Sant Marc 2 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE SEGOUND

Lou paraliti. — Voucacioun de Sant Matiéu. — Responso de Jèsu à prepaus di pecadou e dóu june. — Lis espigo de blad e lou sabat.

¹ Passa quàuqui jour, tournè mai à Cafarnaoun.

² Em' acò s'esbrudiguè qu'èro dins l'oustau, e se i'acampè de gènt un tau mouloun que poudié pas caupre, meme dins lou relarg de davans la porto; or, ié predicavo la paraulo.

³ Alor venguèron i'adurre un paraliti que quatre ome lou pourtavon.

⁴ Mai en estènt que noun poudien ié presenta, raport au mouloun de pople, destéulis-sèron en-dessus d'éu e pèr aquelo intrado faguèron esquiha la brèsso ounte lou paraliti èro ajassa.

⁵ En vesènt la fe d'aquéli gènt, Jèsu diguè au paraliti: Moun fiéu, te soun remés ti pecat.

⁶ Or, i'avié quàuquis Escribo qu'èron aqui d'assetoun, e que dintre éli se pensavon:

⁷ Coume vai que parlo ansin, aquéu? Blasfèmo. Quau pòu remetre li pecat, senoun Diéu soulet?

⁸ Autant-lèu Jèsu couneiguè, pèr soun esperit, que pensavon ansin dintre éli, e ié diguè: Coume vai que pensas acò dins voste cor?

⁹ Dequ' es lou mai eisa, de dire au paraliti: Te soun remés ti pecat, o de dire: Ausso-te, cargo ta brèsso e marcho?

¹⁰ Or, pèr que sachés que lou Fiéu de l'ome a lou poudé sus terro de remetre li pecat (s'adreissè au paraliti):

¹¹ Te lou dise, ausso-te, cargo ta brèsso e vai-t-en à toun oustau.

¹² A la segoundo, aquest s'aubourè, carguè sa brèsso e s'ananè is uei vesènt de tóuti, que n'èron tóuti dins l'amiracioun e rendien glòri à Diéu, disènt: Avèn jamai rèn vist d'ansin.

¹³ Jèsu sourtiguè mai dóu caire de la mar; em' acò tóuti li gènt venien vers éu, e lis endóutrinavo.

¹⁴ En passant, veguè Levi d'Aufiéu asseta au burèu dis impousicioun, e ié diguè: Seguisse-me. Aquest se levè e lou seguiguè.

¹⁵ E vous trouvarés qu'estènt à taulo à l'oustau d'aquéu Levi, proun publican e pecadou èron peréu entaula emé Jèsu e si disciple: n'i'avié forço, dóumaci, que tambèn lou seguissien.

¹⁶ E lis Escribo emai li Farisen, de lou vèire que taulejavo emé li publican e li pecadou, venien ansin à si disciple: Coume vai que voste Mèstre manjo e béu en coumpagno di publican e di pecadou?

¹⁷ En ausènt acò, Jèsu ié diguè: Es pas li gènt sani qu'an besoun dóu mège, mai aquéli que se sènton mau. Siéu pas vengu, dóumaci, souna li juste, mai li pecadou.

¹⁸ Em' acò li disciple de Jan e li Farisen, que junavon éli, veici que vènon e ié dison: Coume vai que li disciple de Jan emai aquéli di Farisen junon, e que vòsti disciple junon pas?

¹⁹ E ié venguè Jèsu: Podon-ti juna li fiéu de la noço, d'enterin que lou nòvi es em' éli? Tout lou tèms qu' an lou nòvi à sa coumpagno, noun podon juna.

²⁰ Mai vendra 'n tèms que lou nòvi ié levaran, e d'aquéu tèms junaran.

²¹ Degun courduro un retaioun de drap nòu à-n-un vièi abihage, que lou nòu empourtarié lou vièi, e bèn mai gros sarié l'estras.

²² I'a res nimai que boute de vin nouvèu dins d'ouire vièi: autramen lou vin crebara lis ouire, lou vin s'escampara e lis ouire saran perdu; mai es dins d'ouire nòu que lou vin nouvèu se dèu bouta.

²³ E vous trouvarés mai que lou Segnour caminant de-long di blad, un jour de sabat, si disciple coumencèron d'intra dins li terro e de culi d'espigo.

²⁴ E li Farisen disien à Jèsu: Vès, d'ounte vèn que, lou jour dóu sabat, fan ço que noun es permés?

²⁵ Éu ié respoundeguè: Avès jamai legi ço que faguè Dàvi, lou jour que se trouvè dins la necessita, qu'avié fam, éu emai aquéli que l'acoumpagnavon?

²⁶ Coume intrè dins l'oustau de Diéu, dóu tèms de l'archi-prèire Abiatar, e mange li pan de proupousicioun, que li prèire soulet avien lou dre de n'en manja, e n'en dounè à-n-aquéli qu'èron em' éu?

²⁷ E ié diguè mai: Lou sabat es esta fa pèr l'ome e noun l'ome pèr lou sabat.

²⁸ Amor d'acò, lou Fiéu de l'ome es mèstre meme dóu sabat.