مزامیر 52 - Persian Old Version

¹ ای جبار چرا از بدی فخر میکنی؟ رحمت خدا همیشه باقی است.

² زبان تو شرارت را اختراع میکند، مثل استره تیز، ای حیله ساز!

³ بدی را از نیکویی بیشتر دوست میداری و دروغ را زیادتر از راست گویی، سلاه.

⁴ همه سخنان مهلک را دوست میداری، ای زبان حیله باز!

⁵ خدا نیز تو را تا به ابد هلاک خواهد کردو تو را ربوده، از مسکن تو خواهد کند و ریشه تورا از زمین زندگان، سلاه.

⁶ عادلان این را دیده، خواهند ترسید و بر او خواهند خندید.

⁷ هان این کسی است که خدا را قلعه خویش ننمود بلکه به کثرت دولت خود توکل کرد و از بدی خویش خود را زورآور ساخت.

⁸ و اما من مثل زیتون سبز در خانه خدا هستم. به رحمت خدا توکل میدارم تا ابدالاباد.

⁹ تو را همیشه حمد خواهم گفت، زیرا تو این را کردهای. و انتظار نام تو را خواهم کشید زیرا نزدمقدسان تو نیکوست.