Sant Lu 4 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE QUATREN

June e tentacioun de Noste-Segne. — Coumenço de predica en Galilèio. — A Nazarèt, si coumpatrioto l'escarnisson. — S'envai à Cafarnaoun: garisoun d'un endemounia, de la bello-maire de St-Pèire e de que-noun-sai de malaut. — Li gènt lou seguisson dins lou desert.

¹ Jèsu, plen dóu Sant-Esperit, s'envenguè dóu Jourdan; e lou poussè l'Esperit dins lou desert,

² Quaranto jour de tèms, em' acò fuguè tenta pèr lou diable. Or, mangè rèn en aquéli jour d'aqui; e quand aguèron passa, éu se sentiguè fam.

³ Alor ié diguè lou diable: Se siés lou Fiéu de Diéu, digo à-n-a-questo pèiro que vèngue de pan.

⁴ Jèsu ié respoundeguè: Es escri: Es pas rèn qu' emé de pan que l'ome fai sa vido, mai emé touto paraulo de Diéu.

⁵ Or, l'enmenè, lou diable, sus uno auto mountagno, e ié faguè vèire tóuti li reiaume de la terro en un vira-d'uei.

⁶ Pièi ié diguè: A tu te dounarai touto aquelo puissanço, e la glòri d'aquéli reiaume: dóumaci me lis an remés à iéu, e li baie en quau vole.

⁷ Adounc se toumbes, tu, d'aboucoun davans iéu, saran tiéu tant que n'i'a.

⁸ E Jèsu, respoundènt, ié diguè: Es escri: Lou Segnour toun Diéu adouraras, e rèn qu'éu serviras.

⁹ L'enmenè mai, lou diable, à Jerusalèn, e lou quihè sus la cresinado dóu tèmple, pièi ié diguè: Se siés lou Fiéu de Diéu, mando-te davau:

¹⁰ Car es escri: A sis ange i'a recoumanda que te gardon;

¹¹ E dins si man te pourtaran, cregnènço que te tuertes lou pèd contro la pèiro.

¹² E Jèsu ié respoundeguè: Es esta di: Noun tentaras lou Segnour toun Diéu.

¹³ Acabado tóuti aquéli tentacioun, lou diable s'aliunchè d'éu pèr un tèms.

¹⁴ Alor Jèsu, pèr la vertu de l'Esperit, retournè en Galilèio, e soun renoum anè s'espandissènt dins touto la countrado.

¹⁵ Éu ensignavo dins li sinagago dóu païs, e tóuti li gènt l'aussavon en glòri.

¹⁶ Or, venguè à Nazarèt ounte èro esta abari, em'acò intrè, coume èro sa coustumo, lou jour dóu sabat, dins la sinagogo, e se levè pèr legi.

¹⁷ Ié pourgiguèron lou libre dóu proufèto Isaìo, e quand aguè dubert lou roulèu toumbè sus lou passage que i'es escri:

¹⁸ L'Esperit dóu Segnour es sus iéu. Amor d'acò, éu m'a sacra de soun ouncioun, m'a manda evangelisa li paure, gari li cor matrassa,

¹⁹ Anouncia i catiéu la liberta, rèndre la visto is avugle, enmanda libre lis óupressa, e predica l'an de gràci dóu Segnour e lou jour de la retribucioun.

²⁰ Quand aguè plega lou roulèu, lou rendeguè au menistre e s'assetè. E tóuti, dins la sinagogo, tenien lis uei sus éu.

²¹ Se boutè à ié dire: Vuei es acoumplido aquelo paraulo de l'Escrituro que venès d'ausi.

²² E tóuti l'aprouvavon, em'acò èron espanta di paraulo de gràci que sourtien de sa bouco e disien: Acò's pas lou fiéu de Jóusè?

²³ Éu ié diguè: De tout segur me jitarés aquest reprouvèrbi: Medecin, garisse-te. Aquéli tant gràndi causo qu'as facho, dison, à Cafarnaoun, fai-lèi peréu eici dins toun endré.

²⁴ Mai, apoundeguè, veramen vous lou dise, degun es proufèto dins soun païs.

²⁵ En verita vous lou dise, n'i'avié forço de véuso, au tèms d'Elìo, en Israèl, quand lou cèu fuguè clava tres an e sièis mes, e que i'a'guè 'no grand famino dins tout lou terraire.

²⁶ Eh! bèn vers pas-uno d'aquéli Elìo fuguè manda, mai soulamen à Sarèto de Sidoun vers uno pauro véuso.

²⁷ N'i'avié forço de ladre en Israèl, dóu tèms dóu proufèto Elisiéu: eh! bèn, n'i'aguè pas-un de gari, aleva Naaman de Sirìo.

²⁸ Dins la sinagago venguèron tóuti gounfle de coulèro, en ausènt acò.

²⁹ Se levèron, e lou bandiguèron foro vilo e lou menèron enjusquo au cresten de la mountagno, que la vilo i'èro bastido dessus, pèr lou debaussa.

³⁰ Mai éu, passant au mitan d'éli, s'enanavo.

³¹ D'aqui davalè à Cafarnaoun, vilo de Galilèio, e i'ensignavo lou mounde, li jour de sabat.

³² E n'èron espanta de sa dóutrino, dóumaci parlavo em'autourita.

³³ Or, dins la sinagogo, i'avié'n ome aganta de l'esperit orre, que faguè'n grand crid,

³⁴ Disènt: Laisso! Dequé i'a entre nautre e tu, Jèsu de Nazarèt? Sariés vengu nous perdre? Tu, sabe quau siés: lou Sant de Diéu.

³⁵ Mai Jèsu lou charpè, disènt: Mutes plus, e sorte d'aquel ome. E lou demòni, l'aguènt embardassa au mitan de l'assemblado, sourtiguè d'éu, sènso ié faire mau.

³⁶ E l'esfrai lis agantè tóuti, e se venien dis un is autre, disènt: Qu'es aquelo paraulo? éu coumando em'uno autourita, em'uno forço is esperit orre, e zóu! s'envan.

³⁷ E s'esbrudiguè, sa renoumado, de tout caire dins la regioun.

³⁸ Jèsu, estènt sourti de la sinagogo, intrè dins l'oustau de Simoun. Or, la bello-maire de Simoun avié aganta de grossi fèbre, e lou preguèron pèr elo.

³⁹ Alor, dre contro elo, éu coumandè à la fèbre, e la fèbre la quitè. Em'acò tant-lèu se levant, elo li servié.

⁴⁰ Après soulèu tremount, tóuti aquéli ou'avien de malaut emé diferènti malautié lis adusien vers éu. Or éu, impausant si man sus cadun, li garissié.

⁴¹ Li demòni sourtien peréu de forço gènt, en cridant e disènt: Tu siés lou Fiéu de Diéu. Mai li charpavo e lis empachavo de dire que sabien qu'èro lou Crist.

⁴² Quand faguè jour, éu sourtiguè e s'enanè dins un endré desert. Mai tout lou pople èro en cerco d'éu, e lou venguèron trouva, em'acò lou retenien, cregnènço que li quitèsse.

⁴³ Éu ié diguè: Is àutri vilo tambèn me ié fau anouncia l'evangèli dóu reiaume de Diéu, dóumaci es pèr acò que siéu manda.

⁴⁴ E predicavo dins li sinagogo de la Galilèio.