou candelié? 22 Dóumaci noun i'a rèn d'escoundu que noun ague d'èstre desacata, e rèn se fai à la secrèto que noun ague de parèisse au grand jour. 23 Se quaucun a d'auriho pèr entèndre, qu'entènde. 24 Ié disié mai: Fasès atencioun à ço qu'entendès. Emé la mesuro qu'aurés mesura lis autre vous mesuraran, e vous n'i'apoundran encaro. 25 Dóumaci quau a ié dounaran; e quau noun a, meme ço qu'a ié levaran. 26 Disié tambèn: N'en es dóu reiaume de Diéu coume quand un ome fai de semenço dins uno terro. 27 Que dorme, que se lève, de niue o de jour, la semenço greio e crèis sènso que se n'avise. 28 Car es la terro que jito d'esperelo, proumié l'erbo, pièi l'espigo e pièi lou blad que grano dins l'espigo; 29 Em'acò quand es madur, zóu! ié mandon lou voulame, per-ço-que la meissoun es aqui. 30 Disié mai: En que coumpararen lou reiaume de Diéu? e pèr quinto parabolo lou representaren? 31 Es coume uno grano de serbe que, quouro la semenon, es la mai pichouneto de tóuti li grano que soun sus la terro; 32 Mai, uno fes semenado, elo mounto e vèn mai auto que tóuti li liéume, e jito de branco proun grando pèr que poscon à l'oumbro, lis aucèu de l'èr, se ié pausa. 33 Pèr de noumbróusi parabolo d'aquéu biais, éu ié parlavo. Ansin, en diferènti parabolo, éu predicavo sa paraulo, segound coume poudien l'entèndre; 34 E noun ié parlavo pas sènso parabolo; mai pièi à despart esclargissié tout acò à si disciple. 35 Aquéu meme jour, sus lou sero, ié diguè: Passen de l'autro man. 36 Faguèron dounc parti la foulo, e lou menèron em' éli dins la barco mounte èro; e d'àutri barco l'acoumpagnavon. 37 Em' acò faguè 'no grosso brefounié de vènt que mandavo lis erso dins la barco, bèn tant que la barco s'emplissié. 38 Jèsu èro d'à-poupo, sus un couissin, que dourmié. Lèu lou revihon e ié dison: Mèstre, noun vous enchau alor que periguen? 39 Alor, s'aubourant, remouchinè lou vènt e diguè à la mar: Chut! taiso-te. E s'abauquè lou vènt e i'aguè 'no grand calamo. 40 E ié diguè à-n-éli: Perqué vous esfraias? Avès panca la fe? E fuguèron dins uno grand cregnènço, e se venien de l'un à l'autre: Quau es aquéu, digas, que lou vènt e la mar i'óubeïsson? |
Historical text printed in 1903, maintained by the British and Foreign Bible Society.
British & Foreign Bible Society