Sant Jan 11 - Lis Evangèli 1903 (Provençal)

CHAPITRE VOUNGEN

Malautié e mort de Lazàri. — Noste-Segne s'envai à Betanìo pèr lou ressuscita. — Dialogue de Marto emé Jèsu. — Resurreicioun de Lazàri. — Maniganço di Judiéu contro lou Sauvaire. — Caïfo proufetiso. — Jèsu se retiro dins la vilo d'Efrèn. — Ordre d'arrestacioun.

¹ I'avié 'n ome malaut, nouma Lazàri, de Betanìo, la bourgado de Marìo e de Marto sa sorre.

² Es aquelo Marìo que vougneguè lou Segnour de perfum, e i'eissuguè li pèd 'mé sa cabeladuro; Lazàri lou malaut èro soun fraire.

³ Si sorre dounc mandèron dire à Jèsu: Segnour, aquéu qu'amas, vès, es malaut.

⁴ En ausènt acò, Jèsu diguè: Aquelo malautié d'aqui es pas pèr la mort; mai es pèr la glòri de Diéu, sus l'estiganço que lou Fiéu de l'Ome n'en siegue englouria.

⁵ Or, Jèsu afeciounavo Marto, e sa sorre Marìo, e Lazàri.

⁶ Adounc, quand i'aguèron di qu'èro malaut, restè pamens dous jour encaro au meme endré.

⁷ Diguè pièi à si disciple: Tournen mai en Judèio.

⁸ Si disciple ié faguèron: Mèstre, tout-bèu-just vous cercavon li Judiéu pèr vous aqueira, e ié toumas mai eila?

⁹ E de respondre Jèsu: I'a pas douge ouro dins lou jour? Se quaucun camino de-jour, s'entramblo pas, pèr-ço-que vèi la lumiero d'aquest mounde;

¹⁰ Mai se camino de-niue, s'entramblo, pèr-ço-que la lumiero ié defauto.

¹¹ Ansin parlè, em'acò pièi à-n-éli diguè: Lazàri noste ami dor, mai lou vau leva de sa som.

¹² Ié diguèron alor si disciple: Segnour, se dor, se sauvara.

¹³ Mai Jèsu avié parla de sa mort; e creiguèron, éli, que parlavo dóu peneca de la som.

¹⁴ Adounc Jèsu ié diguè claramen: Lazàri es mort.

¹⁵ E me fai gau, raport à vautre, pèr que creigués, de pas i'èstre esta. Mai anen lou trouva.

¹⁶ Toumas, que ié dison Didime, faguè 'nsin alor is àutri disciple: Anen-ié peréu, nautre, e mouren em'éu.

¹⁷ Venguè dounc Jèsu, e trouvè que Lazàri èro deja dins lou cros despièi quatre jour.

¹⁸ Or, Betanìo èro à quinge estàdi à pau près de Jerusalèn.

¹⁹ Quantita de Judiéu èron vengu vèire Marto e Marìo, pèr plagne lou dòu de soun fraire.

²⁰ Tre que Marto aprenguè l'arribado de Jèsu, anè à soun rescontre; Marìo, elo, se tenié assetado dins l'oustau.

²¹ Marto digue dounc à Jèsu: Segnour, s'erias esta eici, moun fraire sarié pas mort.

²² Mai, aro meme, sabe que tout ço que demandarés à Diéu, Diéu vous l'accourdara.

²³ Ié diguè Jèsu: Ressuscitara, toun fraire.

²⁴ Ié diguè Marto: Sabe que ressuscitara à la resurreicioun, au darrié jour.

²⁵ Ié diguè Jèsu: Iéu siéu la resurreicioun e la vido. Qu crèi en iéu, mort que mort, viéura;

²⁶ E tout ome que viéu e crèi en iéu, noun mourira eternamen. Lou creses acò?

²⁷ Elo ié diguè: Segur, Segnour, iéu crese que sias, vous, lou Crist, lou Fiéu dóu Diéu vivènt, que sias vengu en aquest mounde.

²⁸ Aguènt parla 'nsin, elo s'enanè e sounè Marìo, sa sorre, bèn d'aise, en disènt: Lou Mèstre es aqui, e te sono.

²⁹ Aquesto, ausènt acò, se levè vitamen, e venguè vers éu.

³⁰ Or, Jèsu n'èro pancaro intra dins la bourgado, mai se devinavo encaro aqui ounte Marto avié 'gu soun rescontre.

