Sant Lu 19 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE DÈS-E-NOUVEN

Lou publican Zaquièu. — La parabolo di dès mino. — Jèsu intro dins Jerusalèn en trioun-fadou. — Plouro sus l'ingrato cièuta. — Vendèire coucha dóu tèmple.

¹ Jèsu, estènt intra dins Jericò, travessavo la vilo.

² E veici qu'un ome, nouma Zaquiéu, capo di publican, e forço riche,

³ Cercavo de vèire Jèsu pèr lou counèisse; e lou poudié pas, raport au mouloun de pople, dóumaci èro pichoutet de taio.

⁴ Adounc courreguè davans e 'scalè sus un bladre pèr lou vèire, qu'anavo passa pèr aqui.

⁵ Quouro Jèsu arribè à-n-aquéu rode, aussè lis uei; e l'aguènt vist, ié diguè: Zaquiéu, despacho-te de davala, qu'es à toun oustau que me fau louja vuei.

⁶ Zaquiéu se despachè de devala, e lou reçaupè trefouli.

⁷ De vèire acò, lou mounde remiéutejavo, disènt: Es ana louja encò d'un pecadou.

⁸ Pamens Zaquiéu, dre davans lou Segnour, ié diguè: Veici la mita de mi bèn, Segnour, que la doune i paure; e s'ai fa tort en quaucun de quaucarèn, ié rènde lou quatriple.

⁹ Jèsu ié diguè: Aquesto oustalado a reçaupu vuei lou salut, raport qu'aquest-d'eici es peréu un fiéu d'Abram.

¹⁰ Car lou Fiéu de l'ome es vengu cerca e sauva ço qu'èro perdu.

¹¹ Coume escoutavon aquéli paraulo, apoundeguè 'no-parabolo, en estènt qu'èro proche de Jerusalèn, e qu'éli s'imaginavon que lou reiaume de Diéu anavo parèisse subran.

¹² Adounc diguè: Un ome dé noblo famiho s'enanè dins un païs liuen, pèr ié prene poussessioun d'un reiaume, e reveni pièi.

¹³ Aguènt souna dès de si serviciau, ié dounè dès mino, e ié diguè: Fasès-lèi travaia, d'aqui-que revèngue.

¹⁴ Mai si counciéutadin l'ahissien; em'acò mandèron uno embassado après éu, disènt: Voulèn pas d'aquéu-d'aqui pèr noste rèi.

¹⁵ E s'anè trouva que, quand fuguè de retour, entre avé pres poussessioun dóu reiaume, éu coumandè que sounesson li serviciau en quau avié douna sa pecùni, pèr saupre coume cadun l'avié fa travaia.

¹⁶ Venguè lou proumié e diguè: Segnour, vosto mino dès autro n'a fa.

¹⁷ Éu ié venguè: Brave, bon serviciau! d'abord que siés esta fidèu en pau de causo, auras lou gouvèr de dès vilo.

¹⁸ Lou segound venguè e diguè: Segnour, vosto mino cinq autro n'a fa.

¹⁹ E diguè à-n-aquest: Tu, agues lou gouvèr de cinq vilo.

²⁰ Un autre venguè e diguè: Segnour, vès-la vosto mino, que l'ai tengudo estremado dins un moucadou;

²¹ Ai agu, dóumaci, pòu de vous, estènt que sias un ome dur: levas ço que noun avès mes, e meissounas ço que noun avès semena.

²² Lou mèstre ié repoundeguè: Pèr ta propro bouco iéu te juge, varlet catiéu. Sabiés que siéu un ome dur, que lève ço qu'ai pas pas mes, que meissoune ço que noun ai semena;

²³ Adounc coume vai qu'as pas mes moun argènt à la banco, pèr qu'entre tourna lou retirèsse emé lis interès?

²⁴ Em'acò diguè i gènt qu'èron aqui: Levas-ié sa mino, e dounas-la à-n-aquéu que n'a dès.

²⁵ Mai ié respoundeguèron: Segnour, a dès mino.

²⁶ E iéu vous dise: Quau a, ié dounaran, e sara dins la drudiero; mai quau noun a, meme ço qu'a ié levaran.

²⁷ Mai aro, mis ami, aquéli-d'aqui qu'an pas vougu de iéu pèr rèi, adusès-lèi eici, e tuas-lèi davans iéu.

²⁸ Acò di, Jèsu se boutè à camina davans éli vers Jerusalèn.

²⁹ E, vous trouvarés, coume èro proche de Beifagé e de Betanìo, contro la mountagno que s'apello dis Oulivié, éu mandè dous de si disciple,

³⁰ Disènt: Anas au vilage qu'es en fàci. Tre i'intra, trouvarés un pichot ase estaca, que res i'a 'ncaro mounta dessus; destacas-lou e adusès-me-lou.

³¹ E se quaucun vous demando: Perqué lou destacas? ié respoundrés coume eiçò: Pèr-ço-que lou Segnour vòu se n'en servi.

³² Partiguèron dounc aquéli qu'èron manda, e trouvèron, coume i'avié di, un asenoun.

³³ D'enterin que destacavon l'asenoun, ié diguèron li mèstre: Coume vai que destacas aquel asenoun?

³⁴ Mai éli de respondre: Pèr-ço-que lou Segnour n'a de besoun.

³⁵ E l'aduguèron à Jèsu. Em'acò, trasènt si vièsti sus l'asenoun, ié boutèron Jèsu dessus.

³⁶ Or, d'enterin que s'avançavo, li gènt estendien si vièsti sus la routo.

³⁷ E coume èro deja proche de la davalado dóu Mount dis Oulivo, tóuti li disciple en frapo, trefouli de joio, se boutèron à lausa Diéu à pleno voues, pèr tóuti li meraviho qu'avien visto,

³⁸ Disènt: Benesi lou rèi que vèn au noum dóu Segnour! Pas dins lou cèu, e glòri pereilamoundaut!

³⁹ Alor quàuquis-un di Farisen dóu mitan de la foulo ié diguèron à-n éu: Mèstre, charpas un pau vòsti disciple.

⁴⁰ Ié respoundeguè: Vous dise iéu que s'aquésti se taison, li pèiro cridaran.

⁴¹ Estènt arriba proche, tre vèire la vilo, plourè sus elo, disènt:

⁴² Basto couneiguèsses, tu, au-mens vuei qu'es toun jour, ço que pòu t'adurre la pas! Mai aro acò 's escoundu à ta visto.

⁴³ Tambèn van veni pèr tu li jour que t'envirounaran de valat, tis enemi, e t'embarraran e te sarraran de tout caire;

⁴⁴ E pèr sòu te jitaran tu emai ti fiéu estrema dins ti bàrri, e noun te leissaran pèiro sus pèiro, pèr avé dessaupu lou tèms ounte Diéu te vesitè.

⁴⁵ Estènt pièi intra dins lou tèmple, se boutè à n'en coussaia li vendèire e li croumpaire.

⁴⁶ Ié disènt: Es escri: Moun oustau es l'oustau de la preguiero. Mai vautre n'avès fa 'no espelounco de larroun.

⁴⁷ Em'acò, tóuti li jour, ensignavo dins lou tèmple. Li Prince di prèire pamens, emai lis Escribo e li catau dóu pople cercavon de lou perdre;

⁴⁸ Mai trouvavon rèn pèr ié faire contro: car tout lou pople i'èro pendoula, que l'escoutavo.