Sant Jan 6 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE SIEISEN

Multiplicacioun de cinq pan e de dous pèis. — Noste-Segne camino sus la mar. — Soun sermoun i Judiéu: necessita de la fe; lou pan de vido. — Li Judiéu s'escandalison; quàuqui disciple se retiron. — Li Douge reston fidèu.

¹ S'enanè pièi, Jèsu, de dela la mar de Galilèio, qu'es aquelo de Tiberiado.

² E i'anavo après, uno moulounado de pople, amor di miracle que ié vesien faire sus li malaut.

³ Escalè dounc Jèsu sus uno mountagno, e aqui s'assetè 'mé si disciple.

⁴ Or, vous trouvarés qu'erian is abord de Pasco, qu'es acò la fèsto di Judiéu.

⁵ Quand aguè leva lis uei, Jèsu, de vèire tant de pople veni vers éu, à Felip ansin faguè: Ounte croumparen de pan, pèr que manjon aquéli gènt?

⁶ Mai disié 'cò pèr lou prouva; car sabié proun, éu, ço qu'èro pèr faire.

⁷ Felip ié respoundeguè: Dous-cènt denié de pan, n'i'aurié pas proun d'acò pèr que cadun n'aguèsse un mousseloun.

⁸ Un de si disciple, Andriéu, fraire de Simoun-Pèire, ié diguè:

⁹ I'a 'n drole eici qu'a cinq pan d'òrdi e dous pèis; mai acò, dequ'es pèr tant de mounde?

¹⁰ Jèsu alor de respondre: Fasès asseta li gènt. Or, i'avié forço tepo en aquéu rode. Adounc s'assetèron, au noumbre de cinq milo ome à pau près.

¹¹ Em'acò Jèsu prenguè li pan; e aguènt rendu gràci, n'en destribuïguè à-n-aquéli qu'èron asseta, e tambèn de pèis, tant que n'en voulien.

¹² Quand aguèron manja soun sadou, éu diguè à si disciple: Rabaias li moussèu qu'an soubra, qu'acò noun se degaie.

¹³ Adounc rabaièron, e garniguèron douge banasto emé li moussèu que soubravon di cinq pan d'òrdi, quand tóuti aguèron manja.

¹⁴ Or, aquélis ome, de vèire lou miracle que venié de faire Jèsu, disien: Aquéu-d'aqui d'aqui es veritablamen lou Proufèto que dèu veni dins lou mounde.

¹⁵ Mai Jèsu, tre saché qu'anavon veni l'enleva pèr lou faire rèi, s'alandè mai sus la mountagno, tout soulet.

¹⁶ Tre que lou jour s'avesprè, davalèron si disciple en ribo de la mar.

¹⁷ E mountant en barco, s'enfilèron de l'autro man de la mar, vers Cafarnaoun. Fasié deja niue, e Jèsu n'èro pancaro vengu li retrouva.

¹⁸ La mar pamens, emé lou ventoulas que boufavo, venié grosso.

¹⁹ Quand aguèron rema peraqui vint-e-cinq o trento estàdi, veici que veson Jèsu camina sus la mar e s'avança proche de la barco; em'acò prenguèron pòu.

²⁰ Mai éu ié diguè: Es iéu, agués pas pòu.

²¹ Vouguèron alor lou prene dins la barco, e subran la barco se devinè au rode mounte anavon.

²² L'endeman, lou pople qu'èro resta de l'autro man de la mar, s'avisè qu'aqui i'avié 'gu soulamen uno barco, e que Jèsu noun èro intra 'mé si disciple dins aquelo barco, mai que soulet li disciple avien fila.

²³ Pamens, arribè d'àutri barco de Tiberiado, proche de l'endré ounte avien manja lou pan, quouro aguè rendu gràci lou Segnour.

²⁴ Adounc de vèire, li gènt, que Jèsu noun èro aqui, nimai si disciple, mountèron dins aquéli barco e venguèron à Cafarnaoun en cerco de Jèsu.

²⁵ E l'aguènt rescountra de l'autre caire de la mar, ié diguèron: Mèstre, quouro sias vengu eici?

²⁶ Veramen, veramen vous lou dise, me cercas noun pèr-ço-qu'avès vist de miracle, mai sufis qu'avès manja de pan e que vous sias desafama.

²⁷ Travaias noun en visto de la nourrituro que passo, mai d'aquelo que demoro pèr la vido eternalo e que lou Fiéu de l'Ome vous baiara; es éu, dóumaci que lou Paire a marca de soun signe.

²⁸ Ié diguèron dounc: Dequé faren pèr coumpli lis obro de Diéu?

²⁹ Ié respoundeguè Jèsu, ié diguè: L'obro de Diéu es que creigués à-n-aquéu qu'a manda.

³⁰ Ié venguèron: Que miracle fasès dounc, pèr que veguen e que creiguen en vous? Queto obro coumplissès?

³¹ Nòsti paire an manja la mauno dins lou desert, coume es escri: Ié faguè manja lou pan dóu cèu.

³² Adounc Jèsu ié respoundeguè: Veramen, veramen vous lou dise, es pas Mouïse que vous baiè lou pan dóu cèu; mai es moun Paire que vous baio lou pan dóu cèu verai.

³³ Car lou pan de Diéu es aquéu que davalo dóu cèu, e que douno la vido au mounde.

³⁴ Alor ié diguèron: Segnour, baias-nous sèmpre d'aquéu pan.

³⁵ Jèsu ié respoundeguè: Iéu siéu lou pan de vido. Aquéu que vèn vers iéu, aura plus fam; e aquéu que crèi en iéu, aura plus set jamai.

³⁶ Mai, vous l'ai di, m'avès vist, e cresès pas.

³⁷ Tout ço que me douno lou Paire, vers iéu vendra; e quau vèn vers iéu, noun lou bandirai foro.

³⁸ Car ai davala dóu cèu, noun pèr faire ma voulounta de iéu, mai la voulounta d'Aquéu que m'a manda.

³⁹ Or, la voulounta d'Aquéu que m'a manda, qu'acò 's lou Paire, es que noun perde rèn de tout ço que m'a douna, mai que lou ressuscite au darrié jour.

⁴⁰ La voulounta de moun Paire que m'a manda es que tout ome que vèi lou Fiéu e crèi en éu ague la vido eternalo; e iéu lou ressuscitarai au darrié jour.

⁴¹ Adounc remiéutejavon contro éu li Judiéu, sufis qu'avié di: Siéu lou pan vivènt, iéu que dóu cèu ai davala.

⁴² E disien: Es pas aquéu Jèsu, lou drole de Jóusè, que nautre couneissèn soun paire emé sa maire? Dequé vèn dire alor: Ai davala dóu cèu?

⁴³ Prenguè la paraulo Jèsu, e ié diguè: Remiéutejés pas entre vautre.

⁴⁴ Degun pòu veni vers iéu, se lou Paire, que m'a manda, noun l'atiro; e iéu lou ressuscitarai au darrié jour.

⁴⁵ Es escri dins li Proufèto: Saran tóuti ensigna pèr Diéu. Aquéu qu'a ausi lou Paire e n'a pres li leiçoun, vèn vers iéu.

⁴⁶ Noun que quaucun ague vist lou Paire, franc aquéu qu'es de Diéu, qu'aquéu-d'aqui a vist lou Paire.

⁴⁷ Veramen, veramen vous lou dise, qu crèi en iéu a la vido eternalo.

⁴⁸ Iéu siéu lou pan de vido.

⁴⁹ Vòsti paire an manja la mauno dins lou desert, e soun mort.

⁵⁰ Veici lou pan que davalo dóu, cèu, pèr que, se quaucun n'en manjo, noun more pas.

⁵¹ Siéu lou pan vivènt, iéu que dóu cèu ai davala.

⁵² Se quaucun manjo d'aquéu pan, viéura eternamen; e lou pan que dounarai iéu, es ma car, pèr la vido dóu mounde.

⁵³ Adounc se disputavon li Judiéu e se disien: Coume pòu aquéu-d'aqui nous douna sa propro car, pèr que la mangen?

⁵⁴ Jèsu ié diguè dounc: Veramen, veramen vous lou dise, se noun manjas la car dóu Fiéu de l'Ome e se noun bevès soun sang, aurés pas la vido en vautre.

⁵⁵ Qu manjo ma car e béu moun sang, a la vido eternalo; e iéu lou ressuscitarai au darrié jour.

⁵⁶ Ma car, dóumaci, es veritablamen un manja, e moun sang es veritablamen un béure.

⁵⁷ Qu manjo ma car e béu moun sang, en iéu demoro e iéu dins éu.

⁵⁸ Coume lou Paire que m'a manda es vivènt, e que iéu vive pèr lou Paire, ansin qu me manjo viéura tambèn pèr iéu.

⁵⁹ Veici lou pan que dóu cèu a davala. Acò 's pas coume la mauno que mangèron vòsti paire, em'acò pièi mouriguèron: qu manjo aquéu pan viéura eternamen.

⁶⁰ Acò-d'aqui, lou diguè en ensignant dins la sinagogo, à Cafarnaoun.

⁶¹ De l'ausi parla 'nsin, i'aguè mai d'un de si disciple que diguèron: Es duro aquelo paraulo, e quau pòu l'escouta?

⁶² Mai Jèsu, sachènt dintre éu que si disciple remiéutejavon d'acò, ié diguè: Acò vous escandaliso?

⁶³ E alor, se vesias lou Fiéu de l'Ome mounta èro d'en davans?

⁶⁴ Es l'esperit que vivifico; la car noun sièr de rèn. Li paraulo que vous ai dicho soun esperit e vido.

⁶⁵ Mai n'i'a quàuquis-un de vautre qu'an pas la fe. Jèsu sabié, dóumaci, dempièi la coumençanço quau èro aquéli que cresien pas, e quau èro aquéu que lou trahirié.

⁶⁶ E disié: Es raport à-n-acò que vous ai di que res pòu veni vers iéu, s'acò noun i'es esta douna pèr moun Paire.

⁶⁷ Partènt d'aqui, que-noun-sai de si disciple se retirèron, e anavon plus à sa compagno.

⁶⁸ Adounc Jèsu venguè 'nsin i Douge: Emai vautre, voulès vous enana?

⁶⁹ Simoun-Pèire ié respoundeguè: Segnour, vers quau anarian? Avès li paraulo de la vido eternalo.

⁷⁰ E nautre avèn creigu, e avèn couneigu que sias, vous, lou Crist, lou Fiéu de Diéu.

⁷¹ Jèsu reprenguè: Es que iéu vous ai pas chausi tóuti douge? E de vautre, n'i'a un qu'es un demòni.

⁷² Parlavo aqui de Judas l'Escariot, fiéu de Simoun; qu'èro éu que lou devié trahi, emai fuguèsse l'un di Douge.