³¹ Pamens, li Judiéu qu'èron emé Marìo dins l'oustau, e que la counsoulavon, quand la veguèron vitamen se leva e sourti, la seguiguèron, en disènt: S'envai au toumbèu pèr ié ploura.

³² Marìo, arribado que fuguè ounte èro Jèsu, tre lou vèire, toumbè à si pèd e ié diguè: Segnour, s'erias esta eici, sarié pas mort moun fraire.

³³ Jèsu, de la vèire que plouravo, de vèire li Judiéu vengu 'm'elo que plouravon peréu, ferniguè dins soun esperit, e se treboulè.

³⁴ Em'acò diguè: Ounte l'avès mes? Ié respoundeguèron: Segnour, venès, e vesès.

³⁵ E Jèsu plourè.

³⁶ Diguèron alor li Judiéu: Regardas vèire coume l'amavo!

³⁷ Mai n'i'aguè quàuquis-un que faguèron: Poudié pas, éu qu'a dubert lis uei de l'avugle de neissènço, empacha qu'aquest-d'eici mouriguèsse.

³⁸ Adounc Jèsu, tourna-mai fernissènt dins soun dintre, venguè au toumbèu. Èro uno baumo, e i'avien bouta 'no pèiro pèr davans.

³⁹ Jèsu diguè: Garas la pèiro. Marto, la sorre dóu mort, ié fague: Segnour, deja sènt; a quatre jour dóumaci.

⁴⁰ Ié venguè Jèsu: T'ai pas di que, se creses, veiras la glòri de Diéu.

⁴¹ Garèron dounc la pèiro. E Jèsu, aussant amoundaut lis uei, diguè: Paire, gràci te rènde, que m'as escouta.

⁴² Iéu, sabiéu proun que de-longo m'escoutes; mai es raport au pople qu'ai à moun entour que parle ansin, pèr que crèigon qu'es tu que m'as manda.

⁴³ Dicho aquéli paraulo, éu d'uno voues forto cridè: Lazàri, vène deforo.

⁴⁴ A la segoundo sourtiguè lou mort, li pèd e li man estaca 'mé debendeleto, e la caro agouloupado d'un susàri. Jèsu diguè i gènt: Destacas-lou, e leissas-lou s'enana.

⁴⁵ Bèn de Judiéu adounc, qu'èron vengu vers Marìo e Marto, e qu'avien vist ço qu'avié fa Jèsu, creiguèron en éu.

⁴⁶ Mai n'i'aguè d'ùni qu'anèron trouva li Farisen, e ié countèron ço qu'avié fa Jèsu.

⁴⁷ Li prince di prèire e li Farisen acampèron dounc lou counsèu; em'acò disien: Dequé fasèn? aquel ome, es que, fai abord de miracle.

⁴⁸ Se lou leissan faire ansin, tóuti creiran en éu e vendran li Rouman, e rouinaran nosto vilo emai la nacioun.

⁴⁹ Mai l'un d'éli, nouma Caïfo, qu'èro lou grand-prèire d'aquel an, ié diguè: Vautre, i'entendès rèn.

⁵⁰ Vous fasès pas l'idèio qu'es voste interès de vautre qu'un soulet ome more pèr lou pople, e noun pas que touto la nacioun perigue.

⁵¹ Or, acò-d'aqui, noun lou diguè de soun sicap, mai en estènt grand-prèire aquel an, éu proufetisè que Jèsu devié mouri pèr la nacioun;

⁵² E noun soulamen pèr la nacioun, mai tambèn pèr aduna ensèmble lis enfant de Diéu qu èron escampiha.

⁵³ Adounc partènt d'aquéu jour, pensèron plus qu'à lou faire mouri.

⁵⁴ Amor d'acò, Jèsu se fasié plus vèire en publi au mitan di Judiéu; mai se retirè dins uno countrado vesino dóu desert, en uno vilo que ié dison Efrèn; e demouravo aqui emé si disciple.

⁵⁵ Or, la Pasco di Judiéu èro procho, e forço gènt mountavon d'aquelo countrado à Jerusalèn avans la Pasco, pèr se purifica.

⁵⁶ Adounc cercavon Jèsu, e se venien dis un is autre dins lou tèmple: Que disès que fugue pas vengu à la fèsto? Mai li prince di prèire e li Farisen avien douna l'ordre que, se quaucun sabié ounte èro, lou venguèsse dire, pèr que l'agantèsson.