مزامیر 36 - Persian Old Version

¹ معصیت شریر در اندرون دل من می گوید که ترس خدا در مد نظر اونیست.

² زیرا خویشتن را در نظر خود تملق میگوید تا گناهش ظاهر نشود و مکروه نگردد.

³ سخنان زبانش شرارت و حیله است. ازدانشمندی و نیکوکاری دست برداشته است.

⁴ شرارت را بر بستر خود تفکر میکند. خود را به راه ناپسند قائم کرده، از بدی نفرت ندارد.

⁵ ای خداوند رحمت تو در آسمانها است وامانت تو تا افلاک.

⁶ عدالت تو مثل کوههای خداست و احکام تو لجه عظیم. ای خداوندانسان و بهایم را نجات میدهی.

⁷ ای خدارحمت تو چه ارجمند است. بنی آدم زیر سایه بالهای تو پناه میبرند.

⁸ از چربی خانه تو شاداب میشوند. از نهر خوشیهای خود ایشان را می نوشانی.

⁹ زیرا که نزد تو چشمه حیاتاست ودر نور تو نور را خواهیم دید.

¹⁰ رحمت خود رابرای عارفان خود مستدام فرما و عدالت خود رابرای راست دلان.

¹¹ پای تکبر بر من نیاید و دست شریران مرا گریزان نسازد.

¹² در آنجا بدکرداران افتادهاند. ایشان انداخته شدهاند و نمی توانندبرخاست.