Sant Lu 9 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE NOUVEN

Messioun e poudé dis apoustòli. — Li pensamen d'Erode raport à Jèsu. — Multiplicacioun di cinq pan — Counfessioun de Pèire. — Qu vòu segui Jèsu, que se renóuncie. — La Trasfiguracioun. — Garisoun d'un luna. — Jèsu proufetiso sa Passioun. — Quau sara lou mai grand? — Lou fiò dóu cèu. — Coundicioun pèr èstre disciple de Jèsu.

¹ Aguènt acampa li douge apoustòli, Jèsu ié dounè autourita e poudé sus tóuti li demòni, emé la vertu de gari li malautié.

² Li mande pièi predica lou reiaume de Diéu e rèndre la santa i malaut.

³ E ié diguè: Pourtés rèn en routo, ni bastoun ni biasso, ni pan, ni argènt, e n'agués pas nimai dos tunico.

⁴ En quet oustau qu'intrés, restas-ié e n'en sourtés pas.

⁵ E quouro li gènt voudran pas vous reçaupre, sourtès d'aquelo vilo, e'spóussas meme la póusso de vòsti pèd, en testimòni contro éli.

⁶ Estènt dounc parti, fasien lou tour di vilage, evangelisant e garissènt pertout.

⁷ Pamens, Erode lou tetrarco ausiguè parla de tout ço que fasié Jèsu, e restavo bèn entre-pres, dóumaci disien,

⁸ Lis un: Jan a ressuscita d'emé li mort; lis autre: Elìo es apareigu; d'autre: un di proufèto d'autre-tèms a ressuscita.

⁹ Em'acò Erode disié: A Jan i'ai coupa la tèsto, iéu. Quau es aquéu que n'entènde dire iéu-meme tant de causo? E cercavo de lou vèire.

¹⁰ Lis apoustòli, estènt revengu, countèron à Jèsu tout ço qu'avien fa. E li prenènt em'éu, se retirè à l'escart dins un endré desert, vesin de Beisaïdo.

¹¹ Quand sachèron acò, un mouloun de pople i'anèron après; éu lis aculiguè, e ié parlavo dóu reiaume de Diéu, e aquéli qu'avien besoun d'èstre gari, li garissié.

¹² Or, lou jour coumençavo de cala, e s'avançant d'éu, li Douge ié diguèron: Enmandas lou mounde, que vagon dins li vilage e li bastido dóu vesinage, se ié recata e ié trouva de viéure; es que, sian eici dins un desert.

¹³ Mai éu ié venguè: Vautre, dounas-ié pèr manja. Ié respoundeguèron: Avèn plus que cinq pan e dous pèis, franc que nautre i'anen e croumpen de viéure pèr tout aquéu mounde.

¹⁴ Or, se trouvavon peraqui cinq milo. Alor diguè à si disciple: Fasès-lèi asseta per troupo de cinquanto.

¹⁵ Ansin agiguèron, em'acò li faguèron tóuti asseta.

¹⁶ Adounc Jèsu, aguènt pres li cinq pan e li dous pèis, aluquè de-vers lou cèu, pièi li benesiguè, li pecè, e li destribuïguè à si disciple pèr que li pourgiguèsson au pople.

¹⁷ N'en mangèron tóuti, e fuguèron assadoula; e s'empourtè, di moussèu que ié soubravon, douge canestello.

¹⁸ Un jour, coume èro à despart que pregavo, e qu'avié 'm'éu si disciple, li questiounè en disènt: Quau dis que siéu, lou pople?

¹⁹ Éli respoundeguèron ansin: Jan-Batisto; d'autre, Elìo; d'autre, qu'un di proufèto d'ancian tèms a ressuscita.

²⁰ E ié diguè: Mai vautre, quau disès que siéu? Simoun-Pèire, prenènt la paraulo, diguè: Lou Crist de Diéu.

²¹ Mai éu severamen ié defendeguè de muta d'acò en res,

²² Disènt: Fau que lou Fiéu de l'ome ague que-noun-sai à soufri, que siegue rebufa pèr lis Ancian, li Prince di prèire e lis Escribo, que lou fagon mouri, e qu'au jour tresen éu ressuscite.

²³ Disié peréu en tóuti: Se quaucun me vòu veni après, que se renóuncie; que porte sa crous tóuti li jour e me seguigue

²⁴ Quau voudra, dóumaci, sauva sa vido, la perdra; e quau perdra sa vido amor de iéu, la sauvara.

²⁵ E que proufié pèr un ome de gagna lou mounde entié, se vai se perdènt éu e s'arrouinant?

²⁶ Car, se quaucun a vergougno de iéu e de mi paraulo, lou Fiéu de l'ome aura tambèn vergougno d'éu, se 'n-cop vendra dins sa glòri e dins aquelo dóu Paire e di sants Ange.

²⁷ Vous lou dise verai, d'ùni que i'a, que soun eici, noun passaran pèr la mort, d'aqui-que vegon lou reiaume de Diéu.

²⁸ Or, vous trouvarés, peraqui vue jour après aquéli paraulo Jèsu prenguè Pèire, Jaque e Jan, e 'scalè sus uno mountagno pèr prega.

²⁹ D'enterin que pregavo, l'aspèt de sa caro venguè tout autre, e soun vièsti blanque-javo e trelusissié.

³⁰ Em'acò veici que dous ome charravon em'éu: èro Mouïse e Elìo,

³¹ Apareissènt plen de glòri; e parlavon de sa sourtido dóu mounde, que devié se coumpli en Jerusalèn.

³² Pèire, pamens, e aquéli qu'èron em'éu, èron aclapa de la som; e tre se reviha, veguèron sa glòri e li dous ome qu'èron à sa coumpagno.

³³ E se capito, coume aquésti s'aliunchavon d'éu, Pèire diguè à Jèsu: Mèstre, nous es en-de-bon d'èstre eici! fasen tres tibanèu, un pèr vous, un pèr Mouïse, em'un pèr Elìo. Sabié pas ço que disié.

³⁴ Parlavo encaro, e s'acampè 'n nivo que lis oumbrejè, e prenguèron pòu, tre li vèire intra dins lou nivo.

³⁵ E 'no voues venguè dóu nivo, disènt: Aquest-d'eici es moun Fiéu bèn-ama; escoutas-lou.

³⁶ E d'enterin que brusissié la voues, Jèsu se devinè soulet. Éli gardèron soun chut e mutèron en degun, pèr lou moumen, sus ço qu'avien vist.

³⁷ Vous trouvarés l'endeman, coume davalavon de la mountagno, aguèron au rescontre un mouloun de pople.

³⁸ E veici qu'un ome, dóu mitan dóu pople, cridè, disènt: Mèstre, vous n'en prègue, viras lis uei vers moun drole, que n'ai rèn qu'éu.

³⁹ Vès, un esperit l'aganto, e subran éu fai de crid; lou toumbo au sòu, lou sagagno que n'escumo, e lou quito qu'emé peno, après l'avé tout espóuti.

⁴⁰ Ai prega vòsti disciple de lou foro-bandi, e l'an pas pouscu.

⁴¹ Alor Jèsu, prenènt la paraulo, diguè: O raço mescresènto e cativo, quant de tèms sarai emé vautre e vous supourtarai? Aduse eici toun drole.

⁴² E coume l'enfant s'avançavo, lou demòni lou jitè au sòu e dur lou sagagnè.

⁴³ Mai Jèsu remouchinè l'esperit orre, gariguè lou pichot e lou rendeguè à soun paire.

⁴⁴ E tóuti restavon atupi de la grandour de Diéu. Em'acò, d'enterin que tóuti èron dins l'amiracioun de ço que fasié Jèsu, éu diguè à si disciple: Vautre, boutas bèn dins vòsti cor aquésti paraulo: Lou Fiéu de l'ome, vendra que l'abandounaran entre li man dis ome.

⁴⁵ Mai éli entendien niéu à-n-aquelo paraulo, e tant èro amagado pèr éli que noun la coumprenien; meme qu'avien cregnènço de lou questiouna sus acò-d'aqui.

⁴⁶ Or, ié venguè à-n-éli uno pensado: quau d'entre éli èro lou mai grand.

⁴⁷ Mai Jèsu, de vèire li pensado de soun cor, prenguè 'n pichot e lou boutè contro éu.

⁴⁸ Pièi ié diguè à-n-éli: Qu reçaup aquéu pichot en moun noum, me reçaup iéu; e qu me reçaup iéu, reçaup Aquéu que m'a manda. Dóumaci, quau es lou mai pichot de tóuti vautre, aquéu-d'aqui es lou mai grand.

⁴⁹ Alor Jan, prenènt la paraulo, diguè: Mèstre, n'avèn vist un que coussaiavo li demòni en voste noum, e l'avèn empacha, perqué n'es pas de nosto souco.

⁵⁰ Jèsu ié diguè: L'empachés pas, dóumaci aquéu qu'es pas contro vautre, es pèr vautre.

⁵¹ Or, vous trouvarés, coume èron proche i jour de soun enlevamen d'aquest mounde, éu prenguè 'no mino decidado pèr s'adraia vers Jerusalèn.

⁵² E mandè de messagié davans éu. Aquésti, estènt parti, intrèron dins uno vilo di Samaritan, pèr i'alesti soun recate.

⁵³ Mai li gènt lou reçaupèron pas, dóumaci avié la mino d'un ome en routo pèr Jerusalèn.

⁵⁴ Quand veguèron acò, si disciple Jaque e Jan ié faguèron: Segnour, voulès que diguen au fiò de Diéu de davala e de li coumboun?

⁵⁵ Mai éu, se revirant, li charpè e ié diguè: Sabès pas de quet esperit sias.

⁵⁶ Lou Fiéu de l'ome noun es vengu perdre lis amo, mai li sauva. E s'enanèron dins uno autro bourgado.

⁵⁷ Or, se devinè, d'enterin que caminavon, que quaucun ié diguè: Vous seguirai ounte qu'anés.

⁵⁸ E ié diguè Jèsu: Li reinard an si tùni, e lis aucèu de l'èr si nis; mai lou Fiéu de l'ome noun a pèr pausa sa tèsto.

⁵⁹ Diguè à-n-un autre: Seguisse-me. Mai aquest respoundeguè: Segnour, leissas proumié que m'envague enterra moun paire.

⁶⁰ E ié venguè Jèsu: Laisso li mort enterra si mort; mai tu, vai-t'en e anóuncio lou reiaume de Diéu.

⁶¹ Un autre diguè: Vous seguirai, Segnour, mai avans, leissas-me chabi ço qu'ai à l'oustau.

⁶² Jèsu ié diguè: Aquéu qu'en aguènt mes la man à l'araire, espincho à rèire, es pas bon pèr lou reiaume de Diéu